Γράφει ο Αρχιμ. Διονύσιος Λαζαρίδης
23 Ioυλίου 1974, τέσσερις μέρες μετά την πολεμική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Ο Νικόλαος Σαμψών παραιτείται από την κυβέρνηση της Κύπρου και ανοίγουν διάπλατα όλοι οι δρόμοι στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ για να επιστρέψει εκ νέου στα προεδρικά του καθήκοντα.
Ο
Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας,
δυστυχώς, είναι ανεξήγητα απών από την Κύπρο. Σύμφωνα με το σύνταγμα,
την προσωρινή διακυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αναλαμβάνει ο
Γλαύκος Κληρίδης, που μέχρι τότε εκτελούσε χρέη Προέδρου της Βουλής των
Αντιπροσώπων.
Ένα κραυγαλέο
και πικρό ερώτημα έκτοτε αιωρείται και ταράζει τις συνειδήσεις όλων
μέχρι και σήμερα, ένα τεράστιο: ΓΙΑΤΙ ο Μακάριος δεν επιστρέφει
αυθημερόν να αναλάβει τα καθήκοντα του; Ας δούμε τη χρονική σειρά των
γεγονότων.
Από την πρώτη μέρα της τουρκικής πολεμικής απόβασης της 20ης Ιουλίου, οι λιγοστοί μα ηρωικοί υπερασπιστές της Κύπρου μάχονται μέχρις εσχάτων, υπέρ βωμών και εστιών.
Χωρίς καμία ανωτέρα διαταγή αλλά αυτοβούλως. Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγες ώρες πριν την τουρκική πολεμική επίθεση, ο Αρχηγός ΓΕΕΦ Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, ανεύθυνα θα καθησυχάσει τους ηρωικούς αξιωματικούς, που ανησυχούν δικαιολογημένα, καθώς βλέπουν ότι τα Τουρκικά στρατεύματα ετοιμάζονται για απόβαση.
Τη στιγμή εκείνη, ο Ταξίαρχος Γεωργίτσης θα εκστομίσει το περίφημο: «Πρόκειται για τούρκικες ασκήσεις. Κύριοι, πάτε για ύπνο». Ευτυχώς, κανείς δεν τον άκουσε και κανείς δεν πήγε για ύπνο.
Όλοι πήγαν στην πρώτη γραμμή, πολέμησαν με αυτοθυσία και ο τουρκικός στρατός υπέστη πανωλεθρία!!! Τα όνειρα των Τούρκων επιτελικών ότι θα καθυποτάξουν την Κύπρο δια «υγιεινού περιπάτου», έγιναν απατηλά.
Οι ηρωικές
ελληνικές δυνάμεις στις 22 Ιουλίου είναι έτοιμες να πετάξουν τον
τουρκικό αποβατικό στρατό στη Μεσόγειο. Ο πανικός και η απόγνωση
φαίνονται μέσα από το ημερολόγιο του Τούρκου Διοικητή της 39ης
Μεραρχίας, που επιχείρησε την απόβαση στα παράλια της Κύπρου,
Υποστράτηγου Ντεμιρέλ: «Κοίταζα των αριθμών των νεκρών και καταριόμουν
τη νύχτα και το σκοτάδι.»
Την επόμενη
μέρα, στις 23 Ιουλίου, παραιτείται η κυβέρνησης Σαμψών. Όλα είναι
ιδανικά για να επιστρέψει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ στα καθήκοντα του.
Τα τουρκικά στρατεύματα έχουν ηττηθεί!! Οι Τούρκοι πανικόβλητοι ζητούν
ανακωχή. O προεδρικός θώκος είναι κενός. Τότε γιατί ο Μακάριος αρνείται
να επιστρέψει άμεσα;
Η Κύπρος εκείνη τη στιγμή έχει το momentum στον πόλεμο του Αττίλα. Η επάνοδος του Μακαρίου Γ΄ στις 23 Ιουλίου, θα έδινε φτερά στους υπερασπιστές, να συνεχίσουν να μάχονται με μεγαλύτερο σθένος.
Να μάχονται, μέχρι να πετάξουν στη θάλασσα τους πανικόβλητους και δειλούς Τούρκους, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι και απελπισμένοι, στο προγεφύρωμα της Κυρήνειας και στην Αγύρτα.
Με την
επάνοδο του, ο Μακάριος θα έσπαγε την ανακωχή, που είχε προδοτικά
συμφωνηθεί από τη σκοτεινή Χούντα των Στρατηγών του «αόρατου» δικτάτορα
Ιωαννίδη, ύστερα από αίτημα των έντρομων Τούρκων στις 22 Ιουλίου στις 4
το απόγευμα.
Πάνω από όλα, με την επιστροφή του ο Μακάριος στις 23 Ιουλίου θα στερούσε κάθε βρώμικο πρόσχημα από τις εγγυήτριες δυνάμεις (την πανικοβλημένη Τουρκία και την μαστροπό της, την σκοτεινή Αγγλία), για την περαιτέρω παραμονή του τουρκικού απάνθρωπου, κατοχικού στρατού στην Κύπρο, για λόγους δήθεν αποκατάστασης της συνταγματικής νομιμότητας. (Εγγυήσεις Συμφωνίας Λονδίνου).
Γνώριζε ο Μακάριος ότι με την εμφάνιση του στις 23 Ιούλη 1974 στην Κύπρο, θα ανέκοπτε το σχέδιο του Αττίλα και τον ακρωτηριασμό της Κύπρου.
Αναγκαστικά, τα κατοχικά στρατεύματα των σφαγέων Τούρκων θα αποχωρούσαν συντετριμμένα, ταπεινωμένα και εκτεθειμένα στη σύμπασα διεθνή κοινότητα.
Συνεπώς, η επιστροφή του Μακαρίου στις 23 Ιούλη 1974 ήταν άκρως επιβεβλημένη, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για την Κύπρο!
Ως τραγική κατάληξη, μετά από 145 μέρες απουσίας, ο Μακάριος θα αποφασίσει να επιστρέψει στην Κύπρο.
Εκεί, θα βρει
το ποίμνιο του μέσα στις λάσπες, εκτοπισμένο στα αντίσκηνα, ρακένδυτο,
μόνο, εξαθλιωμένο, απροστάτευτο, έρμαιο στους εξευτελισμούς, την
καταστροφή, τις λεηλασίες, να κείται στους ομαδικούς τάφους, βασανισμένο
από τον 2ο Αττίλα, βιασμένο, ξεριζωμένο και εν αιχμαλωσία.
Προφανώς, δεν
διδάχθηκε τίποτε από τη θυσιαστική αγάπη που επέδειξαν προς το λογικό
ποίμνιο οι Εθνομάρτυρες: Κυπριανός Κύπρου, Χρυσόστομος Σμύρνης,
Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Προκόπιος Ικονίου,
Γρηγόριος Κυδωνιών, Ευθύμιος Ζήλων και Χρύσανθος Τραπεζούντος. (Ο ποιμήν
ο καλός, την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. Ιωαν. 10,11-18).
Εάν ο
Μακάριος δεν παρέμενε αδικαιολογήτως απών μετά την παραίτηση της
κυβέρνησης Σαμψών και επέστρεφε πάραυτα στα προεδρικά του καθήκοντα, ο
Αττίλας δεν θα είχε εξελιχθεί σε σαπίλα και όνειδος 50 χρόνων.
Σήμερα η Κύπρος θα ήταν ελεύθερη!!!
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου