Μνήμη Αυγουστίνου Καντιώτη.

 

(Σαν προχθες 28 Αυγούστου 2010 κοιμήθηκε ο σεπτός ιεράρχης!)

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε λεπτά. Ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, Ἰοῦδαι τῆς ἀνθρωπότητος, κτίζετε κατοικίες, πολυκατοικίες καὶ διαμερίσματα· ἀγοράζετε αὐτοκίνητα, κόττερα καὶ ὅ,τι ἄλλο θέλετε.

Μαζεύετε λοιπόν, γλεντᾶτε καὶ διασκεδάζετε· ἀλλὰ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου· καὶ ἐὰν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

Ξυπνᾶτε!
Ξύπνα, κόσμε. Ξυπνᾶτε, πλούσιοι καὶ φτωχοί.
Ξυπνᾶτε, ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου.
Ξύπνα κ᾿ ἐσύ, Αὐγουστῖνε, διότι τὸ τέλος σου ἐγγίζει – ποιός ξέρει ἂν τὸ ἔτος αὐτὸ δὲν εἶνε τὸ τελευταῖο τῆς ζωῆς μου;
Ξύπνα κ᾿ ἐσύ, Ἑλλάς, ποὺ κοιμᾶσαι ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ ἑτοιμάζονται...

Ἁμαρτήσαμε ὅπως οἱ Νινευῖται, καὶ πρέπει νὰ μετανοήσουμε ὅπως οἱ Νινευῖται.
Καὶ ὁ Θεός, ποὺ εἶνε πατέρας, θὰ κάνῃ τὸ ἔλεός του….