Χρειάζεται πρόγραμμα στον πνευματικό αγώνα;

      

Του Σεβ.Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου *

Πολλοί ίσως διαφωνούν. Λένε εγώ θέλω να μελετώ πνευματικά βιβλία,όταν  έχω όρεξη, να προσεύχομαι όταν νιώθω ανάταση. 

Τι χρειάζεται πρόγραμμα καθορισμένο εκ των προτέρων; Η καρδιά μου θέλω να κινείται μόνη. Προς τι ο αναγκασμός;

Λησμονούν όμως οι διαφωνούντες ορισμένους εξωτερικούς παράγοντες. Αγνοούν ίσως τη φύση της ανθρωπίνης καρδιας και δεν έχουν ίσως στα σοβαρά ασχοληθεί με αυτό που λέγεται πνευματική ζωή ολοκληρωμένη. Γι αυτό και διαφωνούν. 

Δεν έχουν όμως δίκιο.Κι αυτό διότι.

Α) Η καρδιά δεν έχει πάντοτε την όρεξη για τα πνευματικά. 

Συνήθως έχει διακυμάνσεις. Υπάρχουν στιγμές που πυρπολείται από θείο ζήλο που μόνη της ωθεί τον πιστό σε πνευματική ανάταση, σε μελέτη και ενασχόληση με κάτι το υψηλό. Πολλές όμως άλλες στιγμές αδρανεί, είναι χωρίς όρεξη, δίσθυμη, χλιαρή, ενίοτε και εντελώς κρύα.

Και αυτές οι διακυμάνσεις συμβαίνουν και στους πνευματικώτερους ανθρώπους. Πολύ περισσότερο στους αρχαρίους στην πνευματική ζωή και τους λιγώτερο καλλιεργημένους. Τι θα γίνει λοιπόν με τις στιγμές της πνευματικής ανορεξίας όταν δεν υπάρχει προκαθορισμένο πνευματικό πρόγραμμα; 

Απλούστατα θα παραμεληθεί η προσευχή ,θα εγκαταλειφθεί η πνευματική  μελέτη, θα χαλαρώσει η προσοχή, θα ζητηθεί διέξοδος σε εξωστρεφείς ενασχολήσεις, σε πνευματικά άκαρπες συνομιλίες,σε επιζήμιες συναναστροφές.

Η καρδιά θα ζητήσει παρηγοριά σε εξωτερικά πράγματα. Και επειδή στο εύκολο και ρηχό ρέπουμε ευκολότερα, οι καταστάσεις αυτές της πνευματικής ανορεξίας θα πλυθηνθούν και θα κυριαρχήσει στη ζωή μία πνευματική πλαδαρότητα, μία επικίνδυνη χλιαρότητα, μία θανατηφόρος στασιμότητα στην πνευματική μας πορεία.

* Απόσπασμα από το βιβλίο "Πρόγραμμα καθημερινής Πνευματικής πορείας".

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσοπηγή