Ας ανοίξουμε ειλικρινά την καρδιά μας σε Εκείνον!

 

 

π. Λίβυος

Ο Χριστιανός δεν είναι ένας άνθρωπος που έχει όλες τις απαντήσεις για την ζωή στο τσεπάκι του. 

Αντιθέτως είναι εκείνος που ενώ δεν τα ξέρει όλα και δεν καταλαβαίνει τα πάντα που συμβαίνουν στην ζωή του, επιλέγει να εμπιστεύεται τον Θεό. Όχι γιατί ξέρει αλλά γιατί αγαπά.

Πολλές φορές θα απελπιστούμε, θα νιώσουμε ματαίωση και αδυναμία να διαχειριστούμε αυτό που συμβαίνει στην ζωή μας. Οργή και θλίψη θα καταβάλουν την ψυχή μας. Τεράστια απαιτητικά «γιατί», θα ζητούν να κατασπαράξουν την ελπίδα μας.

Όμως ακόμη κι αυτά τα φαινομενικά αρνητικά συναισθήματα είναι μέρος από το μεγάλο ταξίδι της ύπαρξης μας. Συνήθως αυτά τα συναισθήματα τα ονομάζουμε αρνητικά. Και κάθε τι που δεν ανταποκρίνεται στα σχέδια του νου μας και του "εγω" μας, τα θεωρούμε καταστροφή.

Ξέρετε όμως πόσες τέτοιες καταστροφές έγιναν μεγάλες αρχές για κάτι νέο, δυνατό και όμορφο στην ζωή μας; Εάν είμαστε ειλικρινείς θα αποδεχόμαστε ότι πριν βρούμε τον εαυτό μας χρειάστηκε να τον χάσουμε.

Τίποτα λοιπόν από αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας, δεν είναι έξω από το εξελικτικό ταξίδι της ύπαρξης μας. Τα πάντα είναι μαθήματα που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε πνευματικά. 

Οπότε ας φύγουμε από τον πειρασμό να ονοματίζουμε ως "καλά" αυτά που ταυτίζονται με τα δικά μας σχέδια και "κακά" εκείνα που ξεπερνάνε τις δικές μας ερμηνείες και χαλάνε τα σχέδια του "εγώ" μας. Ας εμπιστευθούμε τον Θεό.

Ας γίνει κάθε δυσκολία και αρνητικό συναίσθημα μας, αιτία προσευχής και σχέσης με τον Χριστό. Ας του μιλήσουμε, κι ας ανοίξουμε ειλικρινά την καρδιά μας σε Εκείνον. Κι ας του πούμε ότι είμαστε μικροί και αδύναμοι να καταλάβουμε τι ζητάει από εμάς και για πιο λόγο συναντάμε εμπόδια στην πορεία του βίου μας.

 "Δεν ξέρω Κύριε γιατί επίτρεψες αυτό τον πειρασμό, αλλα γνωρίζω καλά ότι μ’ αγαπάς και δεν θέλεις το κακό μου. Σε εμπιστεύομαι κι ας μην σε καταλαβαίνω πάντα.».

Να είστε σίγουροι ότι εάν μείνουμε πιστοί σε αυτή την σχέση με τον Θεό, δεν θα μας απογοητεύσει. Θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβουμε γιατί έγινε ότι έγινε στην ζωή μας. Και τότε θα δούμε ότι κάθε δοκιμασία και πειρασμός, κάθε άνθρωπος που συναντήσαμε, κάθε ευλογία και καταστροφή που βιώσαμε ήταν μέσα σε ένα ευρύτερο σχέδιο πνευματικής εξέλιξης. 

Κάθε φορά που εμείς λέγαμε απέτυχα ο Θεός άλλαζε πορεία και άνοιγε νέους δρόμος στην ζωή μας. Κάθε φορά που φωνάζαμε καταστράφηκα απλά ξεκινούσε ένα νέο μάθημα ζωής και αιωνιότητας.