Ορθόδοξη Πνευματική ζωή και πνευματικότητα «survivor»

του π. Αντωνίου Χρήστου

Τα τελευταία χρόνια, έχουν κατκλείσει την Ελληνική Τηλεόραση και μάλιστα με υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, τηλεοπτικά προγράμματα τύπου survivor, ελληνικότερα «επιβίωσης».

Σε αυτές τις εκπομπές, βλέπεις τους συμμετέχοντες, να χωρίζονται σε ομάδες και να αγωνίζονται στην αρχή ομαδικά και στο τέλος ατομικά, σε στίβους «μάχης» κάτω από αντίξοες συνθήκες για τα αυτονόητα: τροφή-στέγη-επικοινωνία κ.α. αλλά και για το μεγάλο συνήθως οικονομικό έπαθλο. Εκτός από το αθλητικό κομμάτι, το παιχνίδι έχει να κάνει και με τους χαρακτήρες των συμμετεχόντων, κατά πόσο μπορούν ομαλά να συμβιώσουν με την ομάδα και να προσαρμοστούν ή όχι και γενικότερα με τους υπόλοιπους παίκτες του παιχνιδιού και κρίνονται από αυτό από τους συμπαίκτες τους, αλλά και το κοινό.

Το τηλεοπτικό κοινό, πράγματι δείχνει να παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον, ταυτίζεται ή διαχωρίζεται από την πορεία των παικτών και των ομάδων, εκφράζει την γνώμη του και με την ψήφο του μπορεί να αποφασίσει ποιος συνεχίζει και ποιος αποχωρεί από το παιχνίδι. Κλείνοντας την περιγραφή μας γι αυτού του τύπου εκπομπές, θα ήταν παράληψη να επισημάνουμε ότι εκτός από καθαρά τηλεοπτικό προϊόν, είναι και μαγνήτης διαφημίσεων άλλων εμπορικών προϊόντων που λανσάρονται ως έπαθλα ή ως χορηγοί, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων αλλά και κατά την ώρα των διαφημίσεων όταν η εκπομπή έχει διακοπή.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέραμε, για κάποιους που πιθανόν να μην βλέπουν τηλεόραση ή τουλάχιστον τις συγκεκριμένες εκπομπές, για να έχουν μια εικόνα γι αυτά που θέλουμε να τονίζουμε παρακάτω. Δυστυχώς αυτό το μοντέλο των τηλεοπτικών εκπομπών, έχουν περάσει συνειδητά ή ασυνείδητα, στην πνευματική μας ζωή. 

Τι εννοούμε θα εξηγήσουμε, αλλά πρώτα προέχει να περιγράψουμε τι είναι ορθόδοξη πνευματική ζωή: Όλοι μας, ως μέλη της Εκκλησίας μας, από την στιγμή της βαπτίσεώς μας, εισερχόμαστε στον πνευματικό στίβο της πραγματικής ζωής, να παλέψουμε εναντίον του παλαιού μας ανθρώπου, τις προσκλήσεις των παθών και της αμαρτίας, που βρίσκονται μπροστά μας ανά πάσα στιγμή και τελικά εναντίον του διαβόλου. Ο αγώνας είναι προσωπικός, αλλά δεν είμαστε μόνοι μας, ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, έχουμε τον φύλακα Άγγελό μας και με την συνειδητή συμμετοχή μας, έχουμε όλα τα εφόδιά της (Ορθόδοξη Διδασκαλία-Μυστηριακή ζωή-Ορθόδοξη ασκητική) καθώς με την καλλιέργεια των αρετών, μπορούμε να γίνουμε πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, Άγιοι της Εκκλησίας μας, που είναι το αποτέλεσμα της σωτηρίας κατά την επίγεια βιωτή μας.

Σε όλα τα παραπάνω για την πνευματική ζωή, κρατούμε και υπογραμμίζουμε ότι εμείς προσωπικά αγωνιζόμαστε, όχι κάποιος άλλος. Βλέπουμε ότι η ορθόδοξη ασκητική, σημαίνει ο εκούσιος περιορισμός βιολογικών αναγκών, όπως είναι δια της νηστείας η τροφή, ή δια της αγρυπνίας ο ύπνος κ.α. , για την αγάπη του Χριστού. Τέλος βλέπουμε ότι το «έπαθλο» δεν είναι κάτι οικονομικό-υλικό και δεν γίνεται για την ανθρώπινη δόξα στον «βωμό» της τηλεθέασης.

Δυστυχώς στις μέρες μας, όλα αυτά δείχνουν να ανατρέπονται. Από που να ξεκινήσουμε και από που να τελειώσουμε…; Έχουμε κάνει μια πνευματική ζωή όχι ενότητας, ούτε καν συναγωνιστικότητας, αλλά καθαρά ανταγωνιστικότητας σαν τα reality shows τύπου survivor, με πνευματικό ένδυμα. Άλλο πραγματικότητα όμως, άλλο ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, όπως και άλλο πνευματικότητα και άλλο ψευδαίσθηση της πνευματικότητας. Πλέον υπάρχει το «survivor» Ενορία εναντίον Ενορίας, Μητρόπολη εναντίον Μητρόπολης, ανταγωνιζόμαστε στα δελτία τύπου των πολλών εκκλησιαστικών σελίδων ενημερώσεως και ιστολογίων, για το ποιος έχει να δείξει καλύτερο πνευματικό έργο, πιο ωραίο επιτάφιο, ή έχει μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου κατά τις ιερές ακολουθίες ή δραστηριότητες και εκδηλώσεις από τους άλλους. 

Τα πράγματα γίνονται πιο τραγικά, αν συγκρίνουμε (όπως συνήθως γίνεται) ποιος Μητροπολίτης είχε περισσότερους Μητροπολίτες στα ονομαστήριά του, από άλλον συνονόματο Μητροπολίτη, ή στους Ιερείς ποιος φορούσε καλύτερη στολή ή καλύτερο σταυρό και επιγονάτιο από άλλον…!

Άλλη μια τραγική διαπίστωση, είναι ότι πλέον ο κόσμος στις μέρες μας δεν αγωνίζεται ακριβώς ο ίδιος, αρκείται να είναι ακροατής και ακόλουθος στις ομιλίες του Γέροντος-πνευματικού του. Ο πιστός πλέον αρκείται να γνωρίζει ότι κάνει αγώνα ο γέροντας και πλέον ανήκω στη δική του ομάδα και είμαι «αντίπαλος» από την άλλη ομάδα της διπλανής Ενορίας που έχει άλλον Γέροντα. Φυσικά αν υπάρχει και κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος και τολμήσει να επισημάνει αυτές τις παρεκτροπές, στην καλύτερη περίπτωση έφυγε «προτεινόμενος προς αποχώρηση» εκτός ομάδος Γέροντος και κατά συνέπεια Ενορίας, από το περιβάλλον του Γέροντα.

Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλες παρεκτροπές και αντιστοιχίες του τηλεοπτικού survivor με τις σύγχρονες τάσεις πνευματικής ζωής αλλά δεν έχουμε δυστυχώς το χώρο να αναφέρουμε άλλα. Με αυτό που θέλουμε όμως να κλείσουμε είναι ότι ο Χριστός έγινε ένας από εμάς, έπαθε, σταυρώθηκε, τάφηκε και αναστήθηκε ώστε η δικιά μας ζωή, να μην είναι πλέον απλά επιβίωση αλλά όντως ζωή…! Εμείς βαλθήκαμε με την πορεία μας και την συμπεριφορά μας, την πραγματική ζωή που μας χαρίστηκε να την κάνουμε απλά επιβίωση και ¨ο θάνατός σου η ζωή μου»…! Ας αλλάξουμε πορεία όσο είναι ακόμη καιρός!

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας