Παναγία Πορταΐτισσα.

 

Σύμφωνα μέ μιά παράδοση πού υπάρχει στό Άγιο Όρος ή εικόνα αυτή δέν πρέπει νά βγεί ποτέ εκτός Αγίου Όρους. Άν θα γίνει κάποια στιγμή αυτό, θά σημάνει καί τό τέλος τού Αγίου Όρους. Θεωρείται μία από τις πιό θαυματουργές εικόνες. Τά τάματα πού γίνονται γιά τήν χάρη Της σέ καθημερινή βάση από τήν Ελλάδα, αλλά καί όλο τόν κόσμο είναι πάρα πολλά..”Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς”.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Στήν Ιερά Μονή τών Ιβήρων βρίσκεται ή θαυματουργή Εικόνα Πορταΐτισσα, ή οποία κατά τήν παράδοση είναι έργο τού Ευαγγελιστή Λουκά. Έχει διαστάσεις 137 εκατοστά ύψος καί 94 πλάτος, τό δε βάρος 96 κιλά, μαζί μέ τά αναθήματα καί τά λοιπά.
Ή αυστηρή έκφραση τού ιερού προσώπου Της, τονιζόμενη από τήν επιβλητική, καθηλωτική ματιά Της, προξενεί τό δέος.

Δόθηκε τό προσωνύμιο τούτο Στήν Παναγία, επειδή είναι τοποθετημένη ή ιερά εικόνα στό παρεκκλήσιο τής μονής Ιβήρων πού ευρίσκεται αριστερά τής κεντρικής Πύλης.
Αυτή ή εικόνα ήταν κτήμα μιας ευλαβούς χήρας στή Νίκαια, όταν εικονομάχοι στρατιώτες τήν ανακάλυψαν στό σπίτι της, μπροστά απ’ τήν οποία έκαιγε ακοίμητη καντήλα.
Μέ τήν υπόσχεση χρημάτων ή σώφρων χήρα πήρε μιά μέρα παράταση καί τή νύχτα έριξε, μέ τό γιό της μαζί, τήν Εικόνα στή θάλασσα, ή οποία ξαφνικά στάθηκε όρθια καί έπλεε πρός τήν Ελλάδα.
Εκείνος ό γιος, γιά νά μήν τόν συλλάβουν, ήρθε στή Θεσσαλονίκη καί μετά στό Άγιο Όρος. Κανείς δέν ξέρει πού βρισκόταν 170 χρόνια ή Εικόνα, απ’ τό 829 πού έπεσε στή θάλασσα ώς τό 1004 πού βγήκε στήν Ιβήρων.
Κάθονταν οί παλαιοί άγιοι Γέροντες τής Ιβήρων καί μιλούσαν περί σωτηρίας ψυχής, όταν ξαφνικά βλέπουν μέσα στή θάλασσα μία λάμψη.

Μαζεύτηκαν όλοι οί Μοναχοί τού Όρους, καί μέ βάρκες θέλησαν νά πάνε στό περίεργο καί θαυμαστό σημείο. Μπόρεσαν μόνο νά διακρίνουν ότι ήταν μία εικόνα Τής Θεοτόκου, διότι όσο πλησίαζαν τόσο ή εικόνα απομακρυνόταν.
Όποτε οί Πατέρες συγκεντρώθηκαν στήν Εκκλησία καί ικέτευαν θερμώς Τόν Πανάγαθο νά τούς επιτρέψει νά πάρουν τήν Αγία Εικόνα. Πράγματι ό Θεός άκουσε τή δέηση τους καί απάντησε ώς έξης.
Έξω απ’ τό Μοναστήρι ασκήτευε κάποιος Μοναχός Γαβριήλ από τήν Ιβηρία. Ήταν απλός, αναχωρητής, αδιαλείπτως έλεγε «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τόν αμαρτωλό καί ό Θεός ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ».
Ή τροφή του ήταν τά βότανα τού βουνού καί ποτό του τό νερό καί μέρα-νύχτα μελετούσε τό νόμο Τού Κυρίου. Ενώ προσευχόταν, νύσταξε λίγο, έκλεισε τά μάτια του καί βλέπει Τήν Αγία Θεοτόκο μέ ιδιαίτερη λαμπρότητα καί τού λέει «πήγαινε στό Μοναστήρι σου καί πές στόν ηγούμενο ότι ήρθα γιά νά τούς δώσω τήν εικόνα μου» μετά βάδισε στήν θάλασσα, γιά νά γνωρίσουν όλοι τήν αγάπη καί πρόνοια πού έχω στό Μοναστήρι σας.

Μόλις είπε αυτά ή Παναγία, χάθηκε απ’ τά μάτια του Γαβριήλ.
Μετά πήγε στό Μοναστήρι, είπε τό νέο καί οί Πατέρες μέ πομπή καί Θεομητορικούς ύμνους πήγαν πρός τήν παραλία. Ό Γέρων Γαβριήλ περπάτησε λίγο στή θάλασσα καί αμέσως ή εικόνα ήρθε στήν αγκαλιά του.
Οί Πατέρες μέ πολλή ευλάβεια καί χαρά Τήν υποδέχτηκαν καί έκαμαν ολονύκτιες αγρυπνίες καί δεήσεις καί Λειτουργίες επί τρία μερόνυχτα, γιά νά ευχαριστήσουν Τόν Θεό καί Τήν Παναγία.
Τήν έβαλαν στό ναό τής Μονής, αλλά εκείνη έφευγε καί στεκόταν πάνω από τήν πύλη τού Μοναστηριού. Αυτόέ επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου ξαναπαρουσιάστηκε ή Παναγία στόν Γέροντα Γαβριήλ καί τού λέει:
«Πές στόν ηγούμενο νά παύσετε νά μέ πειράζετε, διότι δέν ήρθα στό Μοναστήρι γιά να μέ φυλάτε σείς, αλλά ήρθα γιά νά γίνω εγώ φύλακας καί φρουρός σας καί σ’ αυτήν καί στήν μέλλουσα ζωή καί όσοι θά ζήσουν μέ ευλάβεια καί φόβο Θεού καί δέν αμελούν στήν απόκτηση τών αρετών, καί τελειώσουν τήν πρόσκαιρη ζωή τους σ’ αυτόν τόν τόπο, άς έχουν θάρρος καί νά μήν φοβούνται τήν κόλαση διότι αυτή τή χάρη ζήτησα από Τόν Θεό καί Υιό μου καί τήν πήρα.
Ώς επιβεβαίωση τών λόγων μου σάς δίνω αυτό τό σημείο, όσο βλέπετε Τήν εικόνα μου στό Μοναστήρι σας, δέν θά λείψει απ’ τό Όρος τούτο ή χάρις καί τό έλεος Τού Υιού μου καί Θεού».

Όταν τα άκουσε αυτά ο ασκητικός και θεοφόρος πατήρ Γαβριήλ έρχεται βιαστικά στο Μοναστήρι και τα αναφέρει στον ηγούμενο ο όποιος χάρηκε πολύ, συνάθροισε την αδελφότητα και διατάζει να κτισθεί στην είσοδο της Μονής ειδικό παρεκκλήσιο για την φύλακα της Μονής θαυματουργή Εικόνα.
Λέγεται, μάλιστα, ότι εάν χαθεί η εικόνα από τήν θέση της, τότε θ’ αρχίσει ή αντίστροφη μέτρηση γιά τήν δευτέρα παρουσία Τού Κυρίου μας.
Ή Αγία αυτή εικόνα φέρει στό κάτω μέρος τής σιαγόνος Τής Θεοτόκου μία ουλή από τό μαχαίρι ενός πειρατή. Από τήν ουλή αυτή έρευσε αίμα, τό οποίο πηγμένο διακρίνεται καί σήμερα επάνω στήν εικόνα.