Αφεντικά της γλώσσας μας ή δούλοι των λέξεών μας;

Μια φορά κάποιος γέρος διέσπειρε φήμες οτι ο νεαρός γείτονας του ήταν κλέφτης, με αποτέλεσμα να έρθει η αστυνομία και να τον συλλάβει. 

Όμως μιας και δεν υπήρχαν πειστήρια, τον αθώωσαν. Τότε εκείνος έκανε μήνυση στον γέρο, επειδή τον κατηγόρησε άδικα.
Στο δικαστήριο ο γέρος είπε στον δικαστή οτι αυτά που διέδιδε ήταν απλές γνώμες και οτι οι γνώμες δεν βλάπτουν κανέναν.
Ο δικαστής τότε του είπε:
- Προτού βγάλω την απόφαση μου πρέπει να κάνεις αυτό που θα σου πω. Θα γράψεις σε μια σελίδα όλα όσα έχεις πει για κείνον. Ύστερα θα σκίσεις την σελίδα σε πολύ μικρά κομμάτια και καθώς θα γυρίζεις στο σπίτι σου θα τα πετάξεις έξω απο το παράθυρο του αυτοκινήτου σου. Αύριο να επιστρέψεις εδώ για να ακούσεις την απόφαση μου!
Την άλλη μέρα του λέει ο δικαστής:

 

- Προτού πω την απόφαση μου θέλω από σένα να πας και να μαζέψεις όλα τα χαρτάκια που πέταξες από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου.
- Αυτό δεν γίνεται!, είπε ο γέρος, επειδή τα πήρε ο αέρας και δε ξέρω που τα έχει σκορπίσει.
- Βλέπεις λοιπόν, του λέει ο δικαστής, με τον ίδιο τρόπο, οι γνώμες, οι φήμες, τα σχόλια μπορούν να καταστρέψουν κάποιον άνθρωπο τόσο που να μην μπορεί να διορθωθεί πια. 

Αν δεν μπορείς να μιλήσεις για κάποιον καλύτερα να σιωπάς. Καλύτερα να είμαστε αφεντικά της γλώσσας μας για να μη γίνουμε δούλοι των λέξεων μας. 

Οι χειρότεροι κλέφτες είναι τα κουτσομπολιά, επειδή κλέβουν την αξιοπρέπεια των άλλων και μετά αυτή δύσκολα επανορθώνεται. Αμα γλυστρίσεις, εύκολα ανακτάς την ισορροπία σου, αν γλυστρίσει η γλώσσα δύσκολα ανακτάς τα λόγια σου.

Αυτά είπε ο δικαστής, αυτά προσυπογράφω κι εγώ!

Δημήτρης Καραβασίλης