Να αναπνέουμε Χριστό.

Κάποιος φίλος, μου είχε πει:
«Παλιά αφού όλοι κοιμόντουσαν και είχα τελειώσει όλες τις δουλειές μου, χαλάρωνα βλέποντας τηλεόραση, μέχρι να πάω για ύπνο. Τώρα, εφόσον είμαι έτοιμος για να κοιμηθώ και εγώ τελευταίος στην οικογένειά μου, γονατίζω και μιλώ με τον Χριστό και την Παναγία.
Λέω την προσευχή μου, σαν να μιλώ σε Κάποιον, που όμως ξέρω ότι με ακούει και μιλάει, διορθώνει τα μέσα στην ψυχή μου.
Σιγά-σιγά έπαψα να ζητώ πράγματα και ζητώ να μου δοθεί αγάπη περισσότερη για όλους γύρω μου. Ζητώ να αγαπώ έμπρακτα τον Χριστό, να μην Τον στεναχωρώ, ζητώ τα πιο απλά για άλλους πράγματα, προσευχή, ελεημοσύνη, παρηγοριά, να μπορώ να έχω για όλους.
Πιστεύω πως ένα σπιτικό είναι σαν ένα δέντρο, με κλαδιά και σκιά. Τα κλαδιά είναι η σύντροφος, οι απόγονοι και η σκιά είναι η παρηγοριά σε αυτόν που το έχει ανάγκη. Αν ριζώσουμε στον Χριστό, όλα ανθίζουν και έχουν ευτυχισμένο λόγο που γίνονται. Αποκτάς και καρπούς και σκιά μεγαλύτερη. Και όλα τα καλά του Χριστού είναι.
Εμείς απλά, αυτό νομίζω πρέπει να αναζητούμε. Να αγαπήσουμε τον Χριστό περισσότερο, πριν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Μεγάλο πράγμα να ζητάς το Θέλημα του Κυρίου με ήσυχη συνείδηση. Ο Χριστός το δίνει. 

Και η Εκκλησία με τα Μυστήρια του Θεού, σου προσφέρει την ήσυχη συνείδηση. Και ο Χριστός σου δίνει περισσότερο πόθο, για Εκείνον. Και έχοντας Τέτοιον Πόθο, κάνεις λιγότερα σφάλματα. Είσαι σε εγρήγορση.
Μόνο αν καυχηθείς και υπερηφανευτείς θα πέσεις και θα στεναχωρηθείς πολύ, λόγω εγωισμού. Όσο είσαι γονατιστός, μένεις ταπεινός και ζητάς Χριστό, είσαι σίγουρος. Εμείς μόνοι μας, μόνο λάθη μπορούμε να κάνουμε.

Και όσα πράγματα παλιότερα ζητούσα και τώρα δεν τα ζητώ, αλλά τα αφήνω στον Χριστό, βλέπω να γίνονται καλύτερα, από πριν. Και να μην βλέπω γιατί γίνονται, είμαι σίγουρος ότι γίνονται για καλό.

Σκοπός μας φίλε μου, είναι να βλέπουμε πιο μακριά από αυτήν την ζωή που περνάμε και να αναγνωρίζουμε ότι όλα γίνονται για το Αιώνιο καλό μας, εφόσον πορευόμαστε τον Χριστό.

Και ο Χριστός θυσιάστηκε για να μας προσφέρει την Αιώνια Ζωή, εμείς τι κάνουμε;

Μπορούμε να σπαταλούμε αυτή την ζωή, την μέρα ή την νύχτα μας;

Να μην συναινούμε με τον Θεό;

Ποιος ξέρει πόσα ξημερώματα μας μένουν μέχρι την Αιωνιότητα.

Αντί να φλυαρούμε μεταξύ μας για τον Χριστό, πρέπει να μιλούμε περισσότερο με τον Χριστό.

Τα βράδια μου τώρα είναι πιο ειρηνικά και το πρωί είμαι πιο ξεκούραστος και η οικογένειά μου πιο ευτυχισμένη.

Το μυστικό είναι να μην σταματούμε να αναπνέουμε Χριστό.

Και να ζητούμε πολλά χρόνια μετανοίας, όχι πολλά ανούσια χρόνια.

Είναι χρέος μας, απέναντι στον Χριστό, σε όσους αγαπάμε, σε όλους, στην γη και στον Ουρανό, και στον εαυτό μας»