Οι Απόστολοι ενθουσιάστηκαν όταν ο Χριστός τάισε το μεγάλο πλήθος με λίγα τρόφιμα και πιο πολύ χάρηκαν όταν ο λαός ήθελε να τον ανακηρύξει βασιλιά! Πόση πίστη και αφοσίωση είχαν εκείνη την στιγμή προς τον Ιησού! Μέσα σε λίγες ώρες όμως, ενώ ταξιδευαν με το καΐκι τους , η τρικυμία τους καταρράκωσε το ηθικό.
Έχασαν κάθε εμπιστοσύνη στον Χριστό και ξέχασαν τα μεσσιανικά όνειρα. Ο Πέτρος μάλιστα βυθίστηκε , υποκύπτοντας στον φόβο του ανέμου. Ενώ όλοι τους δεν Τον αναγνώρισαν και τον νόμισαν για φάντασμα. Η απιστία τους τύφλωσε τα μάτια.
Πόση εμπιστοσύνη έχουμε στον Χριστό όταν καλοπερνάμε και όταν περιμένουμε μεγαλεία και δικαίωση από Αυτόν! Όταν δοξάζεται ο Χριστός στεκόμαστε δικαιωμένοι πλάι Του, θέλοντας να υποκλεψουμε λίγο από το χρυσάφι της δόξας Του. Είμαστε του Χριστού!
Όταν όμως φαίνεται ότι απουσιάζει ο Θεός, όταν ο Χριστός υβρίζεται, όταν μας απειλεί ο κλυδωνας και ο ταραχος γυρνάμε στην ολιγοπιστία μας( = αθεΐα) και τότε Χριστός δεν υπάρχει. Κοιτάμε να σώσουμε τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου