Η Νύχτα που Ζεστάθηκε το Κρυμμένο Φως

  

 

Σε ένα ορεινό χωριό, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, το κρύο ήταν τόσο δυνατό που τα πουλιά κρύβονταν και οι άνθρωποι έκαιγαν ό,τι ξύλα είχαν για να αντέξουν.
Ανάμεσά τους ζούσε μια φτωχή γυναίκα, η κυρα-Ελένη, μαζί με το εγγονάκι της, τον μικρό Ιωάννη. Το σπίτι τους ήταν μικρό και γεμάτο ρεύματα.
Ένα βράδυ, ενώ το χιόνι έπεφτε πυκνό, ο Ιωάννης αναστέναξε:
«Γιαγιά, κάνει τόσο κρύο… Πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα;»
Η κυρα-Ελένη δεν είχε να του δώσει πολλά για να ζεσταθεί μόνο μια παλιά κουβέρτα και λίγη σούπα.
Κι όμως, χαμογέλασε.
«Παιδί μου», του είπε, «τα Χριστούγεννα έρχονται πρώτα στην καρδιά, όχι στο ημερολόγιο. Αν ανάψει εκεί το Φως, όλα τα άλλα θα ζεσταθούν.»
Εκείνη τη νύχτα, κάποιος χτύπησε την πόρτα.Ήταν ένας άγνωστος ταξιδιώτης, με χιόνι στα ρούχα και τρέμουλο στα χέρια.

«Συγχωρέστε με… Μπορώ να ζεσταθώ για λίγο;»
Η γυναίκα κοίταξε το άδειο τζάκι και τη μικρή φλόγα του λυχναριού.
Δεν είχε σχεδόν τίποτα ,μα άνοιξε την πόρτα διάπλατα.
Έβαλε τον ταξιδιώτη να καθίσει, του έδωσε τη μισή της σούπα, τη δική της κουβέρτα και έβαλε τον μικρό δίπλα της να τον αγκαλιάσει.
Ο Ιωάννης ψιθύρισε:

«Γιαγιά… αν δώσουμε αυτά που έχουμε, τι θα μείνει για εμάς;»
Η κυρα-Ελένη του χάιδεψε τα μαλλιά:
«Αν το κάνουμε από αγάπη, παιδί μου, ο Θεός δεν μας αφήνει ποτέ άδειους.»
Καθώς μιλούσαν, ο ξένος με ένα ανεξήγητο φως στο πρόσωπό του χαμογέλασε.
Το σπίτι, που πριν ήταν παγωμένο, άρχισε να θερμαίνεται.
Σαν να άναψε φωτιά όπου δεν υπήρχε.
Ο αέρας γέμισε μια ειρήνη γλυκιά και βαθιά.
Ο Ιωάννης ένιωσε ζεστασιά στα χέρια του και ρώτησε:
«Κύριε… ποιος είστε;»
Ο ξένος σηκώθηκε αργά.
«Ένας που αναζητά καρδιές έτοιμες να Τον φιλοξενήσουν τις μέρες αυτές.»
Και πριν προλάβουν να πουν λέξη, ο άντρας βγήκε από την πόρτα.
Το χιόνι είχε σταματήσει.
Ένα αστέρι πάνω από το σπίτι τους έλαμπε πιο δυνατά από κάθε άλλη νύχτα.
Τότε η κυρα-Ελένη είπε με δάκρυα στα μάτια:
«Είδες, παιδί μου;
Μερικές φορές ο Χριστός έρχεται πριν από τα Χριστούγεννα… για να δει αν είμαστε έτοιμοι να Τον δεχθούμε.»
Και από εκείνη τη στιγμή, όσο κι αν έξω λυσσομανούσε ο χειμώνας, το μικρό τους σπίτι δεν πάγωσε ποτέ ξανά!