Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού.

 

 

Προσέξτε μία λεπτομέρεια στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, που σχεδόν σκανδαλίζει.

Που βρισκόταν ο Χριστός όταν οι Φαρισαίοι ανέκριναν τον θεραπευμένο τυφλό, όταν καλούσαν τους γονείς και γνωστούς του, όταν τον απειλούσαν ότι θα τον κάνουν αποσυνάγωγο;

Ο Χριστός ήταν άφαντος.
Άφησε τον πρώην τυφλό να περάσει όλη την δοκιμασία μέχρι το τέλος.
Και τότε, όταν αποκαλύφθηκε το αδαμάντινο ήθος του, τον βρήκε και τον πλησίασε.

Το γράφω αυτό γιατί είναι χρήσιμο για τον καθένα μας.

Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι η Εκκλησία, την ώρα της βαπτίσεώς μας, μάς έδωσε τα κατάλληλα πνευματικά όπλα ώστε να σταθούμε στην ζωή ως πνευματικοί αγωνιστές.

Εμείς τι κάνουμε;

Στον πόνο, στις δυσκολίες, στις δοκιμασίες, φωνάζουμε: Θεέ μου σώσε με...

Η Αγία Συγκλητική μας συμβουλεύει: Μην λες, Θεέ μου σώσε με.
Να λες καλύτερα, Θεέ μου δώσε μου υπομονή.

Καταλαβαίνουμε τώρα πόσο μεγάλη αξία είχε εκείνο το «πιστεύω, Κύριε», που είπε ο θεραπευμένος τυφλός στον Χριστό μετά την δοκιμασία και τον διωγμό που υπέστη;

Μητρ. Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος