Στην μνήμη της ψυχής μας....

Αυτό που μας λείπει από τους ανθρώπους που έχουν φύγει από την ζωή δεν είναι απόλυτα η φυσική παρουσία τους αλλά η ψυχή τους, αυτό που έβγαινε από τα εσώψυχα τους. 

Μας λείπει η αγάπη τους, η συμπόνια τους, η παρηγοριά που μας έδιναν, το θάρρος που μας μετέδιδαν, η στήριξη που προσέφεραν στις δύσκολες στιγμές, το χαμόγελο τους, η συμβουλή τους και η γαλήνη τους.

Αυτά είναι που αγαπάμε πραγματικά σε αυτούς που έχουμε ευλογηθεί από τον Θεό να έχουμε για όσο καιρό εκείνος επιλέξει να είναι δίπλα μας.Η ευλογία να αγαπάς και να σε αγαπούν πραγματικά χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς δισταγμό και χωρίς εγωισμό... Έτσι είναι και η Αγάπη του Θεού.

Όταν ανακαλύπτεις αυτή την αγάπη, την ξεχωριστή αγάπη του Χριστού που σου χαρίζεται όχι μόνο πνευματικά αλλά και μέσα από τους ανθρώπους της ζωής σου, κράτησε την, ζήσε κάθε στιγμή, φωτογράφησε κάθε συναίσθημα που λαμβάνεις, προσπάθησε να την εμφυτεύσεις στην δική σου ψυχή, γιατί δεν ξέρεις πόσο θα διαρκέσει, το σίγουρο είναι ότι διαρκεί όσο χρειάζεται για να καταφέρεις να πάρεις όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα αρκεί να μην σπαταλήσεις την ευκαιρία και τον χρόνο με άλλα μπερδεμένα πράγματα.

Μην χάνεις την ευκαιρία να το αποθηκεύσεις στην αιώνια μνήμη της ψυχή σου, όχι στην μνήμη του νου γιατί θα σε προδώσει, στην ψυχή κρατούμε αυτούς τους ανθρώπους, εκεί όπου κατοικεί και η Αγάπη Του Χριστού.

Η φυσική παρουσία έρχεται και φεύγει αυτά που είναι αθάνατα είναι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν τις λέξεις αγάπη και ψυχή, αυτά είναι που έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλον.

Να μην λυπάσαι που έχασες την παρουσία του αλλά να χαίρεσαι γιατί κατάφερες να ζήσεις στο έπακρο και να μοιραστείς με κάποιον αξίες και συναισθήματα που θα σε συνοδεύουν έως ότου τον ξανασυναντήσεις.

Τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια μας να είναι δάκρυα νοσταλγίας αυτών των στιγμών και να γίνουν από δάκρυα, δώρα προς τους άλλους που εσύ τώρα θα μοιραστείς μαζί τους την αγάπη αλλά αυτή την φορά θα είναι πιο πλούσια διότι θα έχεις στις αποθήκες της ψυχής και το πλεόνασμα αυτού που έφυγε..

Στο άφησε για να το χρησιμοποιήσεις και όχι να το πενθήσεις, στο έδωσε να το μοιραστείς και όχι να το συνθλίβει η κατάθλιψη, στο δώρησε για να ζήσει αιώνια μαζί σου έστω και αν δεν μπορείς τώρα να το δείς ως παρουσία, έχεις την φωτογραφία της ψυχής του στην ψυχή σου, έχεις τα συστατικά της αγάπης του μαζί σου.

Να χαμογελάς γιατί δεν τον ξεχνάς, να χαμογελάς γιατί αυτά που σου έδωσε τα δίνεις και εσύ με την σειρά σου.

Δεν είναι αυτά ούτε ψυχολογικά, ούτε θεολογικά, ούτε λόγια συγγραφικά, αυτά είναι η Αγάπη του Χριστού που κάποια στιγμή όλοι την ζούμε και την αποθηκεύουμε στην μνήμη της ψυχής μας.....Αιωνία η μνήμη..

-. Ο Ανάξιος.