Ο καλός Θεός, και να θέλει να μας δώσει χάρισμα, από αγάπη
δεν μας το δίνει γιατί θα καταστραφούμε.
Εσκεφτήκατε να κάναμε θαύματα;;
Εσκεφτήκατε να έκανα εγώ θαύματα, ας πούμε, και να με
λάτρευε ο κόσμος και να τους έκανα όλους καλά κλπ;
Θα καταστρεφόμουν από την κενοδοξία!
Αφού ευχαριστώ τον Θεό που είμαι χοντρός!
Λέω, ευτυχώς! δεν θέλω να αδυνατίσω!
Διότι φαντάζεστε να ήμουν σκελετωμένος και να λέγατε:
«Κοίταξε τι άγιος άνθρωπος είναι τούτος! Πετσί και κόκκαλο!
Δεν έμεινε τίποτα πάνω του από την άσκηση.., τη νηστεία.., την αγρυπνία..»
Κι εγώ θα έλεγα: «Ωωω βλέπεις πως με ευλαβούνται!
πως με αγαπούν! βλέπουν πόσο άγιος άνθρωπος είμαι!
Αφού δεν έχω τίποτα πάνω μου, δεν μου έμεινε τίποτα!»
Ενώ τώρα θα λένε: «Τούτος ο χοντρός μπορεί να είναι άγιος;
Ήρευτε άνθρωπο «άγιο»! Να δούμε πόσα θα’φαγε σήμερα..!»
Ταπεινωνούμαστε τουλάχιστον!
Καλύτερα να’μαστε χοντροί, έτσι λέω κι εγώ σε κάτι χοντρούς
συνάδελφους, λέω τουλάχιστον γλυτώσαμε από την υπερηφάνεια!
Εγώ τουλάχιστον θα είχα μεγάλη υπερηφάνεια αν ήμουν αδύνατος.
Κι έτσι οσιακή μορφή.. και οσιακή φυσιογνωμία…
Θα ήμουν υπερήφανος.
Γιατί θα μου έλεγε κανένας:
«Κοίταξε ο πάτερ πόσο άγιος άνθρωπος
είναι από την προσευχή και την άσκηση!»
Ενώ τώρα κάνεις δεν πιστεύει τίποτα!
Τουλάχιστον έτσι, από αυτής της απόψεως, είμαι εξασφαλισμένος!
Καλύτερα χοντροί και ήσυχοι πάρα ασκητικοί και να’χουμε
λογισμούς μετά ότι είμαστε άγιοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου