Από την σοφία των Πατέρων!

 

 

Κάποτε ένας μοναχός είπε στον αββά Ζήνωνα:

-Γέροντα, σ’ αγαπώ πολύ!
-Το πιστεύω, απάντησε ο αββάς. Αν όμως κάνω κάτι που δεν σου αρέσει θα συνεχίσεις να μ’ αγαπάς;

Μετά από λίγο καιρό ο μοναχός αυτός άρχισε να συκοφαντεί το γέροντα. Ο αββάς Ζήνωνας που το μάθαινε σκεφτόταν: “ο αδελφός είναι σταλμένος από το Θεό για να θεραπεύσει τη κενόδοξη ψυχή μου. Τον έστειλε για να θεραπεύσει τη κενόδοξη ψυχή μου. Είναι ευεργέτης μου.” Και σε όσους του μετέφεραν τις συκοφαντίες του τους έλεγε:

-Τα λέει αυτά, γνωρίζοντας μόνο τις φανερές μου αμαρτίες. Και αυτές όχι όλες. Πού να γνώριζε και τις κρυφές που είναι αναρίθμητες.
Κάποια στιγμή ο μοναχός μετανόησε και έπεσε στα πόδια του γέροντα παρακαλώντας τον να τον συγχωρήσει. Και ο αββάς Ζήνωνας του απάντησε:

-Τα γνωρίζω όλα αλλά ποτέ δεν έπαυσα να σε αγαπώ. Και για να πειστείς γι’ αυτό άκουσε τι μου συνέβη: Κάποτε πόνεσε πολύ το μάτι μου. Τότε σε θυμήθηκα και σταυρώνοντας το, είπα: “Κύριε Ιησού Χριστέ, με τις ευχές του αδερφού θεράπευσέ με” και αμέσως γιατρεύτηκα. Μην αμφιβάλλεις λοιπόν για την αγάπη μου.

Από το Γεροντικό