O tempora, o mores! Ω Τέμπη…

  

Μας ενοχλεί ο σταθμάρχης, οι δύο συνάδελφοί του που δεν ήταν στη θέση τους κ.λπ. κ.λπ. Η Ελλάδα όμως είναι γεμάτη βολεμένους «σταθμάρχες» και «συναδέλφους» που δεν είναι στη θέση τους. 

Οι αντιδράσεις του Νεοέλληνα είναι αυτό που ονομάζεται στην ψυχολογία προβολή. Αποδίδουμε στους άλλους τα δικά μας αρνητικά χαρακτηριστικά. Το έχει πει και ο Απόστολος Παύλος: «Ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις, τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων» (Ενώ κρίνεις τον άλλο, τον εαυτό σου κατακρίνεις, γιατί κάνεις τα ίδια λάθη). Καμιά συζήτηση για την κοινή ευθύνη, το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, το βόλεμα, την καθημερινή ανομία και ανοησία. Γιατί κι αν ο σταθμάρχης ήταν επαρκής, πώς θα μπορούσε να αποδώσει σε ένα σύστημα ανεπάρκειας και με παντελή έλλειψη συντονισμού;

Διαπληκτίζεται ο κόσμος, μια εβδομάδα τώρα, ποιος θα «κλείσει», ποιος δεν, για την κυβέρνηση, για την αντιπολίτευση, για τη συγκάλυψη… Ρωτούν ο ένας τον άλλο αν θα απεργήσει γιατί φοβούνται να απεργήσουν από μόνοι τους, περιμένουν από το αφεντικό να τους δώσει άδεια να απεργήσουν! 

Διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις ότι όλοι θα απεργήσουν ή όλοι θα κλείσουν, για να εκβιάσουν και τους δικούς τους να πράξουν το ίδιο, ώστε να μην είναι αυτοί μόνοι. Καταγγέλλουν κάποιοι συνδικαλιστές όσους δεν θα «κατέβουν», κάνουν προγραφές όσων θα μείνουν να δουλεύουν. Πράγματα πολύ δημοκρατικά και καθόλου συγκαλυπτικά.

Και κάποιοι δημοσιογράφοι διατείνονται με βεβαιότητα ότι την Παρασκευή στο συλλαλητήριο «θα πάνε πολλοί». Έγιναν μέντιουμ, μελλοντολόγοι; Έχουν… κληρονομικό χάρισμα; Πού είναι η ΕΣΗΕΑ και το ΕΣΡ να τους τεμπιχιάσει;*

Ποιο το αίτημα της Παρασκευής;
Δικαιοσύνη; Δικαιοσύνη είναι να κάνει ο καθένας τη δουλειά του –όχι σαν τον σταθμάρχη, βέβαια, και όλους πάνω από αυτόν. Και να αφήνουμε τη Δικαιοσύνη πρώτη να αποφανθεί. Και δεν εννοούμε τη Δικαιοσύνη που μετατρέπει πολλές συλλήψεις και προσαγωγές σε απελευθερώσεις. Αλλά για αυτό δεν έχουμε κάνει διαδήλωση.

Και να μην ξεχνάμε ότι τον σταθμάρχη και τους πάνω από αυτόν διόρισε το κράτος, δηλαδή εμείς. Ας κοιτάξουμε λίγο στον καθρέφτη, όταν διαδηλώνουμε αγανακτισμένοι.
Τιμή στη μνήμη αυτών που πήγαν χαμένοι; Μετά από δύο χρόνια τους θυμηθήκαμε οι πολίτες, όπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι μας; Ποια μνήμη; Ευτυχώς που η 28η Φεβρουαρίου δεν πέφτει την Καθαρά Δευτέρα, γιατί μάλλον δεν θα πήγαιναν «πολλοί» να τους τιμήσουν. 

Πήγαν πολλοί για τους 21 μαθητές που αποκεφαλίστηκαν στα Τέμπη το 2003; Πήγαν πολλοί για τους 103 στο Μάτι το 2018; Για τους 81 του «Εξπρές Σάμινα» το 2000; Για τους 121 της Helios Airways το 2005; Για τα 50 χρόνια τουρκικής κατοχής της Κύπρου από το 1974; Για τους χειμαζόμενους Βορειοηπειρώτες και τον Αναστάσιο;

Συλλαλητήρια κάνουμε μόνο για όσους πήγαν χαμένοι; Για όσους φύγαν δοξασμένοι δεν κάνουμε; Μόνο για ό,τι μπορεί να κρύβει κομματική ευθύνη νοιαζόμαστε; Εθνική ευθύνη δεν νιώθουμε; Λένε ότι θα «κατέβουν» άνθρωποι από κάθε κομματική απόχρωση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε ελληνική. Διότι όποιος έχει στοιχειώδη ελληνική, δηλαδή ανθρωπιστική, αγωγή λιγοστεύει με κάθε ανθρώπου τον θάνατο. 

Δεν περιμένει τα μίντια και τους συνδικαλιστές να του πουν για ποιον χτυπά η καμπάνα. Επίσης καλό να θυμόμαστε πως η κομματική απόχρωση του Νεοέλληνα αλλάζει γρήγορα και συχνά σαν του χαμαιλέοντα.

Και γιατί τιμή στους νεκρούς με τόσο ντόρο; Για να χαθεί ο ντορός των προβοκατόρων; Μια επιμνημόσυνος στη Μητρόπολη δεν θα αρκούσε; Για κομματική πόλωση; Μα τα πολύνεκρα στην Ελλάδα είναι υπερκομματικά.

Την Παρασκευή, λένε, όλη η Ελλάδα θα είναι κλειστή.
Η Ελλάδα 50 χρόνια τώρα είναι κλειστή, απλώς τώρα το διαδηλώνει.

Γιάννης Σ. Καργάκος

________________________________________________________
*τεμπιχιάζω: κάνω έντονη σύσταση.