Αγιορείτικες ιστορίες..

 

 

Κατηφορίζαμε τρείς προσκυνητές (της κακιάς ώρας) το μονοπάτι από Καρυές προς Ιβήρων, αφού πρώτα πήραμε ευλογία από τον γερο Παΐσιο στην Παναγούδα.

Στα μισά της διαδρομής σταματήσαμε σε μια παλιά βρύση για νερό και τσιγάρο. Μετά από λίγα λεπτά ακούσαμε φωνές και τρανταχτά γέλια. 

Κάποιοι μας ακολουθούσαν με χρονική διαφορά δέκα λεπτών. Ξεπρόβαλαν τρεις πενηντάρηδες.

Χαιρετηθήκαμε… ήταν ανθυπασπιστές του πεζικού που μόλις είχαν συνταξιοδοτηθεί. Ερχόταν πρώτη φορά στον Άθωνα. Από θεολογικά… τραλαρόμ τραλαράμ.

-Για που το βάλατε παλληκάρια;;

-Πάμε στην Σταυρονικήτα γιατί μάθαμε ότι έχει καλό κρασί.

Τους αφήσαμε, περάσαμε από το κελί του Τιμίου Προδρόμου, πήραμε ευλογία από τον προσμονάριο π. Μάξιμο χαιρετήσαμε τον υποτακτικό του π. Χριστόδουλο και καταλήξαμε στην Ιβήρων.

Την μεθεπόμενη ταξιδέψαμε στην άλλη μεριά για προσκύνημα στην μονή του Αγίου Παύλου.

Ίσα που προλάβαμε την Τράπεζα, μπήκαμε γρήγορα γρήγορα και την ώρα της προσευχής βλέπω τον ένα ανθυπασπιστή να κάνει κάτι πατριαρχικούς σταυρούς από πάνω μέχρι κάτω.

Γυρίζω στον δεύτερο που καθόταν ακριβώς δίπλα μου και τον ρωτάω:

-Τι έπαθε ρε αυτός;;

– Άσε περάσαμε από τον παπά Μάξιμο που ούτε ξέραμε ποιος ήταν.

Έ ανάψαμε κεριά και φεύγοντας γυρίζει ο Γιώργος και του λέει:

-Κάνε και καμιά προσευχή και για μας παππούλη.

-Θα προσεύχομαι για σένα Γιώργο, και για την Ευγενία και για την Μαρία, και για τον Αναστάσιο.

Του αράδιασε όλο του το σόι. […]

M.M.