Με τη δύναμη και μόνο που αντλείς από αυτούς τους «λίγους», μπορείς να συνεχίζεις να παραμένεις «ΕΣΥ!»

 

 

Παύλος Σαμαράς

Παρατηρώ γύρω μου και βλέπω πράγματα που δεν μπορώ, αλλά και αρνούμαι πεισματικά να αποδεχτώ.

Έπαψαν οι άνθρωποι να λένε την αλήθεια.

Είτε από φόβο για αρνητικές επιπτώσεις, είτε γιατί συγκρούονται συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις, είτε για να μην «πληγώσουν» τους άλλους, είτε από έλλειψη θάρρους, είτε γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους, είτε γιατί μισούν την αλήθεια.

Αντικατέστησαν με ελαφρότητα, την αλήθεια με το ψέμα, με τις υπεκφυγές και την κολακεία και στο τέλος, φαντάζουν στα μάτια εκείνων που ήδη γνωρίζουν την αλήθεια, γραφικοί και φτηνοί κόλακες.

Κι όμως, με αυτό τον τρόπο επιβιώνουν και πάνε μπροστά.
Φτερά στον άνεμο.
Τη μια στιγμή είναι με σένα και την άλλη με «κείνους».

Αν κάνεις το λάθος και ανήκεις στους ειλικρινείς, αποκτάς μόνο εχθρούς.

Δεν θέλουν οι άνθρωποι να ακούνε αλήθειες. Προτιμούν ψέματα και κολακείες που ταΐζουν την φιλοδοξία, την ματαιοδοξία και την αυταρέσκειά τους.

Καλο απόγευμα!

  

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς.
Καιρός να σπείρεις,καιρός να θερίσεις,
καιρός της θλίψης,καιρός της χαράς,
καιρός της αγάπης,καιρός της μοναξιάς.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της ΔΙΣ μηνός Νοεμβρίου.

 

Συνήλθε επί διήμερο, την Τρίτη 5 και την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 168ης Συνοδικής Περιόδου.

Κατά τις δύο Συνεδρίες Αυτής η Δ.Ι.Σ.:

- Ενέκρινε το Σχέδιο Μνημονίου μεταξύ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, το οποίο θα υπογραφεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την 8η Δεκεμβρίου 2024, και αφορά τη διευκόλυνση της φοίτησης μαθητών, μαθητριών και υποψηφίων κληρικών, από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, στα Πρότυπα Εκκλησιαστικά Σχολεία και τις Σχολές Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών.

- Αποφάσισε την απονομή του Χρυσού Σταυρού του Παρασήμου του Αποστόλου Παύλου, της ανώτατης τιμητικής διάκρισης της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον Καθηγητή κ. Εμμανουήλ Βαρβούνη, Κοσμήτορα της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, για τη σύνολη προσφορά του στην Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος, στα διοργανωθέντα από αυτήν Επιστημονικά Συνέδρια και τις άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, και γενικότερα στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.

- Όρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνο Εκπρόσωπο Αυτής στους επετειακούς εορτασμούς του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τα εγκαίνια του Πατριαρχικού Σταυροπηγιακού μνημειακού Ιερού Ναού «Άγιος Αλέξανδρος Νιέφσκυ» Σόφιας, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν την 23η Νοεμβρίου 2024.

- Όρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεο Εκπρόσωπο Αυτής στο Γ' Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, το οποίο θα διοργανώσει η Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, από 15 έως 16 Νοεμβρίου 2024, με θέμα: «Μαρτυρικά 2024. Παγκοσμιότητα, Παγκοσμιοποίηση και Χριστιανισμός».

π. Ανανίας Κουστένης: «Το πρόβλημα των Νεοελλήνων κι όλου του κόσμου είναι ακριβώς η απώλεια του Θεού του»

 

Το πρόβλημα των Νεοελλήνων κι όλου του κόσμου είναι ακριβώς η απώλεια του Θεού του. Και δεν παρηγορείται με τίποτε άλλο ο άνθρωπος.

Όχι! Όχι! Όχι!

Δεν παρηγορείται ούτε με λεφτά ούτε με αξιώματα ούτε με θέσεις ούτε με εκλογές ούτε με επιτυχίες ούτε με αποτυχίες ούτε όλη τη γη να έχει και όλα τα σύμπαντα, εάν δεν έχει τον Θεό του, δεν έχει τίποτα.

Γι’ αυτό θυμήθηκα πάλι τους στίχους του Ελύτη στον «Ήλιο τον Ηλιάτορα»: «Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος, για να ‘ναι ήμερος και πράος».

Ήμερος και πράος, ποιος είναι στην Καινή Διαθήκη;

Ο Χριστός! Ήμερος! Ως αρνίον ήμερον ήμερος και άκακος ο Ιησούς, στον Ησαία.

«Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος για να ‘ναι ήμερος και άκακος». Προσέξτε. «Λίγο ψωμί, λίγο κρασί!» «Λίγο ψωμί, λίγο κρασί!» Θεία Ευχαριστία!

Και το ψωμάκι ο άρτος ο επιούσιος. Και το κρασάκι, το οποίον «ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου». Δηλαδή φτιάχνει τη διάθεση.

Κι ο άρτος τι κάνει; «Καρδίαν ανθρώπου στηρίζει».

Φάτε όλα τα φαγητά. Αν δεν φάτε μια μπουκιά ψωμί, νομίζετε και νομίζουμε ότι δεν έχουμε φάει τίποτα.

Το ψωμί το βλέπετε. Τρως μια μπουκιά ψωμί, στηρίζεσαι.

Ταξιδιώτης και ξένος

 

 

Όποιος πραγματικά αγαπά τον Θεόν, θεωρεί τον εαυτό του

 ταξιδιώτη και ξένο στη γη αυτή. 

Στην επιδίωξή του να ενωθεί με τον Θεόν, με το νου

 και την καρδιά του διαρκώς ατενίζει μόνον Αυτόν.

Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ Ὁμολογητής καὶ Ἱερομάρτυρας

 

Ὁ Ἅγιος Παῦλος, ὁ Ὁμολογητὴς καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη. Ὑπῆρξε γραμματέας τοῦ ἁγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξάνδρου. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Παῦλος ἐξελέγχθηκε Πατριάρχης.

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος, ὅταν τὸ πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, γιατὶ ἦταν ὀπαδὸς τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρειανῶν. 

Ὅταν ὁ Κωνστάντιος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Παῦλο καὶ ἀνακήρυξε αὐθαίρετα Πατριάρχη, τὸν ἀρειανόφρονα Νικομηδείας Εὐσέβιο. 

Τότε ὁ Ἅγιος Παῦλος πῆγε στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ βρῆκε τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, τὸν ὁποῖο εἶχε ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ὁ Κωνστάντιος. Πληροφορηθεῖς τὰ γεγονότα, ὁ αὐτοκράτορας Κώνστας, ἔστειλε γράμμα στὸν ἀδελφό του τὸν Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν στάση του. 

Ἔτσι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀθανάσιος ἐπανῆλθαν στὸ ἀξίωμά τους. Δυστυχῶς μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ Κώνστας πέθανε. Ἔτσι ὁ Κωνστάντιος διέταξε, ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια ποὺ ἦταν, νὰ ἀπομακρύνουν τὸν Παῦλο ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο. Μάλιστα τὸν ἐξόρισε στὴν Κουκουσὸ τῆς Ἀρμενίας.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ: Όταν πληθαίνουν οι καλοί λογισμοί ο άνθρωπος εξαγνίζεται ψυχικά

 

– Γέροντα, πώς έρχεται η κάθαρση του νου και της καρδιάς;

– Σάς έχω πει ότι, για να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά. 

Να προσπαθεί να βάζει πάντα καλό λογισμό, να μη σκανδαλίζεται εύκολα και να βλέπει με επιείκεια και αγάπη τα σφάλματα των άλλων.

Όταν πληθαίνουν οι καλοί λογισμοί, ο άνθρωπος εξαγνίζεται ψυχικά, κινείται με ευλάβεια, ειρηνεύει, και η ζωή του είναι Παράδεισος. Διαφορετικά, τα βλέπει όλα με καχυποψία και γίνεται η ζωή του κόλαση. Μόνος του κάνει τη ζωή του κόλαση. Χρειάζεται να εργαστούμε για την κάθαρση. 

Ανάποδος κόσμος

 

 

Μπέρδεμα μεγάλο. Βαθιά άγνοια της πίστη μας και της ύπαρξης εχθρού. Ελαφρότητα και επιπολαιότητα στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας. Αυτά επικρατούν σήμερα στη ζωή μας.

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τα πιο κάτω; Πώς να συνδυάσεις τα ασύνδετα, πώς να ταιριάξεις τα αταίριαστα, πώς να παντρέψεις το σκοτάδι με το φως;

Χριστιανός χωρίς εκκλησιασμό. Σταυρός στο χέρι ή τον λαιμό παρέα με «ματάκι». Εκκλησία και προσκοπισμός. Ορθοδοξία και Οικοuμενισμός. Συναξάρι των αγίων και παγκόσμιες ημέρες. (φιλιού, φρούτων κ.α). Τριώδιο και καρναβάλι. Άγιοι Πάντες και «Χάλογουίν»(!). Πιστός χωρίς πνευματικό. Λίγη προσευχή μαζί με διαλογισμό.

Να κοιτάξουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας.

  

Να μην είμαστε άνθρωποι που ό,τι μας συμβαίνει  να λέμε ότι μας φθονούν οι άλλοι.

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι ό,τι τους συμβαίνει το παθαίνουν επειδή κάποιοι τους φθονούν και βάζουν λογισμούς για τους άλλους ανθρώπους.

Δεν μας φθονεί κανένας. Το να νομίζεις ότι σε φθονούν οι άλλοι είναι κακός λογισμός. Ποιος να σε φθονήσει;
Για να σε φθονήσει πρέπει να πιστεύεις ότι είσαι κάτι καλύτερο εσύ.  Και ότι κάτι έχεις για να σε ζηλεύουν οι άλλοι. Ενώ αν λες "ποιος είμαι εγώ και ποιος με λογαριάζει εμένα;" δεν θα σε φθονεί κανένας.

«Γιαβρούμ, πως να μη κλαίει η Παναγία μας μ’ αυτά που γίνονται και μ’ αυτά που θα γίνουν…» 04 Δευτέρα Νοέ. 2024

 

 

Ένα πρωινό μετά τη Θεία Λειτουργία, ρώτησα τον Γέροντα γιατί έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του: 

«Γιαβρούμ, πως να μη κλαίει η Παναγία μας μ’ αυτά που γίνονται και μ’ αυτά που θα γίνουν…»

Πριν τον πόλεμο του 1940 όταν οι χωρικοί είχαν χορούς και τραγούδια στα σπίτια τους, ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης έσκυβε το κεφάλι του και με λύπη έλεγε στο νεωκόρο του: ”Άχ γιαβρούμ (παιδί μου) δεν ξέρετε πίσω τί μας έρχεται..”. 

Εννοούσε τον πόλεμο, που ερχόταν. Ο μπαρμπα-Θόδωρος, που έμενε μαζί του, διηγείται ότι λίγο καιρό πριν το ξέσπασμα του πολέμου τον άκουγε να κλαίει με λυγμούς κάθε βράδυ στο κελλί του. Σηκώθηκε μια νύχτα στενοχωρημένος να δει τι του συνέβαινε και να τον παρηγορήσει· τον βρήκε καθισμένο στο κρεβάτι του να κλαίει.

Τον ρώτησε τότε:

– Γέροντα, γιατί παίρνετε τόσο σοβαρά τα βάσανα που σας εξιστορεί ο κόσμος και κάθεστε κάθε νύκτα και κλαίτε;

Εκείνος τότε τον κοίταξε περίλυπος και του είπε:

– Εσύ δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις τι έρχεται, παιδί μου…

Ο Όσιος έβλεπε νοερώς τη φρίκη του πολέμου και τις επερχόμενες καταστροφές. Επί μία ολόκληρη εβδομάδα έκλαιγε γοερά και συνεχώς, με αποκορύφωμα την παραμονή του ελληνοϊταλικού πολέμου. Το ότι προείδε τον πόλεμο το ανέφεραν, μετά την κήρυξη του πολέμου, κι άλλοι πολλοί.

Μετά τη γενική επιστράτευση ο Γέροντας συγκέντρωσε τα γυναικόπαιδα κι έκανε λιτανεία γύρω από το χωριό. Περιφερόταν με ένα κονσερβοκούτι γεμάτο κάρβουνα και με αυτό θύμιαζε τα σύνορα του χωριού επικαλούμενος τη θεία προστασία.

Δεν ενοχλούνται

 

Εκείνοι που η αμαρτία είναι καθημερινή τους ανάγκη και ζουν μέσα 

στην ανομία, δεν ενοχλούνται από τα πονηρά πνεύματα, γιατί ανήκουν

 σ’ αυτά αφού ζουν απρόσεχτα και αμελούν τη σωτηρία της ψυχής τους. 

Οἱ Ἅγιοι Γαλακτίων καὶ Ἐπιστήμη

 

 

Ἔζησαν τὸν 3^ο αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος. Οἱ γονεῖς τοῦ Γαλακτίωνα, Κλειτοφῶν καὶ Λευκίππη, ἦταν πρῶτα εἰδωλολάτρες. 

Κάποιος, ὅμως, ἱερομόναχος, ποὺ ὀνομαζόταν Οὐνούφριος, τοὺς προσείλκυσε στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἀπὸ τότε διέθεταν τὰ πλούτη τους σὲ κάθε ἀγαθοεργία.

