Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Κυριακή 20 Απριλίου 2025

Σκοτάδι...

 Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο 


Όχι το κοινό, το φυσικό, μα το άλλο: εκείνο που σκεπάζει την ψυχή, το βλέμμα, την πίστη.
Σκοτάδι βαθύ, σχεδόν απελπιστικό.

Μέσα του, μια μορφή γυναικεία, κρυμμένη πίσω από τον λίθο και τη σιωπή, περιμένει.
Κρατά την ανάσα της και τρέμει.
Όχι από φόβο μόνο, μα από την αγωνία της προσδοκίας.

Είναι η στιγμή πριν την υπέρβαση, πριν τη μεταμόρφωση της ιστορίας σε αιωνιότητα.
Εκεί, στα πρόθυρα της λύτρωσης, γεννιέται το ερώτημα: Θα αναστηθεί;
Η Ανάσταση, όμως, δεν είναι απλώς ένα γεγονός θρησκευτικό ή μυθικό.

Είναι το σύμβολο της απόλυτης υπέρβασης του πόνου, της αδικίας, του θανάτου.
Είναι το φώς που έρχεται όχι απλώς να διαλύσει το σκοτάδι, αλλά να του δώσει νόημα.
Η ελπίδα ότι κάθε σταύρωση κουβαλά μέσα της έναν ενδεχόμενο θρίαμβο.

Και πλάι στην Ανάσταση, στέκει σιωπηλή αλλά αδάμαστη η Επανάσταση.
Όχι αυτή των όπλων και του αίματος, αλλά η Επανάσταση της καρδιάς και του πνεύματος.
Είναι η πράξη της ριζικής μεταβολής του ανθρώπου απέναντι στον εαυτό του, στον άλλον, στον κόσμο.


Είναι η άρνηση του συμβιβασμού με την αδικία, η εξέγερση απέναντι στην αδιαφορία, η διεκδίκηση μιας ζωής με νόημα, με ελευθερία, με αξιοπρέπεια.

Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, η Ανάσταση και η Επανάσταση υφαίνουν από κοινού έναν καμβά όπου η ελπίδα δεν είναι παθητική αναμονή αλλά ενεργός προσμονή· μια πορεία που ζητά την εμπλοκή μας.

Να γίνουμε συμμέτοχοι, όχι απλοί παρατηρητές. Γιατί το «Τετέλεσται» δεν είναι το τέλος, αλλά η απαρχή.

Είναι το σημείο όπου ο πόνος γίνεται σπόρος και ο σπόρος καρπός ενός νέου κόσμου. Κάθε Ανατολή, κάθε «Χριστός Ανέστη» που ηχεί μέσα μας, είναι πρόσκληση.

Μας καλεί να αναστηθούμε από τον λήθαργο της καθημερινότητας, από τη νωθρότητα της συνήθειας. Να εξεγερθούμε ενάντια σε ό,τι μας στερεί την αλήθεια μας.

Να σηκώσουμε τον σταυρό της προσωπικής μας Επανάστασης, όχι από μίσος, αλλά από αγάπη.
Όχι για την καταστροφή, αλλά για τη δημιουργία ενός κόσμου πιο φωτεινού, πιο δίκαιου, πιο ανθρώπινου.

Ας θυμηθούμε λοιπόν πως η Ανάσταση δεν ανήκει στο χθες. Είναι το αιώνιο σήμερα!

Κάθε φορά που συγχωρούμε, που κατανοούμε, που αγαπάμε, που υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, συμμετέχουμε στη μυστική αυτή Επανάσταση.
Και ίσως μόνο τότε, να αξιωθούμε την αληθινή Ελευθερία.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου