Μία προσευχή για τις ψυχές.

Να θυμάσαι και τούτο ακόμα: κάθε μέρα και κάθε φορά που θα μπορείς, να επαναλαμβάνεις μέσα σου:

«Κύριε, ελέησον όσους ενεφανίσθησαν σήμερον ενώπιόν Σου».

Γιατί την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή χιλιάδες άνθρωποι τελειώνουν τη ζωή τους σ’ αυτή τη γη και οι ψυχές τους παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού. 

Και είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν απ’ τη γη έρημοι, δίχως να το ξέρει κανείς, μες στη θλίψη και στον πόνο με τη σκέψη πως κανένας δε θα βρεθεί να τους λυπηθεί και πως κανένας δε θα ξέρει αν ζήσανε ή όχι. 

Και να που η προσευχή σου υπέρ αναπαύσεώς τους, απ’ την άλλη άκρη του κόσμου θα φτάσει στον Θεό, έστω κι αν σου ήταν ολότελα άγνωστοι.

Πόσο θα χαρεί η ψυχή τους που στάθηκε τρομαγμένη μπροστά στον Κύριο, όταν θα νιώσει εκείνη τη στιγμή πως υπάρχει ένας άνθρωπος που προσεύχεται γι’ αυτούς, πως έμεινε στη γη μια ανθρώπινη ύπαρξη που τους αγαπάει.

Μα κι ο Θεός θα τους ευσπλαχνιστεί περισσότερο, γιατί αφού εσύ τους λυπήθηκες, πόσο μάλλον ο Θεός που η ευσπλαχνία και η αγάπη Του είναι αστείρευτη. 

Και θα τους συγχωρέσει για χάρη σου»
Ντοστογιέφσκι, « Αδερφοί Καραμαζώφ»