του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Στην πόλη Ναΐν βρέθηκε σήμερα ο Κύριός μας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου, (Κυριακή Γ’ Λουκά).
Το γεγονός δε που διαδραματίστηκε μπροστά μας -όπως πάντοτε άλλωστε- θαυμαστό.
Έτσι, λοιπόν, καθώς ο Χριστός έφτανε στην πόλη με αρκετούς από τους μαθητές Του να τον ακολουθούν, όπως και πλήθος πιστών, πριν φτάσει στην εισοδική πύλη, ένα στενάχωρο και θλιβερό γεγονός τους προϋπάντησε.
Μία κηδεία, μάλιστα δε όχι μια συνηθισμένη τελετή ενός ανθρώπου μεγάλου σε ηλικία, αλλά ενός νέου παιδιού, γιου μιας χήρας, μιας γυναίκας στην ουσία ορφανής από κάθε συγγενή, μιας γυναίκας μόνης.
Τα πλήθη ανταμώθηκαν, καθώς πολλοί ήταν αυτοί, όπως προείπαμε, που συνόδευαν τον Χριστό, όπως και πολύς ο κόσμος που συμμετείχε στην νεκρική πομπή.
Αμέσως τότε, ο απόλυτος Θεός ελέους, οικτιρμών και φιλανθρωπίας κατακυριεύθηκε από στεναχώρια, παρατηρώντας όλη αυτή τη θλίψη και τον θρήνο.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι άλλο από αυτό που είδαμε να συμβαίνει.
Προπορεύθηκε προς το φέρετρο και, αφού σταμάτησε την πομπή, με στεντόρεια φωνή είπε, «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκωθείς».
Το θαύμα των θαυμάτων είχε ήδη συντελεστεί.
Η καρδιά άρχισε πάλι να χτυπά, τα όργανα στην ολότητά τους να λειτουργούν και η ζωή να επιστρέφει στο ασάλευτο, χωρίς ζωτικές λειτουργίες και ψυχή ζώσα, σώμα του νεαρού.
Τότε, το πλήθος εκστατικά πανηγύριζε για το μέγα θαύμα της αναστάσεως που είδαν μπροστά τους και με δέος δόξαζαν τον Θεό.
Μεγάλο το γεγονός, αδελφοί μου, είχε θεραπεύσει τυφλούς πολλούς, ανάπηρους και τώρα χαρίζει ζωή, ως κυρίαρχος ζωής και θανάτου.
Δείχνει στην ολότητά Του ποιος πραγματικά είναι και τι ήρθε να κάνει.
Δεν περιμένει τις δοξολογίες του κόσμου, αλλά μόνο την ανάπαυση και την παρηγοριά αυτής της μάνας, που είχε χάσει ό,τι πολυτιμότερο είχε.
Επίσης, διδάσκει και σε εμάς, με διαχρονικό τρόπο, πως όταν χρειαστεί να παρέμβει, βρίσκεται πάντα εκεί και ας μην το καταλαβαίνουμε εμείς εκείνη την ώρα, λόγω έλλειψης πίστης, ελπίδας και πνευματικότητας.
Ξέρετε, ο Χριστός δεν είναι επεμβατικός να κάνει τις ζωές μας, όπως Εκείνος θέλει, στερώντας μας την ελευθερία, απλά πρέπει και εμείς να πάψουμε να τον θεωρούμε Θεό άνευ υποστάσεως, μια ιδέα, και να καταλάβουμε ότι είναι ζωντανός και ότι μπορούμε να τον νιώσουμε και να τον βιώσουμε, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, αρκεί να το θελήσουμε.
Πάσχουμε σήμερα από τη νοοτροπία της εγκεφαλικής και μόνο αποδοχής και κατανόησης του Θεού, του πιστεύω μόνο ότι μπορώ να δω υλικά, αλλά πολλές φορές τα μάτια του σώματος τυφλώνονται έναντι των οφθαλμών της ψυχής.
Αδελφοί μου, πρέπει να καθαρίσουμε τις καρδιές μας και τότε μόνο θα καταλάβουμε τι είναι ο Χριστός.
Ο Χριστός δεν είναι ένας καλός άνθρωπος ιστορικά, αλλά ένας Θεάνθρωπος πνευματικής ισχύος.
Το θαύμα που επετέλεσε ήταν αδιαμφισβήτητα ένα γεγονός που καθήλωσε τους πάντες, αλλά δεν μένει ο Χριστός σε αυτό. Και τον Λάζαρο ανέστησε και την κόρη του Ιαείρου, όπως και τον νέο μας σήμερα, αλλά όλοι τους ξαναπέθαναν ή καλύτερα κοιμήθηκαν.
Σε αυτό που μπορούμε να μείνουμε σήμερα είναι στην παρηγοριά της μάνας και γενικά στην παρηγορία που μας προσφέρει η πίστη μας σε Εκείνον. Μια παρηγοριά που μόνο ο Κύριός μας μπορεί να μας προσφέρει και μόνο με την φυσική Του παρουσία στις ζωές μας.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να είμαστε καλοί άνθρωποι, αλλά πιστοί άνθρωποι, συναντώντας Τον πάντα εκεί που βρίσκεται και μας προσφέρεται, στην Αγία Του Εκκλησία, θυσιαζόμενος έτι μία φορά για εμάς, ως αμνός στο Άγιο Δισκάριο.
Βλέπουμε σήμερα πως όλοι χρειαζόμαστε αυτήν τη ζεστασιά της αγάπης και της προσοχής Του, ώστε η κάθε δυσκολία μας να μετατραπεί από θλίψη σε ελπιδοφόρο παρηγορία, η οποία θα μας συνοδεύει υπακούοντας το θέλημα Του, αλλά πάντοτε στοχεύοντας στην άνω Ιερουσαλήμ, της ενότητας και συμπορεύσεως μαζί Του.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου