Οι Κυριακές μας...

 

Γιατί οι Κυριακές είναι τόσο χαρούμενες το πρωί και τόσο νοσταλγικές το σούρουπο;.
Λένε ότι πρωί Κυριακής οι ψυχές αυτών που νομίζαμε ότι χάσαμε, αυτών που μας λείπουν τόσο πολύ, εκείνων που έφυγαν, έρχονται να μας επισκεφτούν και στα βουβά κάθονται στο τραπέζι μαζί μας, έτσι έρχονται οι αναμνήσεις, το γέλιο , τα γέλια....

Λένε ότι το μεσημέρι προς το απόγευμα οι αγαπημένοι μας αρχίζουν να μας αποχαιρετούν, ίσως όταν ξαπλώσουμε για ύπνο ή χαλαρώσουμε και βλέπουμε τηλεόραση, έρχονται, μας φιλούν στο μέτωπο, μας χαϊδεύουν τα μάγουλά μας, μας ευλογούν γλυκά και είναι επειδή ήρθε η ώρα που πάνε στη θέση τους και τελειώνουν να φύγουν μόλις πέσει ο ήλιος, λένε γι' αυτό τα απογεύματα της Κυριακής φαίνονται τόσο μελαγχολικά αλλά και τόσο ζεστά ταυτόχρονα.

Γιατί μας χαϊδεύουν, μας συντροφεύουν όλη μέρα και αποσύρονται μόλις νυχτώνει...