Ας μάθουμε να τιμάμε τους δικούς μας νεκρούς!

Η φωτογραφία αυτή δεν αφορά στον Σωτήρη Σταυριανάκο, Λοχαγό Μηχανικού, που έπεσε ηρωικά κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Ούτε στον υποσμηναγό Νίκο Σιαλμά που έχασε τη ζωή του στην περιοχή του Άη Στράτη όταν το Μirage F-1 που χειριζόταν δεν άντεξε κατά την αναμέτρηση με τουρκικά F-16 και καρφώθηκε στη θάλασσα το 1992.
Σίγουρα δεν αφορά στους υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό που έδωσαν την ζωή τους στα Ίμια το 1996. 

Δεν έχει να κάνει με τους Τάσο Ισαάκ και Σολή Σολωμού, θύματα της τουρκικής θηριωδίας τον Αύγουστο του 1996 στην αδελφή Κύπρο.

Δεν έχει αντικείμενο την τιμή απέναντι στον σμηναγό Κώστα Ηλιάκη που έχασε την ζωή του στην περιοχή της Καρπάθου όταν τούρκικο F-16 «καρφώθηκε» στην καλύπτρα του αεροσκάφους του, σκοτώνοντας τον ακαριαία το 2006.
Δεν είναι για τα 3+1 θύματα της Μαρφίν το 2010 ή για τον εκτελεσμένο Κωνσταντίνο Κατσίφα το 2018 στις Βουλιαράτες. 

Ούτε βέβαια για τους Μπαλταδώρο, Μπατσάρα και τόσους άλλους. Αφορά στον Τζωρτζ Φλόιντ, θύμα αστυνομικών στην Μινεάπολη.

Όταν θα αρχίσουμε να τιμάμε τους νεκρούς μας, εμείς οι ίδιοι, με πρώτη πρώτη την νεολαία μας, τότε θα φανεί η ελπίδα σ' αυτόν τον τόπο.....