Πρόσεχε να μην κατακρίνεις.

 

Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.
Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή.
Συ όμως τότε μη χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ:"Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".

Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς.
Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις:"Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου".
Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλιν η χαρά.
Όμως και πάλιν ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα.
Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία.
Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής