Ένα κομμάτι Ουρανού.

 

1943.Κρυονέρι Κορινθίας(το χωριό που το λεν και Μάτσανι).

Μιά οικογένεια Ελλήνων Εβραίων(οι γονείς με τα δυό τους παιδιά, μια γιαγιά και ένας θείος) από την Αθήνα, καταφεύγουν εκεί,με τη συνδρομή μιας αντιστασιακής οργάνωσης,για να γλυτώσουν από τους Ναζί και από τα στρατόπεδα εξόντωσης.

Και ένας παπάς:Ο Ιερέας του χωριού παπα Νικόλας Αθανασούλης.Που βγήκε στην Ωραία Πύλη και σαν αρχετυπική μορφή πνευματικού ηγέτη απευθύνθηκε στο εκκλησίασμα με το "τάδε λέγει Κύριος:από σήμερα βρίσκονται στο χωριό μας έξι αδερφοί που δεν είναι χριστιανοί,αλλά Εβραίοι.Για μας όμως είναι χριστιανοί.Αν τους βρούν οι Γερμανοί θα μας κάψουν όλους.Όποιος όμως τους καταδώσει, θα έρθω εγώ να του κάψω το σπίτι.Γιατί στο χωριό μας δε θέλουμε προδότες"

17 φορές οι Γερμανοί έψαξαν στο χωριό.Και τις 17 οι κάτοικοι έκρυψαν την οικογένεια Καμχί στα σπίτια

(όπου οι μανάδες παράσταιναν τα παιδιά σαν δικά τους) ή σε σπηλιές, τις εισόδους των οποίων κάλυπταν με κλαδιά.

Ανάμεσα από αυτά τα κλαδιά τα μικρά παιδιά των φυγάδων κοίταζαν να δούν "ένα κομμάτι Ουρανού".

Αυτό όμως το κομμάτι του Ουρανού ήταν στην πραγματικότητα ενσαρκωμένο στην καρδιά:Στην καρδιά του παπά Νικόλα( που είχε κάνει την Εκκλησιά σχολείο για όλα τα παιδιά) και των κατοίκων του Κρυονερίου που " έβαλαν το κεφάλι τους στο ντορβά" αποδεικνύοντας ότι, καίτοι υπό κατοχή,ήταν ελεύθεροι ακριβώς γιατί έβαλαν την αυταπάρνηση και τη θέληση για θυσία πάνω από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και τη "λογική" της ατομισμού και της συμφεροντολογίας.

 

Ένα περίπου χρόνο διήρκεσε αυτή η "Θεία Λειτουργία"

Μετά την απελευθέρωση οι οικογένεια αυτή μετοίκησε στο Ισραήλ.Και το 2017 η Ρίβκα, το κορίτσι εκείνης της οικογένειας,που εν τω μεταξύ είχε αποκτήσει στο Ισραήλ 10 παιδιά και 39 εγγόνια,πραγματοποίησε το ονειρό της να γυρίσει και να προσκυνήσει στον τόπο ενός άλλου είδους μαρτυρίου: Του μαρτυρίου των Κρυονεριτών,που έγινε μαρτυρία για το τι συμβαίνει όταν η Εκκλησία του Χριστού μεταμορφώνει,με μπροστάρη τον Ποιμένα, την Εκκλησία του Δήμου σε αληθινά ελεύθερων ανθρώπων κοινωνία.

Η Ρίβκα ήρθε και άλλες φορές από τότε.Έφερε μαζί της και πολλούς από τη δική της οικογένεια.Πήγε στον τάφο του παπα Νικόλα για του πει το πολύ μεγάλο "ευχαριστώ".Αυτό που επανέλαβε και προς όλους τους κατοίκους του Κρυονερίου: "αν δεν ήταν ο παπα Νικόλας και οι γονείς σας,δεν θα ήμουν στη ζωή και τα παιδιά και τα εγγόνια μου δεν θα είχαν υπάρξει".

Την ιστορία της Ρίβκας είχε ως θέμα του το ντοκιμαντέρ“A Slice of Heaven”("Ένα κομμάτι Ουρανού") της Hila Timoa-Ashur,που προβλήθηκε σε πανελλήνια πρώτη(και με ελληνικούς υπότιτλους) στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς και στα πλαίσια του προγράμματος συνεργασίας «Γέφυρες 2022-2024: Άνθρωποι-Ιστορίες-Μνήμες»,χθες 23 Ιουλίου.

Παρούσα ήταν και η ίδια η Ρίβκα Καμχί(τη βλέπουμε στη φωτογραφία μαζί με την υπεύθυνη του Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας που είχε την εμπνευσμένη πρωτοβουλία και την όλη επιμέλεια της συγκινητικής και συνάμα διδακτικής αυτής εκδήλωσης,Λάια Κιουρκτσόγλου,την Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας Γιώτα Κασίμη και τη Διευθύντρια του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Κορίνθου Μαρία Μέξια),μαζί με μέλη της οικογένειάς της, καθώς και η σκηνοθέτρια Hila Timoa-Ashur(που επίσης βλέπουμε στην αυτή φωτογραφία)

Και μπορεί ο έναστρος Ουρανός να ήταν, αυτό το βράδυ,πάνω από του Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας,"καθαρός", το κομμάτι του όμως που φώτισε μέσα στην ψυχή ήταν από "τους ανθρώπους,τις ιστορίες και τις μνήμες τους",δηλαδή από τις ουρανοδρόμες "Γέφυρες".