Από την διδασκαλία του Αγίου Πορφυρίου.

 

«Κάποτε πήρα καραμέλες και πήγα σ' ένα ορφανοτροφείο. Τις μοίρασα στα ορφανά, αλλά έβλεπα βαθιά μέσα στις ψυχές τους, που ήταν πιασμένες και έτσι δεν είχαν την άνεση να χαμογελάσουν.

Έφυγα από εκεί και πήγα να πάρω το λεωφορείο. Όταν μπήκα στο λεωφορείο, είδα κάποιους επιβάτες να τσακώνονται μεταξύ τους: «Σήκω από εδώ... κάθισε πιο πέρα... μάζεψε τα πόδια σου...» κ.ο.κ..

Φώναζαν ο ένας στον άλλο, διαπληκτίζονταν ο ένας με τον άλλο. Σκέφτηκα τότε: «Εκείνα τα παιδιά, στο ορφανοτροφείο, ορφανά από τον επίγειο πατέρα τους· αυτοί εδώ, τα μεγάλα παιδιά, ορφανά και αυτά από τον Ουράνιο Πατέρα τους».

Λόγω αυτής της ορφάνιας, που έχει ο κόσμος σε σχέση με τον Θεό, ο οποίος είναι η χαρά, δεν ξέρει τί κάνει και παραφέρεται. 

Αν ο άνθρωπος μπει στην γραμμή του Θεού και της Εκκλησίας και γνωρίσει τον Πατέρα του τον Ουράνιο, τότε δεν θα συμπεριφέρεται πλέον ως ορφανός και θα έχει μόνιμα τη χαρά.

Το άγχος τί είναι; Είναι, ακριβώς, αυτή η ορφάνια από τον Ουράνιο Πατέρα».

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης