«Τον Τούρκο κάμε σύντεκνο και το ραβδί σου βάστα».

                 του Στέλιου Παπαθεμελή

Στο Κάϊρο έγινε μια καλή αρχή στα πλαίσια των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών του ζωτικού μας χώρου. 

Ο τουρκικός τύπος αφηνίασε. Άρα η Τριμερής «πόνεσε» την Άγκυρα. 

Η αξία της βεβαίως θα κριθεί από τα επόμενα βήματα, ιδίως αν είναι άλματα. Ο τουρκικός επεκτατισμός βασίζεται στο πλεονέκτημα των αριθμών και την οπλική του ισχύ. Αντιλαμβάνεται επομένως μόνο την γλώσσα της ισχύος.

Είμαστε αναγκασμένοι σε μια στρατηγική ανάσχεσης η οποία, οφείλει να κινητοποιεί όλα τα μέσα, εθνικοαμυντικά, πολιτικά, διπλωματικά κλπ.

Η αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου επιβάλλει μια στρατηγική συμμαχιών με σημείο αναφοράς τους το κοινό αντίπαλο δέος. Επομένως το κοινό συμφέρον. «Το δε αντίπαλον δέος μόνον πιστόν ες ξυμμαχίαν» (Θουκυδίδης III, 2). Τις 3 1 (Ισραήλ) χώρες ενώνει το αντίπαλο έναντι της Τουρκίας δέος που ως αμοιβαίος φόβος είναι ικανό να την πειθαναγκάσει σε αλλαγή συμπεριφοράς.
Τα εμπρηστικά τουρκικά δημοσιεύματα κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια καταλογίζοντας υποκρυπτόμενες επιθετικές προθέσεις στη Διάσκεψη του Καϊρου. Αυτοί διατηρούν κατοχικό στρατό, προσβάλλουν έργω τα κυριαρχικά δικαιώματα ομόρων χωρών, τις εκβιάζουν στρατιωτικά, και μετά θρασύτατα τις . καταγγέλλουν! Οι δύο άξονες επαναφέρουν τον Ελληνισμό στον ζωτικό του Μεσανατολικό χώρο, μηδενίζουν την απόσταση Ελλάδος -Κύπρου, (επιτέλους η Κύπρος δεν είναι μακρυά), σπάζουν την στρατηγική ομηρεία της Μεγαλονήσου.
Η βάναυση τουρκική επιθετικότητα δεν οδήγησε τους ιθύνοντες σε δεύτερες ωριμότερες σκέψεις ματαίωσης, ή έστω αναβολής της σύγκλησης του λεγομένου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας. Σοφή η κρητική μαντινάδα: «Τον Τούρκο κάμε σύντροφο και το ραβδί σου βάστα». Όμως στις 5 και 6 Δεκεμβρίου έρχεται ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Για να μην αυταπατώμεθα περί τίνος πρόκειται, ας (ξανα) διαβάσουμε το άκρως κατατοπιστικό 845 σελίδων πόνημά του: «Το στρατηγικό βάθος - η διεθνής θέση της Τουρκίας», (Εκδόσεις Ποιότητα). Βάθος αμέτρητον ανθελληνισμού και πλεονάζοντος κυνισμού σε μοντέρνα φανταχτερή συσκευασία:
«Το Αιγαίο αποτελεί το σημαντικότερο θαλάσσιο κομβικό σημείο της Ευρασιατικής παγκόσμιας ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά -Νότου» (σ. 267).
«Αλλά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου βρίσκεται σε ελληνική κυριαρχία αποτελεί το σημαντικότερο αδιέξοδο της πολιτικής της εγγύς θαλάσσιας περιοχής της Τουρκίας» (σ. 268).
«Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές (.) το ότι αυτό το μικρό νησί κατέχει μία θέση που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τους στρατηγικούς συνδέσμους μεταξύ της Ασίας και της Αφρικής, της Ευρώπης και της Αφρικής και της Ευρώπης και της Ασίας» (σ. 275).
Και η κορύφωση της αποκοτιάς του «χότζα»: «Ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί [στην Κύπρο], η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σ' ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου» (σ. 279).
Καμία, εκτός απ' τη δική σας κύριε, η οποία το 1878 το πούλησε στην Αγγλία και το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάννης ως εκ περισσού παρητήθη παντός δικαιώματός της επ'αυτού. Σας επανέφερε όμως στο παιχνίδι το 1954 η σατανική Βρετανία, για να κάνετε αυτά που κάνετε.
Με ανοιχτές τις απειλές και ενεργούς τους εκβιασμούς, όπως τους διατυπώνει ο ναύαρχος Μπουλέντ Μποστάνογλου, τι νόημα έχει η σύγκληση του Συμβουλίου Συνεργασίας; Το ενδεχόμενο για ανάλογη σκηνή όπως του Ράμα στο Βελιγράδι και στο Πρέτσεβο είναι σφόδρα πιθανό.
Η ενεστώσα τουρκική κατάσταση είναι καταρχήν αποτρεπτική μιας πολεμικής σύρραξης : Μαλλιά - κουβάρια με τις ΗΠΑ, οι οποίες χρησιμοποιούν ήδη το κουρδικό αεροδρόμιο του Αρμπίλ αντί του τουρκικού Ιτσερλίκ και τρομακτικός ο εφιάλτης του Κουρδικού. Αλλά ο σουλτάνος ξεσαλωμένος με τον ναπολεοντισμό του είναι επιρρεπής προς κάθε θερμό επεισόδιο.
Επείγει:
Ουσιαστικοποίηση του άξονα με Κάϊρο -Τελ Αβίβ και πάσα δυνατή διεύρυνσή του. Η Ρωσία έχει συμφέρον να συμπράξει.
Επαναπροσδιορισμός της πολιτικής μας στο Κυπριακό, Μέτρο ότι αυτό είναι πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και αδιαπραγμάτευτη η υπόσταση του διεθνούς υποκειμένου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Επαλήθευση της εθνικοαμυντικής θωράκισής μας με ό,τι σημαίνει αυτό.
Αν και στα νυν ηγετικά κλιμάκια δεν φαίνεται Κολοκοτρώνης, η πράξη θα αναδείξει τέτοιον, ικανόν να ενσταλάξει αφοβία και να βροντοφωνάξει όπως εκείνος, πριν την άλωση της Τριπολιτσάς: «Έλληνες Τούρκους μη φοβείσθε»!
Η συνάντηση των Αθηνών θα καταλήξει σίγουρα σε φιάσκο. Οι ημέτεροι πρέπει να μην ξεχάσουν την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Βρετανό ναύαρχο Άμιλτον που του πρότεινε να μεσιτεύσει η Αγγλία για συμβιβασμό με την Τουρκία: «Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς καπετάν Άμιλτον ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους (.).Έτσι δεν με εμίλησε πλέον» (Απομνημονεύματα Α, 179).

Πηγή:  dotnews.gr