Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής του Πάσχα.

Αναστάσιμη φωτοχυσία

    “Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”

Αναστάσιμος παιάνας ηχεί σήμερα στην Εκκλησία με τον πιο πανηγυρικό χαρακτήρα. Όλη η κτίση, όλη η δημιουργία, δέχεται το φωτισμό που καταυγάζει όλη την οικουμένη. Ο Αναστάς Κύριος μάς προσκαλεί στη χαρά που προσφέρει: «εισέλθετε πάντες». Όπως η ίδια η Εκκλησία βεβαιώνει, ο Κύριος «δέχεται τον έσχατονκαθάπερ και τον πρώτον… και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει. Κακείνω δίδοσι και τούτω χαρίζεται. Και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται, και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί…» (Κατηχητικός Λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου). 

Μπορούμε να γευόμαστε τώρα το μυστήριο του ζωοδότου θανάτου του Κυρίου: ο Άδης πατήθηκε. Ο θάνατος νικήθηκε.

Η νέκρωση του θανάτου

Με την Ανάσταση του Κυρίου οι δυνάμεις του σκότους υπέστησαν ολική συντριβή. Καταργήθηκε το κράτος του θανάτου. Η Ανάσταση του Κυρίου, ως το κατ’ εξοχήν γεγονός μέσα στην ιστορία του ανθρώπου, σηματοδότησε την έναρξη της αιώνιας ζωής. Αυτό ακριβώς είδε και ο προφήτης όταν έλεγε: «Πού σου θάνατε το κέντρο; Πού σου άδη το νίκος;». Για να έλθει να συμπληρώσει αργότερα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ανέστη Χριστός και σύκαταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι». 

Για να μας διαβεβαιώσει από την πλευρά του ο μεγάλος απόστολος των εθνών Παύλος ότι «Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένωνεγένετο». ‘Έτσι, η Ανάσταση του Χριστού προσλαμβάνει σαφώς σωτηριολογικές διαστάσεις και προεκτάσεις γιατί ακριβώς σημαίνει τη δική μας ανάσταση. Καθιστά τον άνθρωπο αιώνια ύπαρξη και τον απαλλάσσει από τη θνητότητά του.

Ημέρα πανηγύρεως

Η Ανάσταση του Χριστού στην Ορθόδοξη Παράδοση σημαίνει ακριβώς την ανάσταση του ανθρώπου. Γι’ αυτό είναι ημέρα λαμπρή, ημέρα πανηγύρεως. Στον Κανόνα της Αναστάσεως ψάλλουμε: «Εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων, εν ή ευλογούμενΧριστόν εις τους αιώνας».

Στην προοπτική της αναστάσιμης χαράς εκπέμπει και το «χαίρεται». Ο καθημερινός από τότε χαιρετισμός δεν περιορίζεται σε μια απλή συναισθηματική ευφρόσυνη κατάσταση. Με αυτόν εκφράζουμε την ισχυρή πλέον βεβαιότητα ότι ο Χριστός μάς μετάγγισε την θεανθρώπινη ζωή του, με την οριστική κατάργηση του θανάτου. Γι’ αυτό και έγινε θριαμβευτικός παιάνας ο χαιρετισμός αυτός που ανταλλάσσουμε καθημερινά. 

Ακριβώς, το φως της ελπίδας στα αναμμένα κεριά που κρατούμε, αλλά και που τόσο έντονα αποτυπώνεται στα πρόσωπά μας, βεβαιώνει ότι Χριστός Ανέστη! Το αναστάσιμο φως μεταβάλλεται σε ακλόνητη εμπειρία αληθινής και αιώνιας ζωής όταν στην κορυφαία έκφραση της πνευματικής και λατρευτικής ζωής κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Εμφυτεύεται μέσα μας το σπέρμα της Ανάστασης

Η ζωή του Θεού είναι ακριβώς η κοινωνία της θεϊκής αγάπης. Η ζωή της αγάπης φανερώνεται και προσφέρεται στην πιο αυθεντική της μορφή με την Ανάσταση του Κυρίου. Η φωτοχυσία της καταυγάζει όλο τον κόσμο. Η πληρότητα ζωής στην πιο αυθεντική έκφρασή της συνδέεται με το φως της Ανάστασης και με την ελπίδα που αυτό μεταγγίζει στη ζωή του ανθρώπου. Αυτό ακριβώς δηλώνει και ο αναστάσιμος κανόνας που ψάλλει η Εκκλησία: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια. Εορταζέτωγουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού εν η εστερέωται».

Αγαπητοί αδελφοί,από την ανεκλάλητη χαρά της Αναστάσεως που μας πλημμυρίζει, αναδύεται το αληθινό φως της αγάπης που υπερβαίνει τον θάνατο και τον καταργεί. Σ’ αυτή την προοπτική μπορούμε να αισθανόμαστε ότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού, εν Χριστώ αδελφοί. Σ’ αυτό ακριβώς το ευλογημένο και αγιασμένο άνοιγμα ο ένας μπορεί να χωράει στον άλλο με τη δύναμη της αγάπης του Χριστού, η οποία νίκησε τον θάνατο και μάς πρόσφερε την αληθινή ζωή. Ακόμα πιο πέρα, τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της Ανάστασης που μας καταξιώνει να αντικρίζουμε ακόμα και τους εχθρούς μας ως αδέλφια και να αναφωνούμε: «Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς. Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει και ούτω βοήσωμεν: Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιζωήν χαρισάμενος».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Πηγή:  Εκκλησία της Κύπρου