«Εν τω φωτί σου οψόμεθα φως».

 

του Κωσταντίνου Νούση – Θεολόγου

Το ακούμε συχνά στην Εκκλησία, όπως όμως και τα περισσότερα, δεν τα κατανοούμε. Πρόκειται για μια φράση που συνδέεται άμεσα με την εορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. 

Ένα γεγονός που συνιστά μια μεγάλη δεσποτική εορτή, όπως όλες άλλωστε, και έχει άμεση σχέση με τη ζωή του κάθε ανθρώπου, κυρίως δε με το μέλλον του. Και αυτό διότι η πίστη μας και ο σκοπός μας μέσα από την εν Χριστώ ζωή είναι η θέα και η ένωση με τον Θεό. 

Ένα αιώνιο Θαβώρ θα λέγαμε, στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι εν Χριστώ σεσωσμένοι στη Βασιλεία του Θεού. Ένα βίωμα το οποίο γεύονται κάποιοι άγιοι από τη ζωή αυτή, κάτι σαν αρραβώνας για τον αιώνιο γάμο τους με τον Χριστό. Και όχι μόνον άγιοι…

Πώς, όμως, θα δούμε τον Θεό; Με ποιον τρόπο θα ενωθούμε με την Αγία Τριάδα; Η απάντηση είναι: εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως. Με το Άγιο Πνεύμα. Στη φράση αυτή απευθυνόμαστε στον Θεό (Πατέρα) και εκφράζουμε την προσδοκία της όρασης του Υιού Του, ο οποίος είναι το Φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο, όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην αρχή του τετάρτου ευαγγελίου. Και πώς θα δούμε – ενωθούμε με τον Χριστό; 

Εν τω Φωτί του Πατρός, δηλαδή εν Αγίω Πνεύματι. Αν δεν μας φωτίσει το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι αδύνατο να πιστέψουμε και να κοινωνήσουμε με τον Χριστό. Και μέσα από τη θεοκοινωνία αυτή γινόμαστε και εμείς Θεοί, κατά Χάριν, όχι κατά φύσιν. Τριάς ενιζομένη και Μονάς τρισσευομένη. Μία Θεότητα σε τρεις Υποστάσεις. Μια φύσις, τρία πρόσωπα, ένας ο Θεός ημών. Η αγία Τριάδα. Αυτήν πιστεύουμε και δι’ αυτής σωζόμεθα από το αιώνιο πυρ της κολάσεως, που ετοιμάστηκε για τον διάβολο, τους δαίμονες και τους αμετανόητους αμαρτωλούς εξ ανθρώπων.

Στο αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής της Μεταμορφώσεως ο απόστολος Πέτρος μαρτυρεί ξεκάθαρα: η παράδοση της πίστης στον Χριστό και στην Αγία Τριάδα δεν έγινε με σοφίσματα και μυθεύματα κατασκευασθέντα από ανθρώπινα μυαλά. Είναι μια ιστορική μαρτυρία που οφείλεται σε αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες.

Ο Πέτρος είδε τον Χριστό μέσα στο άκτιστο φως πάνω στο όρος Θαβώρ. Δεν λέει παραμύθια και θρησκευτικές ιστορίες πλάνης, όπως συμβαίνει σε άλλα θρησκεύματα. Έτσι διαδόθηκε και για αυτό επικράτησε ο Χριστιανισμός, παρά την ηθική αυστηρότητά του. Διότι είναι η περί Θεού αληθινή πίστη, μία και μοναδική. Στηρίζεται δε σε ιστορικά γεγονότα. Ιστορική είναι και η αποκάλυψη της Τριάδος. Όπως στη Βάπτιση του Ιησού, έτσι και δω: ο Πατήρ μαρτυρεί για τον Υιό που είναι παρών και μεταμορφούται μπροστά στους έκπληκτους μαθητές. 

Και δια της νεφέλης παρών το Πνεύμα της Αληθείας. Και όλα αυτά όχι σε όνειρο. Πολύ σημαντικές παρατηρήσεις στις οποίες θα πρέπει να εμβαθύνουμε συνεχώς, ώστε να πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο το ποθητό αυτό άκτιστο Φως.

Πολλές φορές απορούμε – ενίοτε ευλόγως – με διάφορες αγιοποιήσεις μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία. Άνθρωποι υπέρ το δέον αμαρτωλοί, φονιάδες, βιαστές, μάγοι κλπ. ανακηρύσσονται άγιοι. Μα πώς και γιατί; Η απάντηση βρίσκεται σε μια απλή ανάβαση στο Θαβώρ. 

Πραγματικά, δεν γνωρίζουμε πώς και γιατί κάποιος έζησε τόσο λάθος, τόσο αμαρτωλά, τόσο σκανδαλωδώς. Όμως για κάποιους άλλους λόγους, ο ίδιος άνθρωπος θέλησε και μπόρεσε να ανέβει το προσωπικό του Θαβώρ και να λουστεί στο φως της Τριαδικής Θεότητος. Από κει και πέρα όλα σβήνουν και όλα αγιάζονται πάνω του…

Πηγή:   arxon.gr