Η συνετή αυτοκριτική είναι πάντα δημιουργική και καλή.

 

 

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Όταν είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τον εαυτό μας δημιουργούμε κι αλλά εμπόδια προς την εξέλιξή μας.

Η αυτοκριτική χρειάζεται ώστε να μας πάει μπροστά κι όχι για να μας απογοητεύει και να μας απελπίζει.

Έτσι γίνεται και με την μετάνοια.
Μετανοώ σημαίνει ότι αναγνωρίζω τα λάθη μου, ταπεινώνομαι και με την εμπειρία του παρελθόντος προσπαθώ να μην ξανακάνω τα ίδια λάθη. Εάν μείνω στην υπερανάλυση της αμαρτίας μου υπάρχει περίπτωση να εγκλωβιστώ στον λαβύρινθο των ενόχων.

Όπως η πρόοδος και η εξέλιξη προϋποθέτει σωστή διαχείριση των αποτυχιών μας, έτσι και η στασιμότητα στην ζωή μας αποδεικνύει την αδιάκριτη διαχείριση των λαθών που έχουμε κάνει.

Φυσικά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, όμως σε κάθε περίπτωση η παραίτηση ή η παθητική αποδοχή του «πεπρωμένου» μας, δείχνει ηττοπάθεια. Χρειάζεται προσπάθεια, επιμονή και υπομονή. Χρειάζεται όμως και ταπείνωση, διότι χωρίς ταπείνωση σε κάθε εμπόδιο ή στραβοπάτημά μας, θα χάνουμε τον έλεγχο της ζωής μας, μιας και ο εγωισμός θα μας οδηγεί σε αδιάκριτες συμπεριφορές και κακούς λογισμούς.

Η συνετή αυτοκριτική είναι πάντα δημιουργική και καλή. Χρειάζεται στην ζωή μας. Όμως μην πέφτουμε στην παγίδα να είμαστε υπερβολικά σκληροί με τον εαυτό μας διότι αυτό θα μας φέρει κούραση και φθορά, με αποτέλεσμα να μην έχουμε διάθεση να προσπαθήσουμε, να αλλάξουμε και να είμαστε ανοικτοί σε διαφορετικά μονοπάτια που ίσως η ζωή μας καλεί να ακολουθήσουμε.

Ο Θεός μας συγχωρεί ό,τι κι αν έχουμε διαπράξει. Ας συγχωρούμε κι εμείς τον εαυτό μας, αντί να αυτομαστιγωνόμαστε καταθλιπτικά.

Δεν λέμε να γίνουμε μαλθακοί και αδιάφοροι. Αυτό που λέμε είναι να ζούμε χωρίς τους ψυχαναγκασμούς αυτοτιμωρίας και αυτοεξουθένωσης, που γεννιούνται από την χαμηλή αυτοεκτίμηση, δίνοντας την ψευδαίσθηση ενός τρόπου κάθαρσης από την ντροπή της αποτυχίας.

Ας δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να επανορθώσει, με ελπίδα και θάρρος για το μέλλον.