‘’Επιλεκτική καλοσύνη’’……

 

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας…..
Δεν μπορεί να ‘’λιώνει η ψυχούλα σου’’
σαν αντικρίζεις ένα πεινασμένο αδέσποτο,
να μπαίνεις στην διαδικασία να του μαγειρέψεις
ή να πάρεις κονσέρβες διαλεκτές
(και καλά κάνεις εφόσον μπορείς)
αλλά ενώ γνωρίζεις ότι ένας γείτονας έχει ανάγκη
να γυρίζεις την πλάτη απ’ την άλλη
και μάλιστα δικαιολογώντας την αδιαφορία σου
με τις γνωστές εκφράσεις που τον στολίζεις
‘’ας πάει να δουλέψει…..ο τεμπέλης….’’
Να κάνεις πόσα χιλιόμετρα με το κατοικίδιο
αλλά να μην έχεις χρόνο
για έναν περίπατο με τον άνθρωπο σου.....

Και από την άλλη πλευρά τώρα:
Δεν μπορεί αγαπητέ άνθρωπε του Θεού
να είσαι με τα κομβοσχοίνια στο χέρι,
να ‘’τσικνίζεται’’ όλη η γειτονιά
από το θυμίαμά σου
και σε αυτή την πνευματική νιρβάνα που βρίσκεσαι
να μπορεί η ''χριστιανική'' σου ύπαρξη
να κατευθύνει το χέρι σου
να βάζει δηλητήριο(φόλες)σε εκείνα τις άμοιρες υπάρξεις
που η αδιαφορία και κακία κάποιων
τα έχει φέρει σε τέτοια δεινή κατάσταση….
Η ευαισθησία είναι μία…..δεν έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά…..
Ή υπάρχει καλοσύνη μέσα μας ή δεν υπάρχει……
Μια καρδιά που αγαπά δεν έχει ανάγκη από ''πορτιέρη''.....

Υ.Γ Η Λειτουργία είχε τελειώσει μα είχε κόσμο πολύ,
ο πιτσιρικάς καθόταν στο παγκάκι
περιμένοντας να βγει η γιαγιά του
και εκεί που μασουλούσε με λαιμαργία το αντίδωρο
να σου και ένα αδέσποτο
να σκουπίζει κι αυτό λαίμαργα με την γλώσσα
τα ψίχουλα που του έπεφταν......
Η μαγκούρα της γιαγιάς του όμως
έκανε αισθητή την απολειτούργητη παρουσίας της
και μαζί με το επιφώνημα ''ξουτ.....ξουτ''
διέκοψε απότομα το ''γεύμα''
για τον τετράποδο επισκέπτη.....
Μα συγχρόνως η μαγκούρα της γκρέμισε
και ''κάτι'' μέσα στην καρδούλα του μικρού......

Ioannis Papadimitriou