Όταν στην καρδιά του χειμώνα, η μυγδαλιά σκεπάστηκε από ανθούς,
όλα τα δέντρα γύρα πήραν να την προγκούν “τι φαντασμένη, έλεγαν, τι αναίδεια!
θαρρεί πως έτσι θα φέρει την άνοιξη!”
Κι η μυγδαλιά ντράπηκε, κοκκίνησαν τ άνθη της.
“Συμπαθάτε με, αδερφές μου, είπε, ορκίζουμαι δεν το ΄θελα
μα ξαφνικά ένιωσα ένα ζεστό ανοιξιάτικο αεράκι στην καρδιά μου.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου