«Ο χαρισματούχος υποτακτικός!».

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι.Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού

---

Την μνήμη του αποκεφαλισμού του Τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, εορτάζει η Εκκλησία μας, σήμερα, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Τιμούμε τον άνθρωπο εκείνο που πρώτος διέδωσε το χαρμόσυνο μήνυμα του ερχομού του Μεσσία. Εκείνος που προετοίμαζε τους ανθρώπους, έτσι ώστε να μπορέσουν να δεχθούν το μήνυμα της σωτηρίας.

«Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», με αυτή τη φράση, καλούσε τους ανθρώπους προς μετάνοια, πρωτυπώνοντας ό,τι επρόκειτο να επακολουθήσει.

Μίλησε για τον Χριστό, άνοιξε το δρόμο της επίγειας παρουσίας Του, έκανε πολλούς ανθρώπους να μετανοήσουν, αξιώθηκε ο ίδιος να βαπτίσει τον Κύριο του σύμπαντος κόσμου και μετά από αυτό και την εκπλήρωση της αποστολής του, θανατώθηκε ειδεχθώς, πρεσβεύοντας τις αξίες, που εκείνη την εποχή, είχαν καταπατηθεί από τους ίδιους τους ηγέτες του λαού, δίδοντας το κακό παράδειγμα στους απλοϊκούς ανθρώπους, που ως εκείνη τη στιγμή, ζούσαν περιμένοντας ένα βασιλέα γήινο κοσμοκράτορα και όχι επουράνιο παντοκράτορα.

Τώρα, τι μπορούμε να διδαχτούμε εμείς από την βιωτή του Ιωάννου του Προδρόμου; Εξαρχής, θα του δώσουμε ένα τίτλο που τον αξίζει στο έπακρο, λόγω της ακρίβειας που είχε στη ζωή του, «ο χαρισματούχος υποτακτικός».

Πολλοί, ακούγοντας τη λέξη υποτακτικός, θεωρούν πως είναι κάτι το υποβαθμισμένο, κάτι που δηλώνει αδυναμία, όμως στην ουσία είναι μία ιδιότητα την οποία πρέσβευε ο ίδιος ο Χριστός.

«Εἰ τὶς θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος», ακούμε από το αψευδές στόμα του Κυρίου μας, δηλώνοντάς μας πως δίχως αυτήν την αρχή, μπορεί να φτάσουμε να είμαστε πρώτοι για τα μάτια των ανθρώπων, μα έσχατοι για τα μάτια του Θεού.

Ο Ιωάννης, λοιπόν, βίωσε επακριβώς αυτή την κατάσταση, ζώντας στην έρημο με ελάχιστη τροφή, ρακένδυτος θα μπορούσαμε να πούμε, με ένα χιτώνα, έχοντας ως μόνη ιδέα στη καρδιά του, τη σκέψη διά την προετοιμασία της υποδοχής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Πώς έφτασε όμως σ’ αυτό το σημείο; Η Θεία φώτιση, τον είχε υπερτροφοδοτήσει με κάποιες αρετές. Πρώτη εξ’ αυτών, η αυτογνωσία.

Γνώριζε ποιος ήτανε ο ίδιος, ποιος ήταν Εκείνος που επρόκειτο να έλθει και ποιο το διακόνημα που θα έπρεπε να επιτελέσει.

Συγκέντρωνε εκατοντάδες ανθρώπους δίπλα του, είχε τους δικούς του μαθητές και είχε φτιάξει και την πρώτη μαγιά εκείνων που θα ακολουθούσαν τον Χριστό.

Από αυτό, λοιπόν, διαφαίνεται μία δεύτερη αρετή του που ήταν η διάκριση.

Ένα σωστός υποτακτικός πρέπει να δουλεύει την διάκριση συνεχώς, έτσι ώστε να μπορεί με την ενίσχυση και καθοδήγηση του γέροντά του, να αποφεύγει τις δαιμονικές επιθέσεις οι οποίες καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας και ιδιαίτερα όταν αγωνιζόμαστε πνευματικά, είναι πάμπολλες.

Τρίτη αρετή του Προδρόμου είναι η σταθερότητα των απόψεών του και η αφοβία που τον διακατείχε έχοντας κατακτήσει την ορθή γνώση και πίστη.

Γνώριζε τις αρχές της εν Χριστώ ελευθερίας, έμεινε ακλόνητος απέναντι στο βασιλέα διά το αμάρτημα που είχε υποπέσει, ενώ μπορούσε να παύσει να μιλάει και να σωθεί, συνέχιζε να τον νουθετεί θέλοντας να τον φέρει στον ίσιο δρόμο και όλο αυτό έγινε η αιτία του αποκεφαλισμού του.

Τέλος, η τελευταία αρετή η οποία τον θωράκισε με όλα τα παραπάνω, η ταπείνωση. Δίχως αυτήν, ούτε την αυτογνωσία θα είχε, ούτε την διάκριση, ούτε την σταθερότητα που προαναφέραμε.

Αδελφοί μου, να προσπαθήσουμε κι εμείς να υποτάξουμε τον εαυτό μας, απαλλαγμένοι από τον εωσφορικό εγωισμό που πολλές φορές μας κυριεύει και να έχουμε ως παράδειγμα μίμησης τον Άγιο ένδοξο Προφήτη και Πρόδρομο Ιωάννη, που παρά την εξέχουσα θέση που σήμερα κατέχει στην πίστη μας, φερόταν ως ο ταπεινότερος όλων.

Η εκκλησιαστική ιστορία, άλλωστε, μας έχει διδάξει πως το παράδειγμά του ήταν αυτό που ακολούθησαν πάρα πολλοί άνθρωποι ανά τους αιώνες, έχοντας ως αποτέλεσμα, τον αγιασμό, τη σωτηρία και την αιωνιότητα του παραδείσου!

Αμήν.

Πηγή:  romfea.gr