Το γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου.

 

Γράφει, ο Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Μελχισεδέκ Αμπελικάκης, Eφημέριος Στερνών

---

Βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

Μετά την εκ νεκρών Ανάστασή Του, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε επί σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του, έως και την Ανάληψή Του στους ουρανούς (Πραξ.1,3). Αυτό έπραξε για να βιώσουν οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι Μαθητές Του το γεγονός της Ανάστασής Του και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον.]
Το γεγονός της Αναλήψεως περιγράφεται από τους ευαγγελιστές Μάρκο (16.19), Λουκά (24.50-52) και Ιωάννη (6.62 και 20.17), στις Πράξεις των Αποστόλων (1.2-9), στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Προς Εφεσίους 4.8-10, Προς Εβραίους 4.14 και 7.26, Α’ Προς Τιμόθεον 3.16) και στην Α’ Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (3.22).

Την τεσσαρακοστή ημέρα μετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος «εξήγαγε» τους μαθητές του στο όρος των Ελαιών, όπου τους έδωσε διάφορες συμβουλές και οδηγίες και την ρητή εντολή να πορευτούν σε όλα τα έθνη κηρύττοντας και βαπτίζοντας. Επίσης τους υποσχέθηκε ότι θα τους αποστείλει τον Παράκλητο, «το Άγιο Πνεύμα» (Πραξ.1.8) και αφού σήκωσε τα χέρια τους ευλόγησε (Λουκά 24,50). 

Και «ευλογώντας τους, εχωρίσθηκε απ’ αυτούς και εφέρετο προς τα πάνω, στον ουρανό», μέχρι που τον έχασαν από τα μάτια τους. «Ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων» (Μαρκ.16,19-20).

Ο Χριστός ανέβηκε και ως άνθρωπος ανάμεσα στη χορεία της Τριάδος. Η ανθρώπινη φύση Του αποδείχνεται και έτσι θεωμένη, θεός. Και για αυτό την κοινωνούμε στο μυστήριο της Ευχαριστίας: για να θεοποιηθούμε και εμείς. Αλλά ανέβηκε και για έναν άλλο σημαντικό λόγο: προκειμένου να αποστείλει το Άγιο Πνεύμα και την πληρότητα της άκτιστης Χάρης στην Εκκλησία Του. 

Ο Παράκλητος είχε αποχωρήσει – σε κάποιον βαθμό εννοείται! Η ολική του απουσία θα σήμαινε επάνοδο της κτίσεως στην ανυπαρξία, στο απόλυτο μηδέν – από τη φύση μας και την κτίση μετά το προπατορικό αμάρτημα.

Τώρα επανέρχεται για να ολοκληρώσει το θείο σχέδιο που βιαίως διακόπηκε στον πρώτο Παράδεισο με την πανουργία του διαβόλου. Θα ήταν παράλειψή μας αν δεν τονίζαμε πως τοιουτοτρόπως διαφαίνεται και η ισοτιμία Υιού και Πνεύματος στο έργο της Οικονομίας, άρα και το ομοούσιον της Αγίας Τριάδος.

Δέκα ημέρες αργότερα, ο Κύριος, όπως είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του, (Βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,) απέστειλε τον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιον, «το Πνεύμα της αληθείας» (Ιωάν. 15,26) και έγινε η Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος προς τους μαθητές Του κατά την Πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάστασή Του, η οποία αποτελεί γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας μας.

Το έργο του Κυρίου μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς συνεχίζει η Εκκλησία μας, η οποία με την δύναμη που της έδωσε ο Ιδρυτής της, διδάσκει, θαυματουργεί, αγιάζει και σώζει τους πιστούς. Μέσω της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της, οι πιστοί είμαστε ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό και έχουμε την ελπίδα ότι μας περιμένει μια ζωή κοντά στον θρόνο της Αγίας Τριάδος.
Η Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως, είναι μια από τις σημαντικότερες εορτές του χριστιανικού λειτουργικού έτους, μαζί με τα Χριστούγεννα την Σταύρωση και την Ανάσταση, στις οποίες θεμελιώνεται η Χριστιανική Πίστη.

Η εορτή της Αναλήψεως σηματοδοτεί το επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου του Χριστού και το θριαμβευτικό επιστέγασμα των όσων έπραξε υπέρ των Ανθρώπων.Έως και τον 4ο αιώνα, η εορτή της Ανάληψης του Χριστού συνεορταζόταν με την Πεντηκοστή, οπότε και καθιερώθηκε ο αυτοτελής εορτασμός της.Σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση, η οποία αποτυπώνεται και στην Ορθόδοξη εικονογραφία, παρούσα στην Ανάληψη του Κυρίου ήταν και η Θεοτόκος Μητέρα Του, όπου κατέχει την κεντρική θέση. Εικονίζεται στη μέση των Αποστόλων και των δύο λευκοφορημένων αγγέλων, με υψωμένα τα χέρια της σε στάση δεήσεως. Ξεχωρίζει από το βάθος της αγγελικής λευκότητας.

Πιο καθαρή από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Είναι το κέντρο που προϋπάρχει ο αγγελικός και ο ανθρώπινος κόσμος, η κλίμακα ουρανού και γης. Η στάση της είναι διπλή: μεσιτεύει απέναντι στο Θεό και είναι το μεγαλύτερο πρότυπο καθαρότητας που επέδειξε η ανθρωπότητα. Η έκφραση ηρεμίας δηλώνει την αναλλοίωτη αλήθεια της Εκκλησίας.

Δίκαια λοιπόν οι αγιογράφοι υπογράμμισαν τη σημασία της με τη λεπτή κατακόρυφη στάση της προς τα πάνω και με τα χέρια τοποθετημένα σαν προσφορά σε ικεσία για τον κόσμο. Σχηματίζεται έτσι μια κάθετη γραμμή που δηλώνει την κάθοδο του Θεού δια μέσου της Παρθένου Μαρίας, ώστε ο άνθρωπος να Θεοποιηθεί. Μια άλλη νοητή οριζόντια γραμμή σχηματίζει το σημείο του Σταυρού δηλώνοντας την επικοινωνία Θεού και ανθρώπων.

«Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἰδική μας ἀνύψωσις καί ὅπου ἡ δόξα τῆς Κεφαλῆς προεπορεύθη, ἐκεῖ καλεῖται καί ἡ τοῦ Σώματος ἐλπίς», τα μέλη δηλαδή της Εκκλησίας, ἡ οποία είναι τό Σώμα τοῦ Χριστού.

Πηγή: romfea.gr