Κάτι μου θυμίζει το 1940!

Στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς γνωστοῦ διαγνωστικοῦ κέντρου δύο νεαρὲς παρακολουθοῦν τὸ δελτίο εἰδήσεων σὲ κάποιο κανάλι.

Κάποια στιγμὴ ὁ ἐκφωνητὴς, ἀναφερόμενος σὲ κάποιον πρόσφατα θανόντα, λέγει ὅτι γεννήθηκε τὸ 1940. 

Καὶ ἀπορημένη ἡ μιὰ γυρίζει καὶ λέει στὴν ἄλλη: 

 -Κάτι μου θυμίζει αὐτὸ τὸ 1940.
Καὶ τὸ ἄλλο «οὔδελο» τῆς ἁπαντᾶ:
-Καὶ μένα κάτι μοῦ ἔχει πεῖ ὁ παππούς μου!

Θὰ μοῦ πεῖτε: καὶ τὸ σχολεῖο; Ὢ μὴ γνοιάζεστε... 

Αὐτὸ ἀσχολεῖται μὲ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου πράγματα, ὅπως οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, οἱ διαφυλετικὲς σχέσεις, ἡ ὑπέρβαση τῆς διαφορετικότητας καὶ φυσικά το ξεπέρασμα τοῦ ἐθνισμοῦ ἀπὸ τὸ διεθνισμό. 

Ποῦ ‘σαι καημένε Μακρυγιάννη νὰ τραβήξεις τὸ γιαταγάνι. 

Κάποτε ἡ Ἀριστερὰ σὲ εἶχε καμάρι. Σὲ ‘ριξαν στὴν καταπακτὴ τῆς λήθης γιατί ἤσουν, λέει, ἐθνικιστής.

 

                                                                                                                                                             Σαράντος Καργάκος