του Αρχιμ. Μακαρίου Τσιμέρη
Στη ζωή της Εκκλησίας, ο ιερέας αποτελεί μια μοναδική και ανεκτίμητη παρουσία. Βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους όχι απλώς ως λειτουργός των Μυστηρίων, όπου του δίνεται αυτη η μεγάλη πνευματική "εξουσία" μέσω της Αγίας Ιερωσύνης από τον Επίσκοπο μας και Ποιμένα , αλλά και ως συνοδοιπόρος, πατέρας, δάσκαλος, παρηγορητής και στήριγμα.
Το έργο του είναι πολύπλευρο, αθόρυβο και απαιτητικό—και συχνά περισσότερο πολεμιέται παρά αναγνωρίζεται.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει: «Ο ποιμένας πρέπει να έχει καρδιά ελεήμονα· και αν το να αγαπάς είναι αρετή, το να συμπονάς είναι μεγαλύτερη.»
Λόγια που θυμίζουν ότι η διακονία του ιερέα θεμελιώνεται πάνω στην καλοσύνη και την συμπάθεια προς κάθε άνθρωπο.
---
Ένα έργο που δεν φαίνεται
Πίσω από κάθε Θεία Λειτουργία υπάρχουν ώρες προσευχής, κόπου και σιωπηλής θυσίας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του ιερέα συμβαίνει μακριά από τα μάτια των ανθρώπων:
Νυχτερινές επισκέψεις σε ασθενείς.
Στήριξη οικογενειών που περνούν κρίση.
Διακριτική οικονομική βοήθεια.
Συνεχής ακρόαση ανθρώπων που δεν έχουν πού αλλού να μιλήσουν.
Ο Αγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει:
«Η αγάπη δεν θορυβεί· εργάζεται μυστικά και θεραπεύει ό,τι πληγώνει.»
Αυτός ο λόγος εφαρμόζεται πλήρως στην καθημερινότητα του ιερέα, που υπηρετεί χωρίς να ζητά αναγνώριση.
---
Κι όμως... πολεμιέται
Παρά την προσφορά, ο ιερέας συχνά δέχεται κριτική για μικροπράγματα: για τη διάρκεια της Λειτουργίας, το κήρυγμα, τα παιδιά του, την εμφάνισή του ή ακόμη και για τα πιο προσωπικά του έξοδα.
Μέσα σε έναν κόσμο έτοιμο πάντα να κρίνει, ξεχνάμε τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη:
«Όποιος βλέπει μόνο τα σφάλματα του άλλου, έχει χάσει το μέτρο του Θεού.»
Η κριτική πολλές φορές πληγώνει βαθιά έναν άνθρωπο που ήδη σηκώνει βάρος μεγάλο και αδιάκοπο.
---
Ο ιερέας ως ψυχολογικό στήριγμα
Σε μια εποχή άγχους, μοναξιάς και ψυχικής κόπωσης, ο ιερέας συχνά γίνεται το πρώτο πρόσωπο που αναζητούν οι άνθρωποι όταν πληγώνονται. Η συμπόνια, η ακρόαση και ο λόγος του ανακουφίζουν.
Ο Μέγας Αντώνιος συμβουλεύει: «Να είσαι για τον άλλον παρηγοριά και φως, γιατί όλοι κουβαλούν μέσα τους έναν κρυφό πόνο.»
Ο ιερέας καλείται να είναι ακριβώς αυτό το φως, πολλές φορές χωρίς ο ίδιος να έχει κάποιον να τον στηρίξει.
---
Ο ιερέας εξαντλείται – αλλά συνεχίζει
Η ψυχική και σωματική εξάντληση του ιερέα είναι πραγματικότητα. Η μοναξιά, οι απαιτήσεις, η πίεση και ο φόβος παρεξήγησης φθείρουν την καρδιά του.
Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος γράφει: «Ο καλός εργάτης κουράζεται, αλλά δεν σταματά· γιατί η αγάπη είναι φωτιά που δεν σβήνει.»
Έτσι και ο ιερέας συνεχίζει, όχι στηριγμένος μόνο στις δικές του δυνάμεις, αλλά στη χάρη που του δόθηκε.
---
Η ανάγκη μας να στηρίξουμε τον ιερέα μας
Ο ιερέας δεν ζητά δόξα· ζητά ανθρώπινη κατανόηση.
Έναν λόγο ενθάρρυνσης.
Λίγη συμπόνια.
Λίγη προσευχή.
Λιγότερη κριτική και περισσότερη συνεργασία.
Θυμίζει ο άγιος Ποιμήν: «Πες καλό λόγο και θα βρεις ανάπαυση στην καρδιά σου.»
Η στήριξη του ιερέα ωφελεί και εμάς τους ίδιους· ωφελεί ολόκληρη την ενορία.
---
Ο ιερέας: ένα δώρο που συχνά δεν αναγνωρίζουμε
Η παρουσία του ιερέα είναι θεραπευτική και παρηγορητική. Στηρίζει, σηκώνει βάρη, προσεύχεται, αγωνίζεται, θυσιάζεται. Είναι δώρο που συχνά δεν το αντιλαμβανόμαστε όσο το έχουμε δίπλα μας.
---
Και μια τελευταία προτροπή...
Ας προτρέπουμε όλους—ακόμη και όσους διαφωνούν ή πολεμούν τον ιερέα—να προσεύχονται γι' αυτόν.
Γιατί ο ιερέας είναι εκεί και για τους φίλους και για τους πολεμίους του.
Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης μας θυμίζει: «Να προσεύχεσαι για εκείνον που σε πληγώνει· εκεί αρχίζει η οδός του Θεού.»
Και πολλές φορές, αυτοί που σήμερα τον κατακρίνουν, αύριο θα είναι οι πρώτοι που θα χρειαστούν τη στήριξή του.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου