Τετάρτη 2 Απριλίου 2025
Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργός
Ὁ
Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία
ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση,
στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν
καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο
τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς
θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀνατεθεὶς
ἀπὸ παιδὸς τῷ Κυρίῳ, ἀγγελικῶς ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ, καὶ τῶν θαυμάτων
εἴληφας τὴν χάριν ἐκ Θεοῦ· ὅθεν ἐχρημάτισας, Μοναζόντων ἀλείπτης, Τίτε
παμμακάριστε, καὶ σοφὸς οἰκονόμος· ἀλλὰ μὴ παύσῃ Πάτερ ἐκτενῶς, ὑπὲρ τοῦ
κόσμου, Θεὸν ἱλεούμενος.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐγκρατείας
ἄνθραξι, σαυτὸν καθάρας, ἀρετῶν ἐξήστραψας, φωτοειδεῖς μαρμαρυγάς,
καταφαιδρύνων τοὺς ψάλλοντας· χαίροις ὦ Τίτε, Πατέρων ἀγλάϊσμα.
Τρίτη 1 Απριλίου 2025
Διαφορά..ανάμεσα σε 2 διαφορετικές γενεές.
Χθες βράδυ πήγα μια παραγγελία κοντά στο μαγαζί...
Ένας παππούλης πάνω από 80 ίσως και 90 με τη μασκούλα του, το μπαστουνάκι του...Του δίνω το φαγητό του το οποίο κόστιζε 13.30€...
Μου έδωσε ακριβώς αυτό που βλέπετε στη φωτο, ρέστα δεν ήθελε...με κέρασε και σοκολατάκι.. του είπα πως ειναι πολύ καλός και πως ειναι το πιο ωραίο φιλοδώρημα που πήρα εδω και 1μιση χρόνο..και τότε ο παππούς μου είπε:
"Είναι το λιγότερο αγόρι μου που μπορώ να κάνω, μπροστά σε αυτό που κάνετε εσείς"...
Αφού τον ευχαριστησα ξανα έφυγα για επόμενες διανομές.
Επόμενη στάση στα 5 χιλιόμετρα περίπου απο το μαγαζί...μια κοπελίτσα με ένα
Κυπριακές ταχινόπιτες – Υπέροχο γλυκό, ιδανικό για την περίοδο της νηστείας
Σαρακοστή έχουμε και πολύς κόσμος ήδη νηστεύει.
Όμως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα γλυκό! Απολαυστικό, λαχταριστό και… ένοχο!
Κι όμως, δεν χρειάζεται να νιώθουμε τύψεις, καθώς υπάρχουν πολλές επιλογές από νηστίσιμα και σαρακοστιανά, όπως τα λέμε, γλυκά που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα άλλα.
Μάλιστα, είναι πιο υγιεινά και με λιγότερες θερμίδες!
Ψάξαμε και βρήκαμε την ιδανική συνταγή για τις λιγούρες λίγο πριν το Πάσχα και πέσαμε πάνω στην συνταγή της Αργυρώς για τις κυπριακές ταχινόπιτες.
Δεν έχουν βούτυρο, λάδι και αυγά!
Το ταχίνι είναι ένα ιδιαίτερο και παραδοσιακό υλικό, που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.
Πάρε μολύβι και χαρτί και σημείωσε τι θα χρειαστείς:
ΥΛΙΚΑ
500 γρ. αλεύρι
1 φλ. αλεύρι που φουσκώνει µόνο του
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 κύβο νωπή μαγιά 25 γρ.
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
1½ κουτάλι της σούπας κανέλα
1/2 κουταλάκι του γλυκού κοφτό μαστίχα κοπανισμένη
1/2 κουταλάκι του γλυκού κοφτό μαχλέπι κοπανισμένο
1½ φλιτζάνι χλιαρό νερό
Χτίσε το παρόν με τον Χριστό και το μέλλον θα γίνει καλύτερο με τον Χριστό
Όταν κάνης ένα αγώνα για τον Χριστό, πρέπει να τον κάνης με όλη σου την καρδιά.
Το Ψαλτήρι να το διαβάζετε αργά και καθαρά. Να ξέρης ότι το Ψαλτήρι μας μαθαίνει να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον Θεό.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, διότι η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχης υπομονή.
Να ξέρης ότι ο παραμικρός γογγυσμός κατά του αδελφού μας επηρεάζει την ψυχή μας και μετά δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.
Ξέρεις τι θα πη μοναχός; Πρώτον ν’ αγαπάς τον Θεό και δεύτερον να κλαις και να θρηνής σε όλη σου την ζωή για την ανθρωπότητα.
Να κάνωμε υπομονή και να έχωμε ειρήνη.
Για να σωθούμε πρέπει να γίνωμε καλοί Χριστιανοί, να εξομολογούμαστε, να εκκλησιαζώμαστε, να κοινωνάμε, να διαβάζωμε το Ευαγγέλιο και βίους Αγίων και να ελεούμε τους πτωχούς.
Να λέτε την ευχή καθαρά και ειρηνικά· όχι βιαστικά.
Δεν πρέπει να κρύβης στην εξομολόγησή σου τίποτε.
Να αγαπάς όλο τον κόσμο και να συγχωρής.
Δεν πρέπει να απελπιζώμαστε όσο κι αν μας απορρίπτουν οι άνθρωποι, διότι έχομε τον Θεό που μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας.
Θα κάνουμε προσευχή να μετανοήση ο Στάλιν, όχι να πεθάνη. (Το είπε σε κάποιον που του ζήτησε να προσευχηθή για να πεθάνη ο Στάλιν).
Επιστολή Ιεράς Κοινότητας στην Υπουργό Πολιτισμού Λ. Μενδώνη
Επιστολή προς την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, απέστειλε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους με αφορμή την έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη με θέμα: "Η σαγήνη του αλλόκοτου".
Οι Αγιορείτες Πατέρες στην επίστολή τους, τονίζουν ότι στην εν λόγω έκθεση περιλαμβάνονται έργα που διακωμωδούν τον Χριστό, την Παναγία καθώς και τους Αγίους.
Σε άλλο σημείο τονίζει ότι η Ελληνική Πολιτεία έπρεπε να διαφυλάττει τον σεβασμό των ιερών και των οσίων του Έθνους, και όχι να κάνει το αντίθετο προβάλλοντας την αποδόμηση και προσβάλλοντας το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού.
"Όταν η τέχνη καταλήγει εις την προσβολήν των πεποιθήσεων της μεγαλυτέρας μερίδος ενός λαού, τότε απεμπολεί τον πραγματικόν σκοπόν αυτής και γίνεται όπλον διχασμού και απομονώσεως" - αναφέρει μεταξύ άλλων η επιστολή της Ιεράς Κοινότητας.
Μια ρωγμή ζητάει ο Θεός…
Βλέπεις ανθρώπους με πάθη και αμαρτίες, λάθη και σφάλματα και μόλις λίγο στραφούν στο Χριστό γεύονται μεγάλες χαρές πνευματικές.
Κι άλλοι, χρόνια από παιδιά ίσως στο χώρο της εκκλησίας, και η ζωή τους άγευστη και άχρωμη από την εμπειρία του Θεού και την γλυκύτητα της Χάριτος.
Τότε μοιραία μέσα σου γεννιούνται ερωτήματα, «μα γιατί; τι φταίει άραγε;». Την απάντηση την πήρα μια όμορφη νύχτα σε ένα κελί του Αγίου Όρους.
«Γέροντα…», ρώτησα, «μα γιατί ο Θεός χαριτώνει ανθρώπους που δεν είναι και τόσο ασκητικοί και απαθείς και άλλους με πολύ αγώνα και κόπο πνευματικό τους αφήνει χρόνια στην πάλη; Μα γιατί ευλογημένε, αυτοί αισθάνονται αυτάρκεις.
Η σκέψη του θανάτου.
Όταν
η σκέψη του θανάτου σαν σκιά απλώνεται πάνω μου, διαλύει κάθε
ψευδαίσθηση μεγαλείου. Οι μέρες μου, σαν κόκκοι άμμου που πέφτουν στη
σιωπηλή κλεψύδρα του χρόνου, μου θυμίζουν πως δεν είμαι τίποτε παραπάνω
από έναν περαστικό ταξιδιώτη σε έναν κόσμο φθαρτό.
Τι αξίζει ο πλούτος, όταν η σκόνη της λήθης σκεπάζει τα χρυσά παλάτια;
Τι αξίζει η τιμή, όταν οι επευφημίες σβήνουν σαν απόηχοι στον άνεμο;
Τι αξίζει η δόξα, όταν τα μάρμαρα ραγίζουν και τα ονόματα ξεθωριάζουν;
Όλα είναι σκιές που χάνονται στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου.
Μα μέσα σ’ αυτή την αλήθεια, δεν υπάρχει απόγνωση, υπάρχει φώς.
Πως να αντιδρούμε στις αμφιβολίες για την πίστη μας.
Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Αμφιβολίες γύρω από το Θεό και την πίστη έχουν κάποτε – κάποτε σχεδόν όλοι.
Μπορούν, ωστόσο, να τις διώξουν εύκολα με σκέψεις αντιρρητικές, που επιβεβαιώνουν την αλήθεια της θείας αποκαλύψεως για τον κόσμο και τον άνθρωπο:
Η τάξη και αρμονία του σύμπαντος, το Θαύμα της ζωής, όλα τα άλλα υπερφυσικά και εξαίσια θαύματα του Κυρίου και των αγίων Του, πάνω απ’ όλα όμως η μαρτυρία της συνειδήσεως των καλοπροαίρετων και αγνών ψυχών.
Τα έργα του Θεού, που μαρτυρούν για την ύπαρξη και την πρόνοιά Του, έχουν πολλές πλευρές. Μία πλευρά είναι κατάφωτη και γι’ αυτό καταφανής. Μία άλλη είναι απλά φωτεινή και διακριτή. Άλλη είναι αμυδρόφωτη και δυσδιάκριτη.
Άλλη πάλι είναι σκοτεινή και γι’ αυτό αόρατη. Την τελευταία τούτη πλευρά αφορούν οι αμφιβολίες.
Έτσι, όμως, οικονόμησε τα πράγματα ο Κύριος, για να δοκιμάζεται η ειλικρίνεια της αναζητήσεώς Του από τις ψυχές μας, καθώς και η ταπείνωσή μας. Βλέπετε, ο Θεός και τα έργα Του προσεγγίζονται και γνωρίζονται μόνο με την ταπείνωση.
Πιστεύετε πως όπου είναι ο Θεός και η αλήθειά Του, δηλαδή παντού, όλα θα πρέπει να πλημμυρίζουν με φως, να γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις, να εμπνέουν δυνατά τις ψυχές, να κραυγάζουν για τη θειότητά τους!
Δεν αντιλαμβάνεστε ότι, με το να σκέπτεστε έτσι, θέλετε να καθορίζετε εσείς το πως πρέπει να ενεργεί ο Θεός; Και τούτο, όπως αναμφίβολα θα συμφωνήσετε, είναι αδιανόητο, γιατί, αν συνέβαινε, θα διασάλευε τη φυσική τάξη των πραγμάτων.
Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία
Τὸν Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων († 11 Μαρτίου), ὁ ὁποῖος συνέγραψε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως.
Ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.). Ἀπὸ τὰ δώδεκα χρόνια της πέρασε στὴν Αἴγυπτο μία ζωὴ ἀσωτίας, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἡλικία διέφθειρε τὴν παρθενία της καὶ εἶχε ἀσυγκράτητο καὶ ἀχόρταγο τὸ πάθος τῆς σαρκικῆς μείξεως. Ζώντας αὐτὴν τὴν ζωὴ δὲν εἰσέπραττε χρήματα, ἀλλὰ ἁπλῶς ἱκανοποιοῦσε τὸ πάθος της.
Ἡ ἴδια ἐξαγορεύθηκε στὸν Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ὅτι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεώς τινος, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδὴ τὸ ἔργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». Καὶ ὅπως τοῦ ἀπεκάλυψε, εἶχε ἀκόρεστη ἐπιθυμία καὶ ἀκατάσχετο ἔρωτα νὰ κυλιέται στὸ βόρβορο ποὺ ἦταν ἡ ζωή της καὶ σκεπτόταν ἔτσι ντροπιάζοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση.
Λόγω τῆς ἄσωτης ζωῆς καὶ τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας ποὺ εἶχε, κάποια φορὰ ἀκολούθησε τοὺς προσκυνητὲς ποὺ πήγαιναν στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν Τίμιο Σταυρό. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε, ὄχι γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸν Τίμιο Σταυρό, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἔχει πολλοὺς ἐραστὲς ποὺ θὰ ἦταν ἕτοιμοι νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ πάθος της. Περιγράφει δὲ καὶ ἡ ἴδια ρεαλιστικὰ καὶ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοιάριο. Καί, ὅπως ἡ ἴδια ἀποκάλυψε, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ της δὲν ὑπῆρχε εἶδος ἀσέλγειας ἀπὸ ὅσα λέγονται καὶ δὲν λέγονται, τοῦ ὁποίου δὲν ἔγινε διδάσκαλος σὲ ἐκείνους τοὺς ταλαίπωρους ταξιδιῶτες.
Καὶ ἡ ἴδια ἐξέφρασε τὴν ἀπορία της γιὰ τὸ πῶς ἡ θάλασσα ὑπέφερε τὶς ἀσωτίες της καὶ γιατί ἡ γῆ δὲν ἄνοιξε τὸ στόμα της καὶ δὲν τὴν κατέβασε στὸν ἅδη, ἐπειδὴ εἶχε παγιδεύσει τόσες ψυχές. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ αὐτοῦ δὲν ἀρκέστηκε στὸ ὅτι διέφθειρε τοὺς νέους, ἀλλὰ διέφθειρε καὶ πολλοὺς ἄλλους ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως καὶ τοὺς ξένους ἐπισκέπτες. Καὶ στὰ Ἱεροσόλυμα ποὺ πῆγε κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, περιφερόταν στοὺς δρόμους «ψυχὰς νέων ἀγρεύουσα».
Αἰσθάνθηκε ὅμως, βαθιὰ μετάνοια ἀπὸ ἕνα θαυματουργικὸ γεγονός. Ἐνῷ εἰσερχόταν στὸ ναὸ γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸ Ξύλο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κάποια δύναμη τὴν ἐμπόδισε νὰ προχωρήσει. Στὴν συνέχεια στάθηκε μπροστὰ σὲ μία εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἔδειξε μεγάλη μετάνοια καὶ ζήτησε τὴν καθοδήγηση καὶ βοήθεια τῆς Παναγίας. Μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θεοτόκου εἰσῆλθε ἀνεμπόδιστα αὐτὴ τὴν φορὰ στὸν ἱερὸ ναὸ καὶ προσκύνησε τὸν Τίμιο Σταυρό.
Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τὴν Παναγία, ἄκουσε φωνὴ ποὺ τὴν προέτρεπε νὰ πορευθεῖ στὴν ἔρημο, πέραν τοῦ Ἰορδάνου. Ἀμέσως ζήτησε τὴν συνδρομὴ καὶ τὴν προστασία τῆς Θεοτόκου καὶ πῆρε τὸν δρόμο της πρὸς τὴν ἔρημο, ἀφοῦ προηγουμένως πέρασε ἀπὸ τὴν ἱερὰ μονὴ τοῦ Βαπτιστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Στὴν ἔρημο ἔζησε σαράντα ἑπτὰ χρόνια, χωρὶς ποτὲ νὰ συναντήσει ἄνθρωπο.
Κατὰ τὰ πρῶτα δεκαεπτὰ χρόνια στὴν ἔρημο, πάλεψε πολὺ σκληρὰ γιὰ νὰ νικήσει τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς ἐπιθυμίες της, οὐσιαστικὰ γιὰ νὰ νικήσει τὸν διάβολο ποὺ τὴν πολεμοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τῆς προηγούμενης ζωῆς.
Ἡ Ὁσία ζοῦσε δεκαεπτὰ χρόνια στὴν ἔρημο «θηρσὶν ἀνημέροις ταῖς ἀλόγοις ἐπιθυμίαις πυκτεύουσα». Εἶχε πολλὲς ἐπιθυμίες φαγητῶν, ποτῶν καὶ «πορνικῶν ᾀσμάτων» καὶ πολλοὺς λογισμοὺς ποὺ τὴν ὠθοῦσαν πρὸς τὴν πορνεία. Ὅμως, ὅταν ἐρχόταν κάποιος λογισμὸς μέσα της, ἔπεφτε στὴν γῆ, τὴν ἔβρεχε μὲ δάκρυα καὶ δὲν σηκωνόταν ἀπὸ τὴ γῆ «ἕως ὅτου τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ γλυκὺ περιέλαμψεν καὶ τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἐνοχλοῦντας μοι ἐδίωξεν».
Συνεχῶς προσευχόταν στὴν Παναγία, τὴν ὁποία εἶχε ἐγγυήτρια τῆς ζωῆς τῆς μετανοίας ποὺ ἔκανε. Τὸ ἱμάτιό της σχίσθηκε καὶ καταστράφηκε καὶ ἔκτοτε παρέμεινε γυμνή. Καιγόταν ἀπὸ τὸν καύσωνα καὶ ἔτρεμε ἀπὸ τὸν παγετὸ καὶ «ὡς πολλάκις με χαμαὶ πεσοῦσαν ἄπνουν μεῖναι σχεδὸν καὶ ἀκίνητον».
Ὕστερα ἀπὸ σκληρὸ ἀγῶνα, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συνεχὴ προστασία τῆς Παναγίας, ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς ἐπιθυμίες, ὁπότε μεταμορφώθηκε τὸ λογιστικὸ καὶ παθητικὸ μέρος τῆς ψυχῆς της, καθὼς ἐπίσης ἐθεώθηκε καὶ τὸ σῶμα της.
Λόγω τῆς μεγάλης πνευματικῆς της καταστάσεως στὴν ὁποία ἔφθασε ἡ Ὁσία Μαρία, ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ διορατικὸ χάρισμα.
Ἦταν γυμνὴ ἀλλὰ τὸ σῶμα της ὑπερέβη τὶς ἀνάγκες τῆς φύσεως. Λέγει ἡ ἴδια: «Γυνὴ γὰρ εἰμί, καὶ γυμνή, καθάπερ ὁρᾷς, καὶ τὴν αἰσχύνην τοῦ σώματός μου ἀπερικάλυπτον ἔχουσα». Τὸ σῶμα τρεφόταν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ: «Τρέφομαι γὰρ καὶ σκέπτομαι τῷ ῥήματι τοῦ Θεοῦ διακρατοῦντος τὰ σύμπαντα». Στὴ περίπτωσή της, ὅπως καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις Ἁγίων, παρατηροῦμε ὅτι ἀναστέλλονται οἱ ἐνέργειες τοῦ σώματος. Αὐτὴ ἡ ἀναστολὴ τῶν σωματικῶν ἐνεργειῶν ὀφειλόταν στὸ ὅτι ἡ ψυχή της δεχόταν τὴν ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ ἡ θεία ἐνέργεια διαπορθμευόταν καὶ στὸ σῶμα της: «Ἀρκεῖν εἰποῦσα τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ὥστε συντηρεῖν τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς ἀμίαντον».
Ἐκείνη τὴν περίοδο ἀσκήτευε σὲ ἕνα μοναστήρι ὁ Ἱερομόναχος Ἀββᾶς Ζωσιμᾶς († 4 Ἀπριλίου), ποὺ ἦταν κεκοσμημένος μὲ ἁγιότητα βίου. Ἔβλεπε θεία ὁράματα, καθὼς τοῦ εἶχε δοθεῖ τὸ χάρισμα τῶν θείων ἐλλάμψεων, λόγω τοῦ ὅτι ζοῦσε μέχρι τὰ πενήντα τρία του χρόνια μὲ μεγάλη ἄσκηση καὶ ἦταν φημισμένος στὴν περιοχή του. Τότε, ὅμως, εἰσῆλθε μέσα του ἕνας λογισμὸς κάποιας πνευματικῆς ὑπεροψίας, γιὰ τὸ ἂν δηλαδὴ ὑπῆρχε ἄλλος μοναχὸς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὸν ὠφελήσει ἢ νὰ τοῦ διδάξει κάποιο καινούργιο εἶδος ἀσκήσεως.
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025
Χτίσε το παρόν με τον Χριστό και το μέλλον θα γίνει καλύτερο με τον Χριστό
Άγιος Πορφύριος
Όταν κάνης ένα αγώνα για τον Χριστό, πρέπει να τον κάνης με όλη σου την καρδιά.
Το Ψαλτήρι να το διαβάζετε αργά και καθαρά. Να ξέρης ότι το Ψαλτήρι μας μαθαίνει να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον Θεό.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, διότι η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχης υπομονή.
Να ξέρης ότι ο παραμικρός γογγυσμός κατά του αδελφού μας επηρεάζει την ψυχή μας και μετά δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.
Ξέρεις τι θα πη μοναχός; Πρώτον ν’ αγαπάς τον Θεό και δεύτερον να κλαις και να θρηνής σε όλη σου την ζωή για την ανθρωπότητα.
Να κάνωμε υπομονή και να έχωμε ειρήνη.
Για να σωθούμε πρέπει να γίνωμε καλοί Χριστιανοί, να εξομολογούμαστε, να εκκλησιαζώμαστε, να κοινωνάμε, να διαβάζωμε το Ευαγγέλιο και βίους Αγίων και να ελεούμε τους πτωχούς.
Να λέτε την ευχή καθαρά και ειρηνικά· όχι βιαστικά.
Δεν πρέπει να κρύβης στην εξομολόγησή σου τίποτε.
Να αγαπάς όλο τον κόσμο και να συγχωρής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)