ΕΝΑΣ Επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τά χωριά τής επαρχίας του έφτασε σέ ένα πολύ μακρινό μικρό χωριουδάκι. Ζήτησε νά δεί τόν Ιερέα.
Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, που μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι, και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ηταν ο Ιερέας του χωριού.
Ό Επίσκοπος δέν έμεινε ικανοποιημένος. Ήθελε πιό εύπαρουσίαστο τό Λειτουργό Τού Υψίστου.
Ή άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ό Ίερέας ετοιμάστηκε να λειτουργήσει καί ό Επίσκοπος δέν τον άφηνε από τά μάτια του, ήθελε νά τά παρακολουθήσει όλα, θά έβρισκε ίσως πολλά σφάλματα στόν άγροίκο εκείνο χωρικό.
Παράδοξο όμως!!! Από τή στιγμή πού άρχισε ή Θεία Λειτουργία ό Ίερέας κυκλώθηκε από ένα Ουράνιο φώς πού τόν θέρμαινε καί τόν λάμπρυνε χωρίς νά τόν καίει.
Καί αυτό κράτησε ώς τό τέλος τής Λειτουργίας.
Αφού μοίρασε ό Ιερέας τό αντίδωρο στούς χωρικούς, τόν φώναξε στό Άγιο Βήμα ό Έπίσκοπος καί πέφτοντας στά γόνατα του ζήτησε να τόν ευλογήσει. Ό απλοϊκός ιερέας σάστισε. Πώς είναι δυνατόν ό ανώτερος νά ευλογηθεί από τόν κατώτερο του;
Εσύ ευλόγησε με Άγιε Δέσποτα. Άδύνατον νά ευλογήσω
εκείνον πού στέκεται μέσα σέ θεϊκή φλόγα καί προσφέρει τήν αναίμακτη
θυσία.
" Τό έλαττον υπό τού κρείττονος ευλογείτε"
Υπάρχει τάχα Άγιε Δέσποτα Επίσκοπος η Πρεσβύτερος καί Διάκονος ακόμη πού νά πλησιάζει τό Άγιο Θυσιαστήριο καί νά μήν περικυκλώνεται από Ουράνιο φώς; Είπε μέ απορία ό απλοϊκός ιερέας.
Τί να απαντήσει ό Έπίσκοπος σέ εκείνον πού
έβλεπε τό υπερφυσικό σάν τό φυσικότερο πράγμα τού κόσμου;
Θαύμασε τήν καθαρότητα τής καρδιάς του καί έφυγε από τό μικρό χωριό ωφελημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου