Η νηστεία είναι η τέχνη του να ξαναβρίσκεις την έκπληξη μπροστά στα απλά.

  

 

Νηστεία δεν σημαίνει απλώς αποχή από την τροφή· σημαίνει άνοιγμα της ψυχής στη γεύση του Θεού.
Είναι η άσκηση της έλλειψης, που μεταμορφώνει την καθημερινότητα από συνήθεια σε θαύμα.
Όταν το σώμα στερείται, η ψυχή βλέπει.
Όταν η πείνα σφίγγει το στομάχι, τότε ο άνθρωπος αρχίζει να ακούει τη σιωπή των δώρων που πάντα είχε και δεν έβλεπε.
Δίψα και πείνα: οι δυο μεγάλες λησμονημένες ευλογίες.

Όταν διψάς, δεν πίνεις απλώς νερό, συναντάς τη δροσιά του.
Νιώθεις τη χάρη του να κυλάει στον λαιμό σου, ανακουφίζοντας την ύπαρξή σου.
Όταν πεινάς, δεν τρως απλώς ψωμί, γεύεσαι τον κόπο, την προσφορά, την ευλογία.
Το σιτάρι που έγινε ψωμί, η βροχή που έθρεψε τη γη, τα χέρια που ζύμωσαν: Όλα συνθέτουν ένα μυστήριο ευγνωμοσύνης, που ο χορτασμένος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται.

Η νηστεία είναι η τέχνη του να ξαναβρίσκεις την έκπληξη μπροστά στα απλά.
Να αντικρίζεις ένα μήλο και να μη βλέπεις απλώς μια τροφή, αλλά ένα κόσμημα της δημιουργίας.
Να τρως ένα κομμάτι ψωμί και να αισθάνεσαι πως κοινωνείς την ίδια την ευλογία της ύπαρξης.
Η νηστεία σε εκπαιδεύει στην ευγνωμοσύνη, σε βάζει σε μια κατάσταση όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο, όπου όλα είναι δώρα.

Και μόνο αυτός που βλέπει τα πάντα ως δώρα ζει αληθινά.
Ο κορεσμένος άνθρωπος χάνει την αίσθηση της ιερότητας των πραγμάτων.
Τρώει μηχανικά, πίνει αφηρημένα, ζει χωρίς να ζει.
Μα ο νηστεύων γεύεται βαθύτερα, βλέπει μακρύτερα, γιατί η νηστεία είναι η παιδεία της ψυχής στην ευχαριστία.
Και όπου υπάρχει ευχαριστία, υπάρχει ζωή.