Mε
ένα μακροσκελές κείμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στον απόηχο των
στοχοποιημένων επιθέσεων εις βάρος του, ο καθηγητής του Πάντειου
Πανεπιστημίου Άγγελος Συρίγος θέλησε να δώσει μερικές εξηγήσεις για τα
όσα έχουν συμβεί.
Παράλληλα, ο κ. Συρίγος στο μήνυμά του τονίζει πλέον το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί και είναι συνολικό, καθώς, όπως επισημαίνει, «το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε».
Ολόκληρη η ανάρτηση του καθηγητή Άγγελου Συρίγου, μετά και την τελευταία στοχοποίησή του:
Έτσι έγινε και με την ιστορία που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2017 από μία φιλική παρατήρηση προς έναν άγνωστο νεαρό που έγραφε συνθήματα σε έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο έξω από το Πάντειο. Οι φίλοι του ενοχλήθηκαν που κάποιος επεσήμανε την καταστροφή του ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου. Μου επιτέθηκαν με μανία, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είμαι, μανία από την οποία με έσωσε η ακαριαία αντίδραση των παρισταμένων φοιτητών. Το συμπτωματικό αυτό γεγονός έβγαλε στην επιφάνεια ένα απόστημα το μέγεθος του οποίου ακόμη δεν έχουμε διαπιστώσει:
-Η αστυνομία αδυνατούσε να διαχειρισθεί ένα γεγονός που δεν έγινε σε πανεπιστημιακό χώρο –όπου και το θρυλικό «άσυλο»- αλλά στον πεζόδρομο έξω από το Πάντειο. Έκτοτε απέχει από τα τεκταινόμενα είτε συμβαίνουν σε πανεπιστημιακό χώρο είτε σε δημοτική αίθουσα στα Γιάννενα…
-Όσοι ήσαν παρόντες στο δικαστήριο που ακολούθησε την αυτόφωρη σύλληψη του ενός εκ των δραστών, είδαν από την «ομάδα συμπαραστάσεως» στο δράστη, τη διάχυτη απειλή που βιώνουν οι δικαστές όταν δικάζουν τέτοιες υποθέσεις.
- μία περιθωριακή ομάδα νεαρών, εντελώς άσχετη με την φοιτητική κοινότητα του Παντείου κάνει την επαναστατική της γυμναστική στο Πάντειο μία φορά την εβδομάδα. Φωνάζουν και γράφουν συνθήματα, απειλούν, προπηλακίζουν. Θέλουν να τρομοκρατήσουν. Το θετικό είναι ότι μπροστά στην ειρηνική αλλά σθεναρή αντίδραση των φοιτητών -που τους έχουν βαφτίσει «φυτά»- δεν τολμούν πλέον να μπουν στα αμφιθέατρα.
-Πλήθος αφισών έχει κολληθεί στους τοίχους με ονομαστικές αναφορές και στοχοποίηση και άλλων καθηγητών. Στα μέσα Απριλίου κυκλοφόρησε ένα έντυπο υπό τον τίτλο «τα οκτώ καθάρματα του Παντείου». Αφορούσε σε καθηγητές που για κάποιο λόγο «ενοχλούσαν».
-Η τελευταία αφίσα με τη φωτογραφία μου και την ουσιαστική επικήρυξή μου δείχνει τα επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Ασήμαντες μειοψηφίες που διέρχονται βίαια μέσα θέλουν να καθορίζουν τις απόψεις, την έκφραση της γνώμης, τον τρόπο ζωής, την ίδια την ελευθερία μας.
Αυτά, όμως, δεν έγιναν χθες. Εμείς τα εκκολάψαμε κι εμείς τα ανεχθήκαμε όταν ανδρώθηκαν. Σήμερα πλέον κυριαρχεί ο (εύλογος) φόβος του «πού να πάω να μπλέξω με τους αλήτες;».
Το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξή σας».
Παράλληλα, ο κ. Συρίγος στο μήνυμά του τονίζει πλέον το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί και είναι συνολικό, καθώς, όπως επισημαίνει, «το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε».
Ολόκληρη η ανάρτηση του καθηγητή Άγγελου Συρίγου, μετά και την τελευταία στοχοποίησή του:
«Τι έγινε και φτάσαμε ως εδώ;
Μερικές φορές, ένα καθημερινό γεγονός φέρνει στην επιφάνεια πολύ
σοβαρά πράγματα που υπάρχουν δίπλα μας αλλά δεν τα βλέπουμε (ή κάνουμε
ότι τα αγνοούμε). Μία τέτοια περίπτωση ήταν και το πλοίο «Αγία Ζώνη ΙΙ».
Μέσα από το ναυάγιό του αναδείχθηκε το καθ’ όλα ανθηρό λαθρεμπόριο
καυσίμων.Έτσι έγινε και με την ιστορία που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2017 από μία φιλική παρατήρηση προς έναν άγνωστο νεαρό που έγραφε συνθήματα σε έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο έξω από το Πάντειο. Οι φίλοι του ενοχλήθηκαν που κάποιος επεσήμανε την καταστροφή του ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου. Μου επιτέθηκαν με μανία, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είμαι, μανία από την οποία με έσωσε η ακαριαία αντίδραση των παρισταμένων φοιτητών. Το συμπτωματικό αυτό γεγονός έβγαλε στην επιφάνεια ένα απόστημα το μέγεθος του οποίου ακόμη δεν έχουμε διαπιστώσει:
-Η αστυνομία αδυνατούσε να διαχειρισθεί ένα γεγονός που δεν έγινε σε πανεπιστημιακό χώρο –όπου και το θρυλικό «άσυλο»- αλλά στον πεζόδρομο έξω από το Πάντειο. Έκτοτε απέχει από τα τεκταινόμενα είτε συμβαίνουν σε πανεπιστημιακό χώρο είτε σε δημοτική αίθουσα στα Γιάννενα…
-Όσοι ήσαν παρόντες στο δικαστήριο που ακολούθησε την αυτόφωρη σύλληψη του ενός εκ των δραστών, είδαν από την «ομάδα συμπαραστάσεως» στο δράστη, τη διάχυτη απειλή που βιώνουν οι δικαστές όταν δικάζουν τέτοιες υποθέσεις.
- μία περιθωριακή ομάδα νεαρών, εντελώς άσχετη με την φοιτητική κοινότητα του Παντείου κάνει την επαναστατική της γυμναστική στο Πάντειο μία φορά την εβδομάδα. Φωνάζουν και γράφουν συνθήματα, απειλούν, προπηλακίζουν. Θέλουν να τρομοκρατήσουν. Το θετικό είναι ότι μπροστά στην ειρηνική αλλά σθεναρή αντίδραση των φοιτητών -που τους έχουν βαφτίσει «φυτά»- δεν τολμούν πλέον να μπουν στα αμφιθέατρα.
-Πλήθος αφισών έχει κολληθεί στους τοίχους με ονομαστικές αναφορές και στοχοποίηση και άλλων καθηγητών. Στα μέσα Απριλίου κυκλοφόρησε ένα έντυπο υπό τον τίτλο «τα οκτώ καθάρματα του Παντείου». Αφορούσε σε καθηγητές που για κάποιο λόγο «ενοχλούσαν».
-Η τελευταία αφίσα με τη φωτογραφία μου και την ουσιαστική επικήρυξή μου δείχνει τα επικίνδυνα μονοπάτια που μπορεί να ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Ασήμαντες μειοψηφίες που διέρχονται βίαια μέσα θέλουν να καθορίζουν τις απόψεις, την έκφραση της γνώμης, τον τρόπο ζωής, την ίδια την ελευθερία μας.
Αυτά, όμως, δεν έγιναν χθες. Εμείς τα εκκολάψαμε κι εμείς τα ανεχθήκαμε όταν ανδρώθηκαν. Σήμερα πλέον κυριαρχεί ο (εύλογος) φόβος του «πού να πάω να μπλέξω με τους αλήτες;».
Το θέμα πλέον δεν είναι μόνον η ελευθερία του λόγου στα Πανεπιστήμια. Το θέμα είναι τι κοινωνία θέλουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξή σας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου