Πότε καταλαβαίνω
πως εγωισμός ζει μέσα μου;
Μια λέξη αδελφική, μια παρατήρηση,
κι η καρδιά ταράζεται, ο νους αγριεύει,
κι η ψυχή νιώθει βαρύ φορτίο.
Όταν δέχομαι τον λόγο, όταν στέκομαι ταπεινός,
τότε ο εγωισμός λιγοστεύει, καθώς το φώς της προσευχής
σβήνει τη σκιά.
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με»,
να μη σταματά η φωνή, όσο δύσκολος κι αν είναι
ο αγώνας αυτός μέσα μου.
Το σώμα χωρίς ψυχή σαπίζει, η ψυχή χωρίς προσευχή
γεμίζει σκοτάδι και πόνο, μα η προσευχή ευωδιάζει
τον ναό του Θεού το σώμα και την ψυχή μαζί.
Ας κρατάμε πάντα την προσευχή,
ως ασπίδα και ως φωτιά,
για να χτυπήσουμε το θηρίο,
τον εγωισμό που πληγώνει.
Και εν τω σώματι και εν τω πνεύματι,
να δοξάζουμε τον Άγιο Θεό,
με καρδιά καθαρή, με ψυχή ταπεινή,
και ζωή που μοσχοβολά ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου