Ο Άγιος Παΐσιος εξηγεί τι είναι η πνευματική χαρά.

 

– Γέροντα, κάθε άνθρωπος που ζη κατά Θεόν έχει πνευματική χαρά;
– Φυσικά! Για να χαίρεται κανείς αληθινά, πνευματικά, πρέπει να αγαπάη και, για να αγαπάη, πρέπει να πιστεύη. 

Δεν πιστεύ­ουν οι άνθρωποι και γι αὐτὸ δεν αγαπούν, δεν θυσιάζονται και δεν χαίρονται. Αν πίστευαν, θα αγαπούσαν, θα θυσιάζονταν και θα χαίρονταν. Από την θυσία βγαίνει η μεγαλύτερη χαρά.

– Γεροντα, χαίρεσαι, όταν αγαπάς.

– Όχι, ανάποδα το είπες! Όταν αγαπάς, χαίρεσαι. Και όταν αυξηθή η αγάπη, τότε ο άνθρωπος δεν ζητάει την χαρά για τον εαυτό του, αλλά θέλει να χαίρωνται οι άλλοι.

– Δηλαδή, Γεροντα, η χαρά απορρέει από κάπου, ενώ η αγάπη υπάρχει από μόνη της;

– Έτσι είναι· η αγάπη υπάρχει από μόνη της, ενώ η χαρά πη­γάζει από την αγάπη. Όταν δίνης την αγάπη, τότε έρχεται η χαρά. Δινει αγάπη ο άνθρωπος και δέχεται χαρά· ανταμείβεται δηλαδή με την χαρά που νιώθει. 

Βλέπεις, κάποιος παίρνει ένα πράγμα που του δίνουν και χαίρεται γι αὐτὸ το ένα. Άλλος τα δίνει όλα και χαίρεται για όλα. Η χαρά που νιώθει ο άνθρωπος, όταν παίρνη, είναι χαρά ανθρώπινη. Ενώ η χαρά που νιώθει, όταν δίνη, είναι θεϊκή. Η θεϊκή χαρά έρχεται με το δόσιμο!

Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε , Πάθη και Αρετές.