Κάνεις αγώνα να είσαι όπως σε θέλει ο Θεός;

 

Αρχιμ. Συμεών Κραγιόπουλος

Να μου επιτρέψετε μόνο να πω ότι, εάν οι αλήθειες αυτές που είπαμε κάτι έκαναν μέσα στην ψυχή μας, κάτι κάνουν -και δεν μπορεί· κάτι θα έκαναν· εξαρτάται βέβαια πόση απλότητα, πόση αγαθότητα, πόση πίστη έχουμε μέσα μας, πόση διάθεση να ανταποκριθούμε- είναι αδύνατον να φύγουμε από εδώ έτσι όπως ήρθαμε.

Κάτι πρέπει να έχει γίνει. Και αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Ερχόμαστε. Αφού ερχόμαστε, έχουμε διάθεση· αφού ερχόμαστε, κάτι περιμένουμε. Αφού ερχόμαστε, κάτι, κατά κάποιον τρόπο, έγινε την προηγούμενη φορά και ξαναήρθαμε· δεν βαρεθήκαμε να έρθουμε. Όμως πρέπει να το τονίσουμε αυτό, που και άλλες φορές τονίζαμε: ότι πρέπει κανείς ανά πάσαν στιγμήν να είναι παραδομένος στον Θεό.

Ο Θεός έχει την πρωτοβουλία, ο Θεός έχει τη δύναμη, του Θεού είναι η χάρη, του Θεού είναι όλο αυτό το ουράνιο αγαθό που θα μεταμορφώσει εμάς. Του Θεού είναι, δεν είναι δικό μας, αλλά περιμένει την ανταπόκρισή μας ο Θεός. Αν εσύ είσαι τσιγκούνης, διστακτικός, επιφυλακτικός, αν είσαι μεμψίμοιρος, αν μουρμουρίζεις και παραπονείσαι… Θα μπορούσε ο καθένας να προσέξει στον εαυτό του τι γίνεται.

Φεύγουμε από εδώ, ας πούμε. Εφόσον είμαστε άνθρωποι και εφόσον τριγύρω μας είναι άνθρωποι, όλο και κάτι θα συμβεί. Μπορεί να μη μας μιλήσουν όπως θα έπρεπε, μπορεί να μη μας φερθούν όπως θα έπρεπε, ή μπορεί ξαφνικά να μας ειδοποιήσουν για κάτι κακό που συνέβη και πρέπει να τρέξουμε. 

Αυτό δεν έχει σημασία. Δεν έχει καμιά σημασία! Μην πούμε: «Να, θέλεις να αγιάσεις, αλλά δεν σε αφήνουν αυτά». Όχι, όχι. Αυτά θα έρθουν και χειρότερα μπορεί να έρθουν· θα τα επιτρέψει επίτηδες ο Θεός. Το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις.

Είχα προηγουμένως στον νου μου κάποιον και σκεπτόμουν, αν το φέρει η κουβέντα, με ευλάβεια, διστακτικά -θα ζητούσα και συγγνώμη- να του έλεγα: «Κοίταξε τώρα· εάν προσέξεις, εάν προσπαθήσεις να γίνεις πιο αγαθός…»

Πιο αγαθός. Διότι η πνευματική ζωή δεν είναι μηχανή, ώστε να τα κάνει κανείς όλα τέλεια βέβαια αλλά κατά μηχανικό τρόπο· δεν είναι έτσι. Η χριστιανική ζωή είναι αγαθότητα, είναι απλότητα, είναι η παρουσία του Πνεύματος του Θεού, που αλλοιώνει τον άνθρωπο· όχι μηχανή η οποία είναι ρυθμισμένη και δουλεύει τέλεια. Και τέλειος να είσαι -παίρνουμε την περίπτωση αυτή- τίποτε δεν είσαι, εάν λείπει από μέσα σου αυτό, το ότι μαλακώνει την καρδιά ο Θεός, τη θεώνει, την κάνει αγαθή. 

Να σου παρουσιαστεί, ας πούμε, κάτι αναπάντεχο και εσύ ούτε να θυμώσεις ούτε να ταραχθείς ούτε να νιώσεις σαν να χάνεται ο κόσμος· τίποτε. Τι θα είναι; Ό,τι και να είναι, ο Θεός είναι παρών και περιμένει να δει τι θα κάνεις.

Όπως έγινε με τον άγιο Αντώνιο. Ενθυμείσθε που είχε έναν πειρασμό κάποια φορά ο άγιος Αντώνιος -ο οποίος πέρασε πολλούς πειρασμούς, όπως όλοι οι άγιοι- και αγωνιζόταν, αγωνιζόταν και φώναζε τον Κύριο να έρθει να τον βοηθήσει. Και όταν πέρασε ο πειρασμός, τότε φάνηκε ο Κύριος. «Πού ήσουν, Κύριε -λέει- τόση ώρα που φωνάζω;»

Και του απαντάει ο Κύριος: «Εδώ ήμουν, αλλά εσύ δεν με έβλεπες. Εγώ σε έβλεπα και παρακολουθούσα τον αγώνα σου». Αυτό είναι.

Αυτό θέλει να δει ο Θεός. Κάνεις αγώνα να υπομένεις; Κάνεις αγώνα να είσαι αγαθός; Κάνεις αγώνα να μην αφεθείς στον πειρασμό; Κάνεις αγώνα όσο μπορείς να είσαι όπως σε θέλει ο Θεός; Ας πούμε, άκουσες μερικά πράγματα που είναι η ελπίδα η θεϊκή που έρχεται και αναγεννά τον άνθρωπο.

Κάνεις αγώνα να το κρατήσεις αυτό, ώστε να μην πετάξει και φύγει, όπως φεύγει ένα πουλάκι από τα χέρια σου; Αυτά θέλει να δει ο Θεός. Τα άλλα, τα θεωρητικά δεν έχουν αξία. Είτε διαβάζουμε, είτε ακούμε, αν μένουν αυτά απλώς λόγια, στη θεωρία, δεν επηρεάζουν την ψυχή μας, δεν ωφελούν, δεν προσφέρουν τίποτε.