Τὸν δὲ γιό τους Γαλακτίωνα ἀνέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Δηλαδή, μὲ παιδαγωγία καὶ νουθεσία, σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ παιδαγωγία αὐτὴ δὲν ἄργησε νὰ φέρει τοὺς θαυμαστοὺς καρπούς της.

Ὁ Γαλακτίων ὅταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε μία ὡραῖα κόρη, τὴν Ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἵλκυσε στὸν Χριστό. 

Ἡ ζωή τους κυλοῦσε ἀφιερωμένη στὴν ὑπηρεσία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν διακονία τοῦ πλησίον, ὥσπου ξέσπασε ὁ διωγμὸς τοῦ Δεκίου. Τότε, ὁ μὲν Γαλακτίων πῆγε σὲ μοναστῆρι τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ δὲ Ἐπιστήμη σὲ γυναικεῖο κοινόβιο.

Ἀλλὰ ἡ λαίλαπα τοῦ διωγμοῦ ἔφθασε καὶ στὰ μέρη ἐκεῖνα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ συλληφθεῖ ὁ Γαλακτίων. 

Καλή σας μέρα!

 

Με αφορμή τον πλούσιο και πτωχὀ Λάζαρο.

  

 

Οι πλούσιοι πεθαίνουν όπως κι οι φτωχοί. Κανένας δε γεννήθηκε στον κόσμο αυτόν για να ζήσει αιώνια. Ο κόσμος αυτός είναι φθαρτός και περιμένει το τέλος του. Οι πλούσιοι πεθαίνουν αφήνοντας έναν αναστεναγμό γι’ αυτόν τον κόσμο. 

Οι φτωχοί αφήνουν έναν αναστεναγμό για το μέλλοντα κόσμο. Αφήνοντας τον κόσμο αυτόν ο πλούσιος εγκατέλειψε τη λαμπρότητα, την πολυτέλεια και τις ηδονές του. Ο Λάζαρος άφησε τον κόσμο αυτό και μαζί του άφησε την πείνα, τις πληγές και τα σκυλιά.

Ας δούμε τώρα το θερισμό του Θεού. Όταν πέθανε ο Λάζαρος, άγγελοι παρέλαβαν την ψυχή του και την οδήγησαν στον παράδεισο. Όταν πέθανε ο πλούσιος, οι άγγελοι έφυγαν με άδεια χέρια από το νεκροκράβατό του. Από μια φανερά σάπια ρίζα, οι άγγελοι βρήκαν και έδρεψαν ένα υπέροχο και ώριμο φρούτο. Από το άλλο δέντρο, που ήταν καταπράσινο και ευσκιόφυλλο, δε βρήκαν κανένα καρπό. «Παν ουν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Λουκ. θ’ 9).

Τα προφητικά αυτά λόγια εκπληρώθηκαν απόλυτα στον άσπλαχνο πλούσιο. Ξεριζώθηκε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Το σώμα του το έρριξαν στον τάφο, για να λιώσει εκεί. Η ψυχή του πήγε στην κόλαση, για να καίγεται εκεί. Οι άγγελοι δε μαζεύτηκαν γύρω από το νεκρικό του κρεβάτι, αφού ήξεραν πως εκεί δεν περίμεναν τίποτα. Τη θέση των αγγέλων πήραν οι δαίμονες κι οι άνθρωποι, για να τον θάψουν. Οι δαίμονες έθαψαν την ψυχή του στην κόλαση κι οι άνθρωποι το σώμα του στη γη.

Οι άνθρωποι, όπως ήταν φυσικό, αντέδρασαν διαφορετικά στο θάνατο του πλούσιου απ’ ό,τι σ’ εκείνον του φτωχού Λάζαρου, όπως γινόταν κι όταν ζούσαν. Ο θάνατος του πλούσιου έγινε αμέσως γνωστός παντού κι όλη η πόλη μαζεύτηκε στην κηδεία του. Το παγωμένο σώμα του το ξαναέντυσαν με πορφυρά και πολυτελή λινά ρούχα, το τοποθέτησαν σε φέρετρο φτιαγμένο από σπάνια ξύλα και μέταλλα και το περιέφεραν στην πόλη σε χρυσή άμαξα που έσυραν άλογα με μαύρες σέλες. Κατά κάποιο τρόπο απαιτούσαν έτσι την έκφραση λύπης για κάποιον που, με τη ζωή του, σκόρπισε τον οίκτο του ουρανού. Πίσω από τη νεκροφόρα ακολουθούσε το πλήθος των φίλων του, των συγγενών και των δούλων του, που όλοι τους ήταν ντυμένοι με πένθιμα μαύρα ρούχα. Ακολουθούσαν ποιόν; 

Η φωτογραφία της ημέρας.

  

Βασιλικός αγιορείτικος
Φανταστικός, επιβλητικός,