Ὁ Χριστὸς μᾶς φανέρωσε τὴν τέλεια φιλία

  

 

Στὴ ζωή μας, συχνὰ ἐπενδύουμε χρὸνο, ψυχὴ καὶ ἀγάπη σὲ σχέσεις ποὺ τελικὰ ἀποδεικνύονται μονόπλευρες.
Ὅταν ἡ φιλία γίνεται βάρος καὶ ἡ παρουσία τοῦ ἄλλου περιορίζεται σέ μιά τυπικότητα καί μόνο, τότε ἔρχεται ἡ στιγμὴ τῆς συνειδητοποίησης:
Οὐδέποτε ὑπῆρξε ἀληθινή ἀγάπη! 

Σχέση πού βασίζεται στό συμφέρον καί στίς περιστάσεις ποτέ δέν εἶναι ἀληθινή.
Ποτέ δέν εἶναι Χριστοκεντρική.
Ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν κάλεσε τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀγάπη συμφεροντολογική ἢ περιστασιακή.

Ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε νὰ ἀγαπᾶμε ἀληθινά, νὰ προσφέρουμε δίχως ἀντάλλαγμα, ἀλλὰ καὶ νὰ διακρίνουμε πότε πρέπει νὰ ποτίζουμε τὰ «λουλούδια» τῆς καρδιᾶς μας. 

Ὅταν μία σχέση δὲν ἀνθίζει πια, ὅταν ὁ ἄλλος ἀπουσιάζει ἀπὸ τὶς στιγμές μας, τότε δὲν εἶναι λάθος νὰ κάνουμε πίσω.

Ἡ φιλία δὲν εἶναι μονόδρομος, δὲν εἶναι σιωπή ἀπουσίας καί ἀπόστασης καί χαμόγελα στό κενό.
Ὁ Χριστὸς μᾶς φανέρωσε τὴν τέλεια φιλία:
Μιὰ φιλία ποὺ συγχωρεῖ, ποὺ προσφέρει, ποὺ μένει ἀκόμη κι ὅταν ὅλα γύρω διαλύονται.