«Αιτείτε και δοθήσεται!».

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου)

---

Δύο θαυματουργικές παρεμβάσεις που προσέφεραν χαρά, ανακούφιση και στην ουσία, ζωή, παρακολουθήσαμε σήμερα, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, κατά την Ευαγγελική μας περικοπή.

Κατά την πρώτη, η αιμορροούσα γυναίκα, η οποία για έτη πολλά υφίστατο την ταλαιπωρία της ασθενείας της, δέχθηκε το θαύμα από τον Χριστό.

Ουδείς είχε καταφέρει να την λυτρώσει από τα τόσα έτη ταλαιπωρίας της και φθάνοντας στο χείλος του γκρεμού, οπλισμένη θα μπορούσαμε να πούμε με θράσος, πλησίασε τον Κύριόν μας, έτσι ώστε, μόνο, να καταφέρει να ακουμπήσει τα ιμάτιά Του.

Είχε ακούσει για Εκείνον τα θαύματα που επιτελούσε και θεωρούσε τον Χριστό ως την μοναδική της ευκαιρία να δώσει ένα τέλος σε ό,τι περνούσε.

Εισχώρησε μέσα στο πλήθος με πίστη και σιγουριά και κατάφερε κάτι που για πολλούς ήταν πολύ απλό, μα διά εκείνη, ύψιστη ανάγκη.

Τα κατάφερε, μάλιστα δε, δεν κέρδισε μόνο τη θεραπεία του σώματός της μα και της ψυχής της, όπως επίσης και την προσοχή του Χριστού. Αμέσως κατάλαβε πως κάποιος

Τον άγγιξε, ένιωθε να Του παίρνει δύναμη, μία δύναμη ξεχωριστή και θέλησε να δει ποιός ήταν αυτός ο άνθρωπος. Οι μαθητές απορούν.

Διδάσκαλε, μέσα σε τόσο πλήθος, πώς θέλεις να καταλάβουμε ποιός ήταν εκείνος που σε άγγιξε;

Έπειτα, κατανοώντας η γυναίκα την αναστάτωση που είχε δημιουργηθεί, μόνη της προσέπεσε μπροστά Του, εξηγώντας το τί είχε συμβεί.

Το δε δεύτερο θαύμα και αποκορύφωμα του Ευαγγελικού μας αναγνώσματος, ήταν η ανάσταση ενός μικρού κοριτσιού.

Η κοπέλα είχε ήδη πεθάνει πριν προλάβει να καταφτάσει στην οικία της ο Κύριός μας, όμως Εκείνος, ως άρχων της ζωής, την επανέφερε δίδοντας χαρά στους γονείς της.

Τι όμορφα περιστατικά ζήσαμε σήμερα αδερφοί μου; Τι δρόμοι μας ανοίγονται έχοντας στη ζωή μας τον Χριστό; Πώς όλα τα ακατόρθωτα, χάριν Εκείνου, μετατρέπονται και αναστρέφονται;

Πώς θα μπορέσουμε κι εμείς, σήμερα, να μην είμαστε μόνο θεατές και ακροατές αυτών των καταστάσεων, αλλά, πρωταγωνιστές και μέτοχοι της Θείας παρουσίας;

Αφθονία πολυσύνθετων νοημάτων και μηνυμάτων μας κατακλύζει, όμως, ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε κάποια ουσιώδη, απλά και ευκόλως πραγματοποιήσιμα.

Πρώτα απ’ όλα να επεξεργαστούμε το ακατέργαστο διαμάντι που όλοι κατέχουμε μέσα μας, τον Χριστό, αναδεικνύοντας την μοναδική του λάμψη και μεγάλη αξία. Τι εννοούμε με αυτό;

Οι μέριμνες της εποχής που ζούμε, μας επιφορτώνουν με πάρα πολλές πληροφορίες που μας οδηγούν σε σύγχυση και συνάμα απομάκρυνση από τον Θεό.

Θαρρούμε πολλές φορές, πως άλλες δυνάμεις πρόσκαιρης λάμψης και διάρκειας, όπως τα πυροτεχνήματα, είναι ικανές να μας δώσουν λύσεις στα προβλήματά μας, παραγκωνίζοντας τα απλά, αλλά, μεγίστης δυναμικής όπλα του Χριστού, την ταπείνωση, την υπομονή και την προσευχή.

Με αυτά ήταν οπλισμένοι οι πρωταγωνιστές του Ευαγγελίου μας σήμερα και έτσι κέρδισαν το θαύμα.

Δεύτερον, να διακατεχόμαστε κι εμείς με αυτό το σωτήριο θράσος της γυναικός, έτσι ώστε να βάλουμε στόχο την προσωπική μας επαφή με τον Χριστό. Το πλήθος της εποχής εκείνης που την εμπόδιζε να Τον φτάσει, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μεταφορικά, οι πειρασμοί και τα αμαρτήματα του σήμερα, που μας κρατούν μακριά Του.

Όσο μένουμε απαθείς και αδιάφοροι, τόσο χάνουμε την επαφή μαζί Του, ενώ αν αποδεχθούμε την ελλειπτικότητά μας, εξομολογούμενοι ειλικρινώς και από καρδίας, η απόσταση θα μειώνεται.

Τέλος, να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι, μέρη του σχεδίου της σωτηρίας μας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ακούμε να έχουν ευεργετηθεί από τον Κύριόν μας και οι Άγιοι μας, ανά τους αιώνας, να γίνουν φάροι ορθής πορείας και αποφυγής των διαφόρων σκοπέλων, μιας που ο καθένας από αυτούς με την βιωτή, την αφοσίωση στις εντολές του Θεού και την αυταπάρνησή των, αποτελούν ένα κομμάτι ενός μεγάλου παζλ που όταν συμπληρωθεί, μία εικόνα εμφανίζεται και αναδεικνύεται, αυτή του Χριστού εν παντοδυναμία και ενότητα. 

Εμείς, λοιπόν, αγωνιζόμενοι και μετέχοντες των Θείων Μυστηρίων, γινόμεθα ενεργά κομμάτια αυτού του πάζλ, συμπληρώνοντάς το προς δόξαν Θεού.

Αδελφοί μου, εάν δεν τρέξουμε κι αν δεν ποθήσουμε τη σωτηρία μας, δεν θα έρθει εκείνη να μας χτυπήσει την πόρτα από μόνη της.

Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, ο Χριστός, πάντα, βρίσκεται σταθερά δίπλα μας, αρκεί κι εμείς να πιστέψουμε πως ο μόνος Κύριος που θα μας θεραπεύσει ψυχή τε και σώματι οδηγώντας μας στην υπερουράνιο Ιερουσαλήμ της παντοτινής αναπαύσεως, είναι ο Ίδιος που σήμερα χάρισε την θεραπεία της γυναικός και την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου.

Εκείνος, άλλωστε, μας είπε «αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται».

Αμήν.

Πηγή:  romfea.gr