Από τη Βηθεσδά του τότε, στην Εκκλησία του σήμερα

 

του πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

---

Την θαυματουργική παρέμβαση, του Πανοικτίρμονος Χριστού, στην πεντάστοη κολυμβήθρα που ονομαζόταν στα εβραϊκά Βηθεσδά, που σήμαινε, οίκος του ελέους, μας εξιστόρησε, κατά την προχθεσινή Ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αγαπητοί, εν Χριστώ, αδελφοί.

Κοντά λοιπόν στην προβατική πύλη των τειχών των Ιεροσολύμων και ονομαζόταν έτσι, διότι από αυτήν περνούσαν και πλένονταν τα πρόβατα, που προορίζονταν για θυσία, υπήρχε η προαναφερθείσα κολυμβήθρα που αποτελούνταν από πέντε στοές με σκέπαστρα, κάτω από τα οποία, πλήθος ασθενών, τυφλών, παραλύτων, χωλών, περίμεναν την ίασή τους.

Κατά καιρούς συνέβαινε ένα θαυμαστό γεγονός· Άγγελος Κυρίου κατέβαινε, ώστε να ταράξει το ύδωρ και ο πρώτος που θα προλάβαινε να εισέλθει στα ταραγμένα νερά, αμέσως θεραπευόταν από ό,τι κι αν έπασχε.

Ένας άνθρωπος μόνος, παράλυτος, περίμενε αυτή τη στιγμή για 38 ολόκληρα χρόνια, όμως η ασθένειά του, δεν του επέτρεπε να τα καταφέρει, πάντα κάποιος τον προλάβαινε.

Από εκεί, λοιπόν, πέρασε ο Κύριός μας και ως Παντογνώστης και Φιλεύσπλαχνος, είδε τον άνθρωπο αυτό και θέλησε να βάλει τέλος στην πολυετή ταλαιπωρία του.

Αμέσως τον ερωτά, προσέξτε: Θέλεις να γίνεις καλά, υγιής; Πόσο φιλελεύθερος είναι ο Χριστός μας. Προβάλλει την ελευθερία του ανθρώπου και το ίδιο παρατηρούμε, αν όχι σε όλες, στις περισσότερες ιαματικές Του παρεμβάσεις.

Εκείνος, αφού περιγράφει τον λόγο, που ακόμα μετά από τόσα έτη βρίσκεται εκεί, στην ίδια κατάσταση, απαντά καταφατικά. Έτσι και πολύ απλά, ο Χριστός του δίδει την σωτήρια εντολή «σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα».

Το θαύμα επιτελέστηκε αμέσως. Ο άνθρωπος υγιής πια, αφήνει πίσω την παραλυσία του και αναγεννημένος, ψυχή τε και σώματι, ξεκινά την νέα, την καινούργια ζωή του, που ο ίδιος ο Θεός του χάρισε, έστω και με καθυστέρηση τόσων ετών.

Τώρα, τι το ωφέλιμο και διδακτικό, προσφέρει σε εμάς το όλο περιστατικό; Πώς μπορούμε εμείς, ακούγοντας αυτή την ιστορία πριν από 2000 χρόνια, να την εισαγάγουμε στη ζωή μας σήμερα;

Το πρώτο, που οφείλουμε, είναι να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε με ταπείνωση, τη παραλυτική, λόγω της αμαρτίας, κατάσταση, η οποία διακατέχει την εποχή μας και επιπροσθέτως, μεταφέρεται, μεταδίδεται θα μπορούσαμε να πούμε και κατακαλύπτει κι εμάς τους ίδιους.

Πρέπει να γνωρίζουμε και την δική μας χωλότητα, όχι την σωματική, που στις μέρες μας, σχεδόν, όλα αντιμετωπίζονται, αλλά κυρίως την ψυχική, που μας κρατά μακριά από τη σωτηρία, μακριά από τον Χριστό.

Και ένα δεύτερο, να οπλιστούμε με τις αρετές του παραλύτου, την πίστη, την υπομονή και την επιμονή. Πίστη στο ότι μπορούμε να ιαθούμε και κατ’ επέκταση να σωθούμε μόνο με τον Χριστό.

Υπομονή σε ό,τι σταυρό ή δυσκολία επηρεάζει τις ζωές μας, αγόγγυστα όπως ο άνθρωπος αυτός. Ο Κύριός μας, γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον λόγο που κάποιες φορές, θεωρητικά, «αδικούμαστε», όμως, πάντα γίνεται προς όφελός μας. Και επιμονή, στο στόχο μας, την επουράνιο βασιλεία.

Αν ο παράλυτος δεν επέμενε, δεν θα είχε συναντήσει τον Χριστό, δεν θα θεραπευόταν ποτέ και κανένας δεν θα γνώριζε για εκείνον σήμερα.

Αδελφοί, ο μόνος σίγουρος δρόμος σωτηρίας και για εμάς, διέρχεται από την τότε Βηθεσδά, στην Εκκλησία του σήμερα.

Μόνο μέσα από την Εκκλησία, που ίδιος ο Χριστός, μας παρέδωσε, θα μπορέσουμε να Τον συναντήσουμε, πάντα όμως, με ταπείνωση, πίστη, υπομονή και επιμονή, εξομολογούμενοι, προσευχόμενοι και μετέχοντες των Θείων και Αγιαστικών μυστηρίων.

Ως κύριο μέλημά μας, να θέτουμε, την εγκαθίδρυση του Χριστού, στις καρδιές μας, ως κεντρικό όργανο ζωής αιωνίου και σωτηρίας επουρανίου, αποκαθηλώνοντας την αλαζονική και λανθάνουσα εγωκεντρικότητά μας, αποδεχόμενοι τον λόγο που ο Ίδιος μας ανέφερε, «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Αμήν.

Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!