του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Αστείρευτα δωρεοδότη, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου, βλέπουμε έτι μία φορά τον Κύριόν μας, Ιησού Χριστό, απέναντι στον πόνο, αλλά και στις βιοτικές ανάγκες των αδυνάμων ανθρώπων, καθώς τα θαύματα σήμερα είναι εκ των ουκ άνευ.
Αφού παρουσιάστηκε στο πλήθος που Τον περίμενε, από το μέρος στο οποίο είχε για λίγο αποσυρθεί προς ηρεμία, η στοργική καρδιά Του αμέσως, όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής, Τους σπλαχνίσθηκε.
Ήταν πλέον δεδομένο πως πάντα παρουσιάζονταν μπροστά Του άνθρωποι με διάφορα προβλήματα, αναπηρίες σωματικές και πνευματικές, που ζητούσαν το έλεός Του, μιας που η φήμη Του είχε πλέον εξαπλωθεί.
Και όπως πάντα, έτσι και τώρα χάρισε απλόχερα την ίαση στους ανθρώπους, μα η μέρα είχε κλείσει.
Όδευε προς εσπέρα και οι μαθητές, άπειροι ακόμα, δίχως να έχουν την τελεία γνώση του ποιον είχαν μπροστά τους, προέτρεψαν τον Χριστό να απολύσει το πλήθος, να διώξει τους ανθρώπους, διότι το μέρος ήταν έρημο, η ώρα είχε ήδη περάσει και κάπου να αγοράσουν κάτι βρώσιμο δεν υπήρχε εκεί κοντά.
Παρεμπιπτόντως, ο κόσμος που υπήρχε εκεί, με πρόχειρους υπολογισμούς, ξεπερνούσε κατά πολύ τον αριθμό των πέντε χιλιάδων όπως αναφέρεται, διότι υπολογίζονται μόνο οι άντρες, δίχως γυναίκες και παιδιά.
Ο Κύριος της αγάπης λοιπόν λέει στους μαθητές Του «δεν χρειάζεται να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε από ό,τι έχουμε.
Εκείνοι αντέδρασαν, «οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας». Μόνο πέντε άρτους είχαν στην διάθεσή τους και δύο ψάρια.
Τους είπε να Του τα φέρουν και, αφού τα ευλόγησε, άρχισε να τα κόβει και να τα διαμοιράζει στους μαθητές και εκείνοι με τη σειρά τους στον λαό.
Το αποτέλεσμα ήταν όλοι να φάνε και να χορτάσουν και να περισσέψουν και δώδεκα καλάθια γεμάτα.
Παρατηρούμε λοιπόν πως ο Χριστός δεν μεριμνά μόνο για την ψυχή μας και την πνευματικότητα μας, αλλά και για τις βιοτικές μας ανάγκες.
Είναι Θεός καθολικής μέριμνας, όχι Θεός που θέλει να εξουθενώνει και να παιδεύει το πλάσμα Του, αλλά να βρίσκεται πάντα δίπλα του, υποστηρικτικός σε όλα.
Αυτή είναι άλλωστε και η διαφορά της πίστεώς μας, δεν φοβόμαστε το πρόσωπο Του, το σεβόμαστε, δεν κρυβόμαστε από μπροστά Του πέφτοντας στις αμαρτίες της καθημερινότητας, πιάνουμε το χέρι Του, που πάντοτε είναι απλωμένο προς την μεριά μας, και ξανασηκωνόμαστε, πάλι απ’ την αρχή έχοντας Εκείνον δίπλα μας.
Αδελφοί μου, είδαμε σήμερα και μια διαφορετική άποψη του θαύματος. Δεν έμεινε μόνο ο Κύριός μας στην ίαση του σώματος, αλλά και στη συντήρηση αυτού.
Πολλές φορές σήμερα, στην εποχή μας απελπιζόμαστε, βλέποντας ό,τι δυσάρεστο συμβαίνει και αρχίζοντας να μεμψιμοιρούμε, χάνοντας την πίστη μας ή για να το πούμε όπως ακριβώς συμβαίνει μη ελπίζοντας σε αυτήν.
Αρχίζουμε να βυθιζόμαστε σε σκέψεις περί συντέλειας του κόσμου, περί του ερχομού του αντιχρίστου, μη σκεπτόμενοι την ζωντανή παρουσία του Χριστού σε κάθε στιγμή της ζωής μας, αποδυναμώνοντας την δύναμη που Εκείνος έχει και που σήμερα είδαμε μπροστά μας.
Αν καθίσουμε και σκεφτούμε καθαρά, θα διαπιστώσουμε πως ό,τι χρειαζόμαστε και είναι ψυχοφελές για εμάς, μας το παρέχει ο Θεός, διότι μόνο Εκείνος γνωρίζει το τι θα μας ωφελήσει και τι όχι.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε τα λόγια που ο Ίδιος είπε, που επαληθεύονται στην σημερινή μας Ευαγγελική περικοπή και πρέπει να τα κρατούμε και μείς, « ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων», εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός και πονετικός.
Ο ποιμήν ο καλός και την ζωή του ακόμα θυσιάζει, δια να προφυλάξει τα πρόβατα από κάθε κίνδυνο.
Με έναν τέτοιο λοιπόν ποιμένα δεν πρέπει να ανησυχούμε για τίποτα, αρκεί να Του έχουμε απέραντη εμπιστοσύνη, επιζητώντας πάντοτε την ανοιχτή Του αγκαλιά και την σωτήρια ένωση μαζί Του.
Αμήν
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου