«Καιρός Αφύπνησης & Εγρήγορσης»

 

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

---

Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ακούμε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου, σήμερα (Ε’ Κυριακή Ματθαίου), Κυριακή κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά του 630 Θεοφόρους Πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, να εφιστά την προσοχή στους ακούοντές Τον, αλλά συνάμα και σε όλους εμάς σήμερα.

Φαίνεται, μέσα από τα λόγια Του, πως προσπαθεί να μας δώσει να καταλάβουμε πως εμείς, οι επονομαζόμενοι Χριστιανοί, δεν αρκεί μόνο να κατέχουμε τον τίτλο, αλλά να προσπαθούμε να τον υποστηρίζουμε κιόλας, έτσι ώστε να φερόμαστε και να φαινόμαστε αντάξιοι μαθητές Του.

Ξεκινά, λέγοντάς μας πως μια πόλη που είναι χτισμένη επάνω σε ένα ύψωμα, σε ένα σημείο ξεχωριστό, δεν μπορεί να κρυφτεί.

Έτσι και εμείς, που λογιζόμαστε ως μαθητές Του, δεν μπορούμε να πράττουμε αντίστροφα από ό,τι διδαχθήκαμε. Συνεχίζοντας μας αναφέρει τη λυχνία και το μόδιο.

Το μόδιο την εποχή εκείνη ήταν ένα είδος αγγείου, που κατά την παράδοση μέσω αυτού ζύγιζαν οι άνθρωποι προϊόντα, όπως σιτηρά, ξηρούς καρπούς, τον καρπό της ελιάς και άλλα παρεμφερή.

Μας λέει πως ένα λυχνάρι όταν το ανάβουμε έχει λειτουργικό σκοπό.

Το βάζουμε στο σπίτι μας για να φωτιστεί και δεν το τοποθετούμε μέσα σε ένα αγγείο που δεν θα έχει καμία ουσιαστική χρήση.

Εδώ, θέλει να μας τονίσει πως και εμείς που κατέχουμε το Φως του Χριστού, την διδασκαλία Του, πρέπει να το διαφυλάττουμε και να το έχουμε προς ουσιαστική και σωστική χρήση. Έπειτα, μας μιλά για τον εαυτό Του.

Δεν ήλθε ως απρόσιτος Θεός, παραγράφοντας όλους αυτούς που υπήρξαν πριν από Εκείνον, όπως τους Προφήτες, αλλά ως Θεός συμπληρωματικός, διδακτικός και πάντοτε υπομονετικός απέναντί μας, με μόνο Του σκοπό να μας αγιάσει βάζοντας σε δράση το σωστικό, προαιώνιο έργο Του.

Τέλος, Τον βλέπουμε να γίνεται πιο αυστηρός, διότι, όπως τότε έτσι και σήμερα, διαχρονικά είναι καιρός αφύπνισης και εγρήγορσης.

Μας λέει πως όπως Εκείνος τηρεί, κρατά και μας διδάσκει τις εντολές, έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς ή έστω να προσπαθούμε απέναντι στους αδελφούς μας, για να θεωρηθούμε άξιοι της Βασιλείας των Ουρανών και όχι τιποτένιοι σε αντίθετη περίπτωση.

Αδελφοί μου, αυτός είναι ο Χριστός μας και έτσι ενεργεί, κρατώντας πάντα ελευθεριακή, αγαπητική και πατρική στάση, όπως ακριβώς έπραξαν και οι εορτάζοντες Θεοφόροι Πατέρες, έτσι ακριβώς πρέπει να ενεργούμε και εμείς.

Να γινόμαστε παραδείγματα, όπως η προαναφερθείσα πόλη, παρά τις ατέλειες που υπάρχουν μέσα μας.

Μπορεί μια πόλη να έχει κακή ρυμοτομία, παλαιά κτίσματα, αλλά όταν είναι ενωμένη, είναι πόλη με ζωή και όχι ερείπια.

Έτσι και εμείς μπορεί να κάνουμε αμαρτίες, να πέφτουμε, να είμαστε ατελείς, αλλά όταν χρησιμοποιούμε σωστά το Φως του Χριστού μας, της λυχνίας όπως μας είπε, την πιστή καίουσα στην καρδιά μας και ακολουθούμε τις εντολές Του τις ελάχιστες, ενωμένοι με τους αδελφούς μας, ακολουθώντας τον δρόμο Του, τον δρόμο της Εκκλησίας μας, με πίστη, επιμονή και πάνω απ’ όλα υπομονή θα αξιωθούμε του κατά χάριν αγιασμού μας.

Ας έχουμε πάντα στον νου και στην καρδιά μας τη φράση που ο Όσιος Σιλουανός αξιώθηκε να λάβει από τον Θεό «Κράτα τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι», έτσι ώστε με ταπεινό φρόνημα να πορευόμαστε αργά αλλά σταθερά στον δρόμο της νουθεσίας και της αιωνίου παρουσίας Του.

Πηγή:  romfea.gr