του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είχαμε την χαρά να ακούσουμε σήμερα κατά την ευαγγελική μας περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί.
Αν προσπαθήσουμε να την μελετήσουμε προσεκτικά θα παρατηρήσουμε το πρώτον και κύριον, το πόσο η απόλυτη Θεότητα νοιάζεται, συμπονεί και εν τέλει αγαπά τον άνθρωπο.
Ξέρετε, είναι στην φύση του Θεού η αγάπη και δεν είναι κάτι που τώρα τελευταία κάποιοι κατηγορούν, λέγοντας πως έχουμε γίνει όλοι «αγαπούληδες» διδάσκοντάς την, αλλά ανέκαθεν προϋπήρχε και εκφραζόταν πάντοτε προς τον αδύναμο άνθρωπο.
Παρατηρούμε πως ο Χριστός μας εναγωνίως προσεύχεται στον Θεό πατέρα, ώστε και Εκείνος με την σειρά του να μας δείχνει πάντοτε την αγάπη Του, μιας που τώρα, που γνωρίσαμε τον Θεό σεσαρκωμένο, τον Χριστό μας, έχουμε πλέον όλα τα εφόδια της εκούσιας μετανοίας μας.
Το έργο του Κυρίου μας όπως ο ίδιος αναφέρει πληρώθηκε κατά πάντα. Είδαμε τον τρόπο ζωής Του που πάντα ήταν διδακτικός.
Πορευόταν πάντα ταπεινά, ήσυχα, ανεξίκακα και αγαπητικά, όχι γιατί ο ίδιος ήταν κάτι κατώτερο φαινομενικά στον κόσμο, που λανθασμένα πίστευαν κάποιοι, αλλά απλά προς εκπαίδευση μας.
Τον είδαμε να νηστεύει, να τρώει, να δακρύζει, να προσεύχεται, όλα παραδείγματα προς μίμηση και σωτηρία του γένους των ανθρώπων.
Μας δίδαξε το ομοούσιο ανάμεσα στον Θεό πατέρα, που ποτέ κανείς δεν είδε, «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε» και στον Θεό Υιό, που έλαβε σάρκα και έγινε άνθρωπος για να μπορούμε να τον κατανοήσουμε.
Βλέπουμε έτσι και έπειτα με τα μυστήρια της εκκλησίας μας πως πλέον, μετά την έλευση του Θεανθρώπου, δεν έχουμε μόνο τα βήματα της πορείας μας στον δρόμο του Θεού, αλλά και τους τρόπους επαναπροσδιορισμού αυτής της διαδρομής.
Για αυτόν τον λόγο ακριβώς οι πατέρες μας λένε πως μόνο μέσα από την Αγία μας Εκκλησία μπορούμε να σωθούμε, γιατί μόνο εκεί κοινωνούμε Χριστό και μόνο έτσι ενωνόμαστε σε ένα σώμα κοινό.
Στην Εκκλησία μας βρίσκουμε όλα τα πολεμοφόδια για να μπορέσουμε να σταθούμε σωστά, πολεμοφόδια όμως όχι υλικά αλλά πνευματικά.
Ο πόλεμος πολλές φορές από τον «υἱὸ τῆς ἀπωλείας», όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο σήμερα, είναι σιωπηλός και συμβαίνει μέσα στο πλήρωμα των πιστών, γιατί εκεί στοχοποιεί πάντα, προς σκανδαλισμό και διαίρεση.
Δεν έχει να κερδίσει κάτι από εκείνους που δεν ενδιαφέρονται, αντιθέτως με αυτούς που κοπιάζουν και προσπαθούν προς πνευματική προκοπή μέχρι και την τελευταία ώρα προσπαθεί να τους διασαλέψει.
Όλα τα προλεχθέντα βλέπουμε και τους Αγίους 318 πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, που έλαβε χώρα στην Νίκαια της Βιθυνίας κατά το 325 μ.Χ. και τιμά η Εκκλησία μας σήμερα, να προσπαθούν να εδραιώσουν κόντρα στις διάφορες εσωτερικές διαιρέσεις που υπήρχαν και κυρίως έναντι του αιρεσιάρχη Αρείου.
Αδελφοί μου, να κρατήσουμε και να διατηρήσουμε στην εδώ ζωή μας, στον κόσμο, τα δύο αυτά συναισθήματα, την αγάπη και την ενότητα, από τα οποία βλέπουμε να διακατέχεται ο Κύριός μας, διατήρησαν οι Άγιοι πατέρες μας και μας παρέδωσαν ζωντανή την πίστη έως σήμερα.
Αυτά και μόνο μπορούν να γίνουν τα εισιτήριά μας για την Βασιλεία των ουρανών, διότι πλέον γνωρίζουμε τον τρόπο και δεν μπορούμε να προβάλουμε δικαιολογίες αγνωσίας.
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι», όποιος θέλει μας αναφέρει ο Χριστός, δεν εξαναγκάζει κανέναν.
Τα εισιτήρια σωτηρίας υπάρχουν και δεν εξαντλούνται, τον δρομολόγιο το γνωρίζουμε καλά, οπότε αν θέλουμε να έχουμε την αιώνια Θεού θέα, δεν αρκεί να γνωρίζουμε επιφανειακά τον Χριστό αλλά να συζήσουμε μαζί Του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.
Αμήν
Χρόνια Πολλά & Ευλογημένα!
Πηγή: romfea,gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου