του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Το κάλεσμα του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου παρακολουθήσαμε χθές, κατά την Ευαγγελική μας περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του.
Καθώς μας λέει, λοιπόν, η περικοπή, ο Κύριός μας περνούσε από το τελωνείο και εκεί αντίκρισε τον Ματθαίο. Αμέσως, ως παντογνώστης και καρδιογνώστης, αντιλήφθηκε πως είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, να καλέσει κοντά του τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Έτσι, από το τελωνείο της διαφθοράς και της αμαρτίας, να τον εντάξει σε ένα άλλο πόστο, στο δικό Του τελωνείο της αγάπης, της φιλευσπλαχνίας, της δικαιοσύνης και εν τέλει της αιωνίου σωτηρίας.
Εκείνος αμέσως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Χριστού, τα άφησε όλα πίσω του και άλλαξε σελίδα ζωής. Πήγαν μαζί στο σπίτι του, όπου εκεί βρίσκονταν και άλλοι τελώνες και άνθρωποι αμαρτωλοί, όπως μας αναφέρει, και παρατέθηκε γεύμα προς τον Κύριόν μας.
Σκάνδαλο μέγα προκλήθηκε μεταξύ των Φαρισαίων, οι οποίοι, όταν έμαθαν το γεγονός, αμέσως βρήκαν ακόμη μία ευκαιρία, να κατηγορήσουν τον Χριστό για τις «παράνομες συναναστροφές» Του.
Όταν ο Ίδιος τα έμαθε, τους πλησίασε και θέλησε για ακόμη μία φορά να τους ανοίξει τον ίδιο δρόμο, που λίγο πριν είχε ανοίξει στον Ματθαίο, της αγάπης και της μετανοίας.
Εκείνοι έτι μία φορά δεν κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο της σωτηρίας τους και παρέμειναν με την υποκριτική τους σκληροκαρδία, επικριτικοί απέναντι στο έλεος που ο ίδιος ο Χριστός τους επισήμανε.
Βλέπουμε, λοιπόν, και παρατηρούμε, πρώτα απ’ όλα, πως ο Χριστός δεν κάνει διακρίσεις. Όπως πλησίασε και πλησιάζει τον δίκαιο, έτσι πλησιάζει και τον αμαρτωλό δίνοντας ίδιες ευκαιρίες σε όλους.
Δεν χρειάζονται ιατρό, μας λέει, αυτοί που είναι καλά, αλλά περισσότερο αυτοί που είναι άρρωστοι. Ο ιατρός, αδελφοί μου, είναι για όλους, πόσο μάλλον για αυτούς που πονάνε, όπως στην περίπτωσή μας, ψυχικά.
Δεύτερον, μας παρουσιάζει πως, όσο και να αμαρτήσουμε, όσο και αν του γυρίσουμε την πλάτη, Εκείνος πάντα βρίσκεται εκεί χαρίζοντάς μας ευκαιρίες κοινωνίας μαζί Του.
Για αυτόν τον λόγο, λέμε πολλές φορές στους ανθρώπους που αγωνιούν για προσφιλή τους πρόσωπα, που κρατούν απόσταση από την πίστη μας, να μην ανησυχούν, να προσεύχονται ταπεινά και σιωπηλά και θα έρθει η κατάλληλη ώρα που ο Ίδιος θα επέμβει, όπως έκανε και σήμερα στον Ματθαίο.
Ποιος περιμένε πως ο αμαρτωλός, φιλοχρήματος και εκμεταλλευτής τελώνης θα γινόταν ένας Απόστολος και Ευαγγελιστής του Θεού, ενώ εκείνοι, που φαινομενικά ήταν οι πιστοί της εποχής, να χάνουν τη σωτηρία μέσα από τα χέρια τους;
Αδελφοί μου, ένας χαμένος στο σκότος της απωλείας, σήμερα βρήκε το αιώνιο φως. Να παραδειγματιστούμε από το γεγονός και να κατανοήσουμε ότι τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο.
Να μην πιστεύουμε πως εμείς, που σήμερα είμαστε στις Εκκλησίες, είμαστε οι σεσωσμένοι και οι προνομιούχοι της παρουσίας του Θεού.
Έτσι ακριβώς πίστευαν οι Φαρισαίοι, αλλά μόνο τον Θεό δεν είχαν μαζί τους, γιατί ύψωναν μπροστά τους το τείχος του εγωισμού.
Αυτό το τείχος κατέρριψε ο Ματθαίος και κατάφερε να αντιληφθεί το κάλεσμα του Χριστού. Εμείς τι κάνουμε σήμερα; Μένουμε πιστοί, λέμε πως είμαστε Χριστιανοί, αλλά στις πολυάριθμες ευκαιρίες, που μας δίδει η Άγια μας Εκκλησία, μένουμε εκτός.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι δεν πάμε στην Εκκλησία την Κυριακή, την ημέρα που ουσιαστικά είναι αφιερωμένη στον Κύριόν μας Ιησού Χριστό, για να ξεκουραστούμε από τον φόρτο της εβδομάδας, καταδικάζοντας τον ίδιο μας τον εαυτό σε ακοινωνησία μαζί Του.
Σαν να γιορτάζει ένας δικός μας άνθρωπος και εμείς να τον αγνοούμε, πόσο δε μάλλον τον ίδιο τον Θεό.
Ας θυσιάσουμε και εμείς κάποιες ανέσεις, όπως έκανε ο σημερινός μας πρωταγωνιστής, τολμώντας να ξεβολευτούμε από τη βολή μας, και τότε ο Χριστός θα γίνεται αντιληπτός στην καθημερινότητα μας και θα είναι Εκείνος που κοινωνώντας Τον θα είναι πάντοτε παρών στις ζωές μας, όχι μόνο τώρα, αλλά εις αιώνα αιώνος.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου