Μάννα, από τα παλιά!

Ήρθε νωρίς νωρίς στον όρθρο κουβαλώντας τους άρτους για την αρτοκλασία για τον γιο της τον Στέλιο που γιορτάζει. 

Δεκαετίες τώρα ξενιτεμένος ο Στέλιος με παιδιά κι εγγόνια, αλλά για τη μάνα πάντα παιδί που χρειάζεται στήριξη και προσευχές...

Ίσως στον ξένο τόπο να μη ζυμώνουν άρτους. Κι εκείνη ήθελε να είναι ζυμωμένα από την ίδια, μαρτυρία και απόδειξη της μεγάλης της αγάπης... 

Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσο νερό και πόσα δάκρυα χρειάστηκε για το ζύμωμα...

Ο παπά Αστέριος πάντως διάβασε μακρύ κατάλογο ονομάτων...

Στο τέλος έκοψε η ίδια και μοίρασε στους λίγους χωριανούς που λειτουργήθηκαν κι αυτοί τις το ανταπέδωσαν με πλήθος ευχών... 

Στον τάχα μου ψάλτη έδωσε ένα ολόκληρο πρόσφορο ως αντίχαρη λέει που έψαλε ωραία το "πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού "... 

Πού νάξερε!!!