Εμπιστεύσου τον Θεό.

 

 

π. Λίβυος

Δεν είναι εύκολο πράγμα να ζεις με τα «γιατί» σου. Σου κατατρώγουν την ψυχή, σου ροκανίζουν το μυαλό, σε οδηγού στην απελπισία. «Γιατί συνέβη αυτό σε μένα;», «γιατί δεν τελειώνει αυτή η δοκιμασία», «γιατί δεν μπορώ να αλλάξω», «γιατί δεν με αγαπάνε…», και ο κατάλογος πιστέψτε με δεν έχει τέλος. 

Ένα αργόσυρτο μοιρολόι αναστεναγμών που είναι αλήθεια ότι δεν οδηγεί πουθενά. Απολύτως πουθενά. Κι αυτό γιατί η ζωή κι ο θάνατος, είναι ένα μυστήριο που δεν αναλύεται αλλά βιώνεται. Μόνο μέσα από την βιωματική του ανάγνωση μπορείς να καταλάβεις τι θέλει να πει το βιβλίο της ζωής. 

Με μια διαφορά όμως, ότι πρέπει να έχεις καλό δάσκαλο να σου μάθει να διαβάζεις σωστά, γιατί πολλές φορές έχουμε ένα κείμενο μπροστά μας, και δεν μπορούμε να συλλάβουμε το νόημα του. Χρειάζεσαι οδηγό, κι αυτός είναι ο Χριστός μας. Και μετά Χριστό ο πνευματικός μας, ο οποίος όμως δεν πρέπει ποτέ και σε καμία περίπτωση με το πρόσωπο του να κρύβει τον Θεό.

Επίσης είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι τα ανθρώπινα «γιατί» δεν έχουν πάντα απαντήσεις και για έναν άλλο λόγο, διότι η ζωή ως μυστήριο ξεπερνάει τις ερμηνευτικές δυνατότητες του νου μας. Δεν τα λύνει όλα το μυαλό μας. Δεν χωράνε όλες οι ερμηνείες αυτών που βλέπουμε και ζούμε, πολλώ δε μάλλον αυτών έρχονται μετά θάνατο, μέσα στα μικρά τοιχώματα του κρανίου μας. 

Τότε τι κάνουμε; Εμπιστευόμαστε. Δύσκολη λέξη για τον σύγχρονο άνθρωπο, ωστόσο απαραίτητη για να ζήσουμε. Εμπιστοσύνη, δίχως αυτή καταρρέουν τα πάντα. Πίστη λοιπόν στο σχέδιο του Θεού που ενώ ξεπερνάει τις δικές μας ερμηνείες και κατανοήσεις, ενώ πολλές φορές μας πονάει, ίσως μας εξοργίζει κι ολας, παρα ταύτα, έχει πάντα νόημα και σκοπό την ευτυχία και σωτηρία μας.

Προτού λοιπόν φύγει ολάκερη η ζωή μας με τα ατελείωτα «γιατί» σου, ας πούμε «τέλος, δεν ρωτάω ξανά τίποτα…». Δεν θέλω να καταλάβω με το μυαλό το «γιατί» της δοκιμασίας ή του πειρασμού που περνάω, ένα θέλω, τα βάσανα μου να με πάνε στον Χριστό. Οι πληγές και τα τραύματα μου, να μυρίσουν Ανάσταση. 

Να μεταπλάσω το σκοτάδι μου σε φως. Να γίνουν τα τραύματα μου ατελείωτα θαύματα ζωής. Δεν έχει σημασία γιατί πονάω, ίσως δεν θα το μάθω ποτέ, έχει όμως τεράστια σημασία αυτός ο Γολγοθάς που ζω να οδηγεί στην Ανάσταση